Rosnące rentowności obligacji w USA pozostają powodem rozterek dla rynku akcji i walutowego, a brak stanowczej reakcji Fed skutkuje redukcją pozycji w aktywach ryzykownych. Proces poszukiwania poziomu równowagi może być bolesny, nawet jeśli polityka monetarna w dalszym ciągu pozostaje akomodacyjna. W międzyczasie każde oznaki wyższej inflacji będą odbierane jako argument za szybszą normalizacją polityki pieniężnej.

W piątek rano dolar pozostaje silny na szerokim rynku. Mocniejszy jest tylko chiński juan, którego wsparły zaprezentowane przez premiera Li na zjeździe KPCh założenia makroekonomiczne na najbliższe lata - wzrost gospodarczy ma w tym roku przekroczyć 6 proc. przy deficycie budżetowym na poziomie 3,2 proc. PKB i inflacji CPI wokół 3 proc.

Nie ma oddechu od presji na ryzykownych aktywach prowokowanej przez wzrosty rentowności obligacji skarbowych. Dochodowość 10-latek USA podskoczyła do 1,55 proc., a dolar jest najsilniejszy od trzech miesięcy względem koszyka głównych walut po tym, jak prezes Fed Powell nie skorzystał z okazji, by utemperować rynek długu. Słabość przenika przez rynek akcji i FX, a inwestorzy czekają jeszcze na sygnały z rynku pracy USA.

Na przestrzeni ostatnich dwóch tygodni obserwowaliśmy wzmożone wysiłki banków centralnych próbujących za pomocą interwencji (głównie) słownych powstrzymać wzrost rentowności obligacji. Z drugiej jednak strony, rynki dostawały kolejne argumenty przemawiające za ryzykiem wzrostu inflacji. Wczoraj cegiełkę dołożył OPEC.

Po dużej zmienności w środę, w czwartek rano dolar zdaje się szukać kierunku. W przestrzeni G-10 przegrywa z walutami Antypodów, a także koroną norweską i dolarem kanadyjskim, a najbardziej wygrywa z koroną szwedzką, jenem, euro oraz frankiem. Ogólnie zmiany nie są jednak duże. 
Po wczorajszej silnej przecenie próbuje odbijać Wall Street.