Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Wyraźna wyprzedaż na Wall Street, jaka miała miejsce wczoraj wieczorem nie doprowadziła do dalszego wzrostu dolara, ten lekko się cofnął na szerokim rynku w ślad za korygującymi zwyżki rentownościami amerykańskich obligacji (10-letnie powróciły do 3,0 proc.). Ruch ten mógł mieć związek z większym popytem na amerykański dług w kontekście globalnego risk-off (wczoraj taniało wszystko), ale fundamentalnie nie zmienia wiele - FED nadal pozostaje na ścieżce podwyżek stóp procentowych, a ruchy o 50 p.b. w czerwcu i lipcu są jak najbardziej możliwe.

Główna para walutowa od 1,5 tygodnia znajduje się trendzie bocznym. Wcześniej jednak w ciągu zaledwie kilku dni spadła o ok. 3 figury (300 pipsów). W średnim i długim terminie dominuje trend spadkowy, który wynika w głównej mierze z pogłębiającej się dywergencji polityk monetarnych Rezerwy Federalnej oraz Europejskiego Banku Centralnego. Teraz pytanie brzmi czy już przyszedł czas na korektę czy może jednak dołki zostaną pogłębione?
Po samej decyzji Fed-u o podwyżce stóp procentowych obserwowaliśmy klasyczne sprzedawanie faktów.

Ubiegły tydzień zakończył się na rynkach globalnych w minorowych nastrojach. W ciągu ostatnich dwóch lat to bardzo często oznaczało silne odbicie już w poniedziałek. Jednak nie teraz. Inwestorzy zdają się nie bardzo widzieć lepszą perspektywę. Pomimo zapewnień ze strony Fed, że gospodarka USA jest mocna i uda się okiełznać inflację bez istotnego spowolnienia rynki są pełne obaw, że banki centralne nie będą mieć wyjścia i ostatecznie będą musiały zaryzykować (i spowodować) recesję, aby inflację obniżyć i ustabilizować.

Amerykańska waluta pozostawała w poniedziałek rano silna na szerokim rynku. Dolar wciąż korzysta na rosnących rentownościach amerykańskich obligacji (10-letnie już po 3,18 proc.). Rynek wprawdzie wycenia bardziej 50 p.b. podwyżkę stóp na kolejnym posiedzeniu, ale nie brak tych, których zdaniem FED może zdecydować się na większy ruch, czyli 75 p.b. dopóki dane makro na to pozwalają (kwietniowe odczyty Departamentu Pracy wypadły nieźle).

Nadal trwa bessa na globalnym rynku obligacji skarbowych. Dziś rano rentowności 10-latek osiągnęły swe nowe cykliczne maksima w Australii, Indonezji, Indiach, Południowej Korei, Singapurze. Rentowności 10-latek rządu USA dziś rano (3,145 proc.) były już blisko swego 11-letniego maksimum ustanowionego w październiku 2018 (3,261 proc.). W wielu krajach Europy po piątkowych cyklicznych rekordach rentowności 10-latek rosły również dziś rano. Rentowności polskich 10-letnich obligacji skarbowych (6,96 proc.) były dziś najwyżej od czasu paniki z wywołanej jesienią 2008 bankructwem banku Lehman Brothers.

Oczywiście rynki finansowe bardzo boją się ostatnio silnie podnoszonych stóp procentowych. W Europie środkowej stopy podnoszone są już od dłuższego czasu, choć do tej pory nie spowodowały ulgi w inflacji. Do podwyżek przyłączyły się również kraje skandynawskie, a Stany Zjednoczone zdecydowały się na pierwszą „podwójną” podwyżkę od 2000 roku. Oczywiście rynek obawia się spowolnienia wynikającego ze zbyt szybkiego i mocnego zaostrzania polityki monetarnej, ale dodając do tego potężne ryzyko z Chin, faktycznie możemy niestety mieć receptę na kryzys.

Amerykańska waluta zyskuje w piątek na szerokim rynku kontynuując zwyżki obserwowane wczoraj po południu. Cofnięcie dolara po komunikacie FED w środę wieczorem było krótkotrwałe. Rynki zaczynają coraz bardziej przejmować się wątkiem globalnej recesji, mając przy tym świadomość, że działania banków centralnych mogą tylko ten scenariusz przybliżyć.

Po najsilniejszym od czasu covidowej paniki 2 lat temu wzroście głównych indeksów rynku akcji w USA w środę, czwartkowa sesja przyniosła równie silny, ale przeciwnie skierowany ruch. S&P 500 spadł o 3,56 proc. do najniższego poziomu od początku maja. Średnia przemysłowa Dow Jonesa straciła 3,12 proc., ale również utrzymywała się powyżej swego minimum z 2 maja. Największy spadek zanotował Nasdaq Composite (-4,99 proc), który w trakcie sesji zaliczył – podobnie jak Nasdaq 100 – swe nowe roczne minimum. To największy dzienny spadek tego indeksu od 11 czerwca 2020 roku.

Czwartek był dniem banków centralnych i dniem zaskoczeń. Rada zaskoczyła mniejszą podwyżką, choć generalnie tendencje są przeciwne. Złoty znalazł się także pod presją powracającej na Wall Street przeceny. Zacznijmy od RPP. Rada podniosła stopy o 75bp i teraz główna stopa będzie wynosić 5,25%. Uważam, że kluczowe jest to, ile podwyżki wynoszą w pewnym okresie czasu i tu niewątpliwie wykonany ruch przez Radę jest spory. Komunikacja jednak zawodzi (aby nie powiedzieć, że nie istnieje).

Patrząc na dzisiejsze stopy zwrotu widać, że dolar jest silniejszy na szerokim rynku. Całe jego osłabienie dokonało się wczoraj. FED zgodnie z oczekiwaniami podniósł stopy o 50 p.b. i zapowiedział rozpoczęcie redukcji gigantycznego bilansu banku centralnego. Padło przy tym kilka "gołębich", ale i też "jastrzębich" deklaracji. Po pierwsze Powell dał do zrozumienia, że podwyżka stóp o 75 p.b. nie była brana pod uwagę, a decyzja była jednomyślna (co oznacza, że nie zaprotestował ultra-jastrzębi James Bullard - czy miał ku temu powody?).

Amerykański Federalny Komitet ds. Operacji Otwartego Rynku (FOMC) nie sprawił wczoraj jakiejś negatywnej niespodzianki inwestorom. Zgodnie z oczekiwaniami wysokość oprocentowania funduszy federalnych wzrosła o 0,5 pkt. proc. do przedziału 0,75-1 proc. Stopy w USA są nadal ekstremalnie niskie, ale ta skala tej podwyżki była największa od 2000 roku. FOMC zaprezentował też swe plany redukcji wielkości swej sumy bilansowej.

Wczorajsze posiedzenie FOMC było do bólu przewidywalne. Rynki były chyba nawet zdumione… brakiem zaskoczeń i ostatecznie bardzo dobrze przyjęły pierwszą od dokładnie 22 lat podwyżkę stóp o 50 punktów bazowych. Dzisiejsza decyzja RPP jest znacznie mniej przewidywalna. Można kwestionować politykę Fed, ale trzeba przyznać, że w tym roku jest ona niezwykle skutecznie komunikowana. Dotyczyło to wcześniej zakończenia dodruku, potem pierwszej podwyżki, a teraz wczorajszej decyzji. Nie była to przecież decyzja łatwa, ani dla rynków przyjemna.

Amerykańska waluta nieznacznie zyskuje dzisiaj na szerokim rynku, a podobny układ widoczny jest od początku tygodnia. W przestrzeni G-10 wyłamał się z tego tylko dolar australijski, który został wsparty wtorkową decyzją RBA o podwyżce stóp procentowych o 25 p.b. do 0,35 proc. W uzasadnieniu do tego ruchu decydenci z Banku Australii dali do zrozumienia, że wysoka inflacja zaczyna być problemem i możliwe są dalsze posunięcia. Opublikowane dzisiaj w nocy lepsze dane o sprzedaży detalicznej za marzec (1,6 proc. m/m) podbiły oczekiwania, co do ruchów nawet o 50 p.b. w czerwcu i lipcu.

Po kończącym kwiecień silnym spadku główne indeksy amerykańskiego rynku akcji we wtorek lekko rosły drugi dzień z rzędu (S&P 500 +0,48 proc., DJIA +0,2 proc., Nasdaq Composite +0,22 proc.). Dziś rano kontrakty na amerykańskie indeksy ostrożnie kontynuowały ostatnie odbicie (S&P 500 +0,22 proc.). Na części rynków Azji i Oceanii nadal trwały obchody Święta Pracy. Poza tajwańskim TAIEX-em (+0,41 proc.), główne indeksy czynnych dziś giełd tego regionu świata spadały (najsilniej – o 1,13 proc. - Hang Seng).

Inwestorzy na polskim rynku po długim weekendzie majowym od razu wpadają na głęboką wodę. Dziś najbardziej wyczekiwany dzień od tygodni. Amerykański bank centralny na poważnie ma zabrać się za walkę z inflacją, a to oznacza definitywny koniec ery taniego pieniądza. Fed podniósł już stopy procentowe w marcu, ale była to standardowa podwyżka o 25 punktów bazowych, takie powiedzmy zanurzenie stopy w wodzie zacieśnienia. Przypomnijmy, że byliśmy dość świeżo po agresji wobec Ukrainy i Fed był w dość trudnym położeniu.

Dzisiejsza sesja na globalnych rynkach walutowych upływa pod znakiem spokojnej kontynuacji trendów z poprzedniego tygodnia. Notowania indeksu amerykańskiego dolara utrzymują się w okolicach 20-letnich maksimów – US Dollar Index oscyluje w rejonie 103,30 pkt. Siła dolara jest widoczna w zasadzie na wszystkich głównych parach walutowych. Notowania eurodolara dzisiaj pozostają pod presją podaży, poruszając się wciąż w rejonie 1,0530. Tak niskie notowania tej pary walutowej ostatnim razem były widziane na rynku w I kwartale 2017 roku. Dynamiczne i systematyczne ruchy wzrostowe dzisiaj są podtrzymywane także na wykresach USD/CHF czy USD/JPY.

W kwietniu S&P 500 stracił 8,8 proc. To największy spadek tego indeksu od marca 2020 (-12,51 proc.), czyli od miesiąca, w którym nastąpiło apogeum covidowej paniki. WIG-20 stracił w kwietniu 12,89 proc., czyli najwięcej od lutego (-14,38 proc.) i marca (-14,48 proc.) 2020 roku. Kwietniowe spadki indeksów rynków akcji strefy euro były generalnie mniejsze (DAX -2,2 proc., CAC 40 -1,89 proc.), co można próbować przypisywać pozytywnemu wpływowi dewaluacji euro do najniższego poziomu względem dolara od 5 lat.

Rozpoczyna się kolejny, zwykle bardzo pracowity miesiąc dla rynków finansowych. Dodatkowo jest to miesiąc, w którym odbędzie się kolejne posiedzenie banku centralnego Stanów Zjednoczonych, co do którego mamy dosyć jasne rynkowe oczekiwania. Fed zdecyduje się na podwójną podwyżkę stóp procentowych, nie zważając na ostatnie negatywne dane dotyczące zmiany PKB czy ostatniej potężnej kraksy na Wall Street. W środę 4 maja wieczorem poznamy decyzję Rezerwy Federalnej, co do wysokości stóp procentowych oraz być może zmian w polityce dotyczącej bilansu aktywów.

Można odnieść wrażenie, że inwestorom na rynkach akcji po zobaczeniu wczorajszego odczytu sentymentu inwestorów indywidualnych w USA (AAII) – większy pesymizm odnośnie perspektyw amerykańskiego rynku akcji występował tylko w recesyjnych dołkach bessy z marcu 2009 i września-listopada 1990 - uruchomił się kontrariański zmysł i rzucili się do zakupów akcji. Nasdaq Composite wystrzelił wczoraj w górę z poziomu swego rocznego minimum o 3,06 proc., a więc najsilniej od 16 marca. S&P 500 zwyżkował o 2,47 proc., czyli najsilniej od 9 marca. Średnia przemysłowa Dow Jonesa zyskała 1,85 proc.