Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Amerykańska waluta zyskuje w piątek na szerokim rynku kontynuując zwyżki obserwowane wczoraj po południu. Cofnięcie dolara po komunikacie FED w środę wieczorem było krótkotrwałe. Rynki zaczynają coraz bardziej przejmować się wątkiem globalnej recesji, mając przy tym świadomość, że działania banków centralnych mogą tylko ten scenariusz przybliżyć.

Po najsilniejszym od czasu covidowej paniki 2 lat temu wzroście głównych indeksów rynku akcji w USA w środę, czwartkowa sesja przyniosła równie silny, ale przeciwnie skierowany ruch. S&P 500 spadł o 3,56 proc. do najniższego poziomu od początku maja. Średnia przemysłowa Dow Jonesa straciła 3,12 proc., ale również utrzymywała się powyżej swego minimum z 2 maja. Największy spadek zanotował Nasdaq Composite (-4,99 proc), który w trakcie sesji zaliczył – podobnie jak Nasdaq 100 – swe nowe roczne minimum. To największy dzienny spadek tego indeksu od 11 czerwca 2020 roku.

Czwartek był dniem banków centralnych i dniem zaskoczeń. Rada zaskoczyła mniejszą podwyżką, choć generalnie tendencje są przeciwne. Złoty znalazł się także pod presją powracającej na Wall Street przeceny. Zacznijmy od RPP. Rada podniosła stopy o 75bp i teraz główna stopa będzie wynosić 5,25%. Uważam, że kluczowe jest to, ile podwyżki wynoszą w pewnym okresie czasu i tu niewątpliwie wykonany ruch przez Radę jest spory. Komunikacja jednak zawodzi (aby nie powiedzieć, że nie istnieje).

Patrząc na dzisiejsze stopy zwrotu widać, że dolar jest silniejszy na szerokim rynku. Całe jego osłabienie dokonało się wczoraj. FED zgodnie z oczekiwaniami podniósł stopy o 50 p.b. i zapowiedział rozpoczęcie redukcji gigantycznego bilansu banku centralnego. Padło przy tym kilka "gołębich", ale i też "jastrzębich" deklaracji. Po pierwsze Powell dał do zrozumienia, że podwyżka stóp o 75 p.b. nie była brana pod uwagę, a decyzja była jednomyślna (co oznacza, że nie zaprotestował ultra-jastrzębi James Bullard - czy miał ku temu powody?).

Amerykański Federalny Komitet ds. Operacji Otwartego Rynku (FOMC) nie sprawił wczoraj jakiejś negatywnej niespodzianki inwestorom. Zgodnie z oczekiwaniami wysokość oprocentowania funduszy federalnych wzrosła o 0,5 pkt. proc. do przedziału 0,75-1 proc. Stopy w USA są nadal ekstremalnie niskie, ale ta skala tej podwyżki była największa od 2000 roku. FOMC zaprezentował też swe plany redukcji wielkości swej sumy bilansowej.

Wczorajsze posiedzenie FOMC było do bólu przewidywalne. Rynki były chyba nawet zdumione… brakiem zaskoczeń i ostatecznie bardzo dobrze przyjęły pierwszą od dokładnie 22 lat podwyżkę stóp o 50 punktów bazowych. Dzisiejsza decyzja RPP jest znacznie mniej przewidywalna. Można kwestionować politykę Fed, ale trzeba przyznać, że w tym roku jest ona niezwykle skutecznie komunikowana. Dotyczyło to wcześniej zakończenia dodruku, potem pierwszej podwyżki, a teraz wczorajszej decyzji. Nie była to przecież decyzja łatwa, ani dla rynków przyjemna.

Amerykańska waluta nieznacznie zyskuje dzisiaj na szerokim rynku, a podobny układ widoczny jest od początku tygodnia. W przestrzeni G-10 wyłamał się z tego tylko dolar australijski, który został wsparty wtorkową decyzją RBA o podwyżce stóp procentowych o 25 p.b. do 0,35 proc. W uzasadnieniu do tego ruchu decydenci z Banku Australii dali do zrozumienia, że wysoka inflacja zaczyna być problemem i możliwe są dalsze posunięcia. Opublikowane dzisiaj w nocy lepsze dane o sprzedaży detalicznej za marzec (1,6 proc. m/m) podbiły oczekiwania, co do ruchów nawet o 50 p.b. w czerwcu i lipcu.

Po kończącym kwiecień silnym spadku główne indeksy amerykańskiego rynku akcji we wtorek lekko rosły drugi dzień z rzędu (S&P 500 +0,48 proc., DJIA +0,2 proc., Nasdaq Composite +0,22 proc.). Dziś rano kontrakty na amerykańskie indeksy ostrożnie kontynuowały ostatnie odbicie (S&P 500 +0,22 proc.). Na części rynków Azji i Oceanii nadal trwały obchody Święta Pracy. Poza tajwańskim TAIEX-em (+0,41 proc.), główne indeksy czynnych dziś giełd tego regionu świata spadały (najsilniej – o 1,13 proc. - Hang Seng).

Inwestorzy na polskim rynku po długim weekendzie majowym od razu wpadają na głęboką wodę. Dziś najbardziej wyczekiwany dzień od tygodni. Amerykański bank centralny na poważnie ma zabrać się za walkę z inflacją, a to oznacza definitywny koniec ery taniego pieniądza. Fed podniósł już stopy procentowe w marcu, ale była to standardowa podwyżka o 25 punktów bazowych, takie powiedzmy zanurzenie stopy w wodzie zacieśnienia. Przypomnijmy, że byliśmy dość świeżo po agresji wobec Ukrainy i Fed był w dość trudnym położeniu.

Dzisiejsza sesja na globalnych rynkach walutowych upływa pod znakiem spokojnej kontynuacji trendów z poprzedniego tygodnia. Notowania indeksu amerykańskiego dolara utrzymują się w okolicach 20-letnich maksimów – US Dollar Index oscyluje w rejonie 103,30 pkt. Siła dolara jest widoczna w zasadzie na wszystkich głównych parach walutowych. Notowania eurodolara dzisiaj pozostają pod presją podaży, poruszając się wciąż w rejonie 1,0530. Tak niskie notowania tej pary walutowej ostatnim razem były widziane na rynku w I kwartale 2017 roku. Dynamiczne i systematyczne ruchy wzrostowe dzisiaj są podtrzymywane także na wykresach USD/CHF czy USD/JPY.

W kwietniu S&P 500 stracił 8,8 proc. To największy spadek tego indeksu od marca 2020 (-12,51 proc.), czyli od miesiąca, w którym nastąpiło apogeum covidowej paniki. WIG-20 stracił w kwietniu 12,89 proc., czyli najwięcej od lutego (-14,38 proc.) i marca (-14,48 proc.) 2020 roku. Kwietniowe spadki indeksów rynków akcji strefy euro były generalnie mniejsze (DAX -2,2 proc., CAC 40 -1,89 proc.), co można próbować przypisywać pozytywnemu wpływowi dewaluacji euro do najniższego poziomu względem dolara od 5 lat.

Rozpoczyna się kolejny, zwykle bardzo pracowity miesiąc dla rynków finansowych. Dodatkowo jest to miesiąc, w którym odbędzie się kolejne posiedzenie banku centralnego Stanów Zjednoczonych, co do którego mamy dosyć jasne rynkowe oczekiwania. Fed zdecyduje się na podwójną podwyżkę stóp procentowych, nie zważając na ostatnie negatywne dane dotyczące zmiany PKB czy ostatniej potężnej kraksy na Wall Street. W środę 4 maja wieczorem poznamy decyzję Rezerwy Federalnej, co do wysokości stóp procentowych oraz być może zmian w polityce dotyczącej bilansu aktywów.

Można odnieść wrażenie, że inwestorom na rynkach akcji po zobaczeniu wczorajszego odczytu sentymentu inwestorów indywidualnych w USA (AAII) – większy pesymizm odnośnie perspektyw amerykańskiego rynku akcji występował tylko w recesyjnych dołkach bessy z marcu 2009 i września-listopada 1990 - uruchomił się kontrariański zmysł i rzucili się do zakupów akcji. Nasdaq Composite wystrzelił wczoraj w górę z poziomu swego rocznego minimum o 3,06 proc., a więc najsilniej od 16 marca. S&P 500 zwyżkował o 2,47 proc., czyli najsilniej od 9 marca. Średnia przemysłowa Dow Jonesa zyskała 1,85 proc.

Wyniki pierwszego kwartału tego roku największej gospodarki tego świata były mocnym zaskoczeniem. PKB w USA skurczyło się pierwszy raz od zapaści gospodarczej z pandemii. Oczywiście jeszcze nie możemy mówić o recesji, chociaż coraz więcej osób uważa, że zbyt silne zacieśnianie polityki monetarnej doprowadzi do zapaści już w przyszłym roku. Czy Fed zmieni swój kierunek w związku z danymi? Czy uzna je jedynie za wypadek przy pracy?

Czwartek przynosi kontynuację podbicia dolara na szerokim rynku, chociaż na Wall Street widać pewne sygnały przesilenia (obrona wsparcia na S&P500). Wątkiem, który dzisiaj się przewija są obawy związane ze wzrostem gospodarczym w kontekście coraz trudniejszej sytuacji na świecie. W te tony nieoczekiwanie uderzył dzisiaj rano wiceprezes Europejskiego Banku Centralnego Louis de Guindos, co zgasiło próbę odbicia euro po ostatniej przecenie. Od pewnego czasu rynki typowały de Guindosa, jako nieformalnego lidera "jastrzębiego" skrzydła w ECB, które będzie dążyć do wcześniejszej podwyżki stóp procentowych (w wakacje).

Amerykański dolar nadal się umacnia. Dziś kurs USD/JPY przekroczył po raz pierwszy od 2002 roku poziom 130. Kurs EUR/USD był dziś przez chwilę poniżej poziomu 1,05 ostatni raz widzianego na początku 2017 roku.
USD ustanawiał dziś swe nowe cykliczne szczyty również wobec chińskiego juana, koreańskiego wona, malezyjskiego ringitta, nowozelandzkiego dolara, singapurskiego dolara, tajlandzkiego bata, tajwańskiego dolara, szwajcarskiego franka, korony norweskiej i rumuńskiego leja.

Po rewelacjach dotyczących zatrzymania dostaw gazu do Polski na rynku złotego znów zrobiło się nerwowo. To jednak przykrywa szerszy problem, generalnej słabości europejskich walut. Notowania euro w relacji do dolara w ostatnim czasie przypominają prawdziwy wodospad. Tuż przed agresją wobec Ukrainy za euro płaciło się 1,13 dolara, obecnie jest to już tylko 1,05. Dla najważniejszej pary walutowej świata to duży ruch jak na dwa miesiące.

Poranny, środowy handel na rynku walutowym przynosi coraz niższe zakresy na eurodolarze oraz podbicie zmienności wokół złotego. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,7090 PLN za euro, 4,4230 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,5929 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 5,5635 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 6,052% w przypadku obligacji 10-letnich. Ostatnie godziny przyniosły wyrwanie się kwotowań PLN z objęć paro-tygodniowej konsolidacji.

Euro nie skorzystało praktycznie w żadnym stopniu na informacji o wygranej Macrona w wyborach prezydenckich we Francji. Co więcej, zniwelowane zostały wzrosty związane z jastrzębimi komentarzami ze strony EBC. Dolar amerykański sukcesywnie umacnia się na szerokim rynku i wydaje się, że jego dominacja może być jeszcze bardzo długa. Czy coś jest w stanie umocnić euro względem dolara? Wydaje się, że będzie to możliwe. Europejski Bank Centralny kompletnie zmienia komunikację.