Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Obserwując wczoraj reakcję rynków finansowych na decyzję prezydenta Joe Bidena, można było odnieść wrażenie, że Jerome Powell to przedstawiciel centrum, a nawet "jastrzębi" w FED. Jakby zupełnie nie było tego, co obserwowaliśmy kilka miesięcy temu - zaklinania przez niego rzeczywistości w temacie wysokiej inflacji. Czy Biały Dom nie miał alternatyw? Może i tak, bo ławka była bardzo krótka. Mało kto chce teraz naprawiać to, co zepsuł Jerome Powell. To dlaczego Joe Biden mu dalej ufa? Czy sprawy zaszły za daleko i lepiej myśleć, że jakoś się uda?

Biden zdecydował się nominować obecnego prezesa Fed na drugą kadencję. Na skutek tego dolar umocnił się, ponieważ Powell opowiada się za nieco bardziej restrykcyjną polityką monetarną niż Laela Brainard. Wall Street na otwarciu zabarwił się na zielono. W ostatecznym rozrachunku giełdy w USA zanotowały korektę. Morawiecki werbalnie na chwilę umocnił złotego.

Wczoraj oficjalnie prezydent Biden nominował Jerome Powella na kolejną kadencję szefa Rezerwy Federalnej. Teoretycznie rynek oczekiwał tej decyzji, choć nie była ona wcale taka pewna, biorąc pod uwagę, że Powell wywodzi się z Partii Republikańskiej. Niemniej decyzja ta i tak wpłynęła znacząco na rynki finansowe i efekty widać również w Polsce, poprzez znacznie tańszego polskiego złotego.

Weekendowy komentarz prezesa Glapińskiego do sytuacji wokół złotego nie był zbytnio przekonywujący. Można odnieść wrażenie, że NBP nie chce walczyć z globalnymi trendami, które jego zdaniem są odpowiedzialne za obecny stan rzeczy. Nie widać zbytnio odniesienia do lokalnych czynników, które sprawiły, że złoty jest tak słaby (gdyż jego straty mogłyby być znaczenie mniejsze). Na koniec pojawia się jednak oczywiste stwierdzenie, że "w warunkach podwyższonej inflacji dalsze osłabianie złotego nie byłoby spójne z polityką NBP", czyli czytaj "słaby złoty importuje inflację".

Przyjęcie przez Kongres pakietu socjalno-klimatycznego Bidena jest coraz bliższe. USA będą zwiększać swój deficyt budżetowy średnio rocznie o 160 mld USD przez kolejne lata. Dolar umacnia się a paliwem do wzrostów amerykańskiej waluty były piątkowe wypowiedzi przedstawicieli Fed (m.in. Claridy). Być może szybsze tempo „taperingu” będzie dyskutowane na grudniowym posiedzeniu FOMC. Silna amerykańska waluta dewastuje złotego.

Bitcoin nadal wycofywał się ze swojego rekordowego poziomu z zeszłego tygodnia, osiągając poziom zaledwie 55 911 dolarów w piątek rano, po czterech dniach dość konsekwentnego spadku z tygodniowego maksimum 65 988 dolarów w ubiegły poniedziałek. BTC następnie nieco ustabilizował się w ciągu weekendu, kończąc niedzielę na poziomie 58 685 dolarów, po czym wczesnym rankiem powrócił do poziomu 57 tys dolarów.

Piątek był kolejnym dniem skrajności na rynkach. Informacje o lockdownie i obowiązku szczepień w Austrii wpłynęły bardzo negatywnie na europejskie rynki, podczas gdy w USA świętowane są kolejne rekordy. Dolar jest coraz mocniejszy. W ostatnim czasie złoty ma fatalną passę i wszystko zdaje się mu szkodzić. Głównym czynnikiem jak już wielokrotnie wskazywałem są spadki na parze EURUSD, do których dokładają się kolejne czynniki.

Kończący się tydzień upłynął pod znakiem silnego dolara i wszystkich tego konsekwencji. Jednocześnie nie słabną oczekiwania inflacyjne, które determinują zachowanie inwestorów. W kolejnym tygodniu uwagę przykują publikacje PMI, które pokażą nastroje w biznesie w obliczu wysokiej fali zachorowań. Uważam, że kluczową publikacją w przyszłym tygodniu będą minutki FOMC. Rynek postara się z nich wyczytać jakie czynniki mogą skłonić Fed do szybszej normalizacji polityki pieniężnej.

Turcja obniżyła ponownie stopy procentowe. Scenariusz o którym pisałem wczoraj się zrealizował. Lira ponownie uległa silnemu osłabieniu. Tak duża deprecjacja waluty wywoła poważne, negatywne konsekwencje gospodarcze. Wczorajsze wypowiedzi przedstawicieli Fed w niewielkim stopniu wpłynęły na USD. Eurodolar wrócił w okolice 1,1350. Na głównej parze walutowej buduje się korekta wzrostowa. Z kolei cena ropy naftowej odbija od technicznego wsparcia.

Czwartek nie był przyjemnym dniem dla inwestorów w Polsce. Złoty pozostaje bardzo słaby, a na GPW mieliśmy dużą wyprzedaż. Problemy naszego rynku nie są odosobnione, euforia na Wall Street coraz bardziej kontrastuje ze słabszą sytuacją na wielu innych rynkach. Mówiąc o rynkach globalnych często mamy na myśli Wall Street, ewentualnie z dodatkiem niemieckiego DAXa. Nie jest to kompletnie nieuprawniony skrót, gdyż amerykańskie akcje stanowią gro indeksów globalnych (takich jak MSCI), a zatem zazwyczaj też trzon portfeli opartych na idei pasywnego inwestowania.

Tak, bankierzy centralni przegapili właściwy moment na reakcję, zbyt długo utrzymując ultra-luźną politykę monetarną wprowadzoną na początku pandemii - nie ma, co temu zaprzeczać. Ale rynek piętnuje tylko niektóre waluty, podczas kiedy wobec innych wydaje się być bardziej tolerancyjny. Niemniej to, co wolno największym, tego nie mogą zrobić najmniejsi. Specyfika działania banków centralnych w krajach wschodzących w przeważającej mierze opiera się na zaufaniu rynków finansowych.

Po gwałtownym umocnieniu dolara na przestrzeni ostatnich dni na rynku walutowym mamy uspokojenie. To efekt mniejszej ilości danych, ale także lakonicznych wypowiedzi ze strony przedstawicieli Fed. Od ostatniego posiedzenia Fed wszystkie ważniejsze dane wskazywały jeden kierunek – wcześniejszą podwyżkę stóp procentowych w USA. Zatrudnienie wzrosło szybciej, sprzedaż detaliczna jest zadziwiająco mocna pomimo słabych nastrojów konsumentów, a inflacja wzrosła aż do 6,2%.

Bank centralny Turcji dziś podejmie decyzję co dalej ze stopami procentowymi. Mediana konsensusu zakłada obniżkę stopy benchmarkowej o 100 bps z 16 proc. do 15 proc. W ostatnich czasie doszło do załamania liry tureckiej. Waluta dynamicznie osłabia się ze względu na oczekiwania dalszego luzowania polityki monetarnej. Inflacja wynosi niespełna 20 proc. Mimo to polityka Erdogana wydaje się być nieugięta.

James Bullard to jeden z bardziej rozpoznawalnych w mediach członków FED ze względu na swoje nieco "ekscentryczne" poglądy na politykę monetarną. W jego przekazie często można znaleźć wezwania do bardziej zdecydowanych działań wobec tego, co faktycznie robi Rezerwa Federalna. W ostatnich dniach po publikacji kolejnych przewyższających oczekiwania danych o inflacji CPI, wyraźnie nasiliły się oczekiwania, co do konieczności szybszego zacieśnienia polityki monetarnej w USA.

Coraz mocniej rynek wycenia podwyżkę stóp procentowych w USA w II połowie przyszłego roku. Rajd dolara trwa w najlepsze. Aktualnie oprócz danych gospodarczych rynek zwraca uwagę na wszelkie komentarze członków FOMC. Na uwagę zasługuje jastrzębie wypowiedzi Bullarda. Szef oddziału Fed z Saint Louis – James Bullard – opowiedział się za tym, by FOMC poszedł w bardziej jastrzębim kierunku podczas kilku następnych posiedzeń aby zapewnić odpowiednie zarządzanie ryzykiem inflacyjnym.

Polityka Fed jest w centrum zainteresowania rynków finansowych i widać to dokładnie w notowaniach walutowych w ostatnich dniach. Po kolejnych bardzo mocnych danych z USA rynek spekuluje, że Fed jednak szybciej podniesie stopy procentowe. Ostatecznie decyzja może zależeć od tego, kto zostanie prezesem na koniec kadencji. Obecna kadencja prezesa Powella, kończy się w lutym, a zatem niemal na pewno przed faktycznym terminem, kiedy Fed będzie rozważać na serio podniesienie stóp procentowych. Tymczasem rola szefa Fed jest znacznie większa niż w przypadku innych banków centralnych.

Obawiam się, że odpowiedź na to pytanie może być trudna. Ze strony Rady Polityki Pieniężnej jakoś nie płyną sygnały o tym, że polska waluta powinna być silniejsza ze względu na dobre perspektywy polskiej gospodarki - kiedy ostatnio słyszeliśmy taki slogan? Wiem, wiem, nic za nim nie idzie, ale inwestorzy lubią słuchać takich zapewnień, bo wpisują się one w formę komunikacji banku centralnego z rynkami. Tymczasem ta w ostatnich miesiącach ogólnie jest słaba, tak zwany forward guidance w zasadzie nie istnieje.

Wczoraj w porannym komentarzu zastanawialiśmy się, czy sezonowo dobra końcówka roku może w najbliższym czasie pomóc naszej walucie i dlaczego tym razem jest inaczej. Kolejne 24 godziny przyniosły kolejne, niemal lawinowe osłabienie naszej waluty. Tak naprawdę od wczoraj zmieniło się niewiele. Jeśli już, z ust prezesa usłyszeliśmy, że grudniowa podwyżka stóp procentowych jest prawdopodobna, co wpisuje się w rynkowe oczekiwania.

Wczorajsze słowa Lagarde mogły wpłynąć na osłabienie euro. Dywergencja w polityka monetarnych coraz bardzie odzwierciedlana jest w kursie głównej pary walutowej. Eurodolar spadł poniżej 1,14 i jest tym samym najniżej od lipca 2020 roku. W poniedziałek miało miejsce przesłuchanie prezes EBC przed Komisją Parlamentu Europejskiego. Christine Lagarde przyznała, że spadek inflacji potrwa dłużej niż pierwotnie zakładano. Jednocześnie podtrzymała opinię, że w średnim terminie inflacja powróci do poziomu poniżej 2 proc.