Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

To ten moment. Brexit absolutnie ogniskuje na sobie uwagę nie tylko uwagę rynku funta, ale wszystkim głównych walut. Nic dziwnego, w końcu niespełna 400 godzin zostało do oficjalnej i nadal jedynej obowiązującej daty brexitu.

To, co dzieje się w brytyjskiej polityce od kilku miesięcy przypomina farsę. Wczorajszy dzień mógłby w zasadzie się nie odbyć, bo i tak było wiadomo, jaki będzie miał przebieg. Od dawna zakładaliśmy, że okres negocjacyjny zostanie przedłużony, pozostaje pytanie „na jak długo?”. Niestety rykoszetem obrywa się europejskiej gospodarce.

Poranny, środowy handel na rynku walutowym nie przynosi istotniejszych zmian na większości zestawień powiązanych z PLN – wyraźna zmienności widoczna jest jedynie na parze z funtem jednak wynika to ze zmian szterlinga na szerokim rynku. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,2973 PLN wobec euro, 3,8090 PLN względem dolara amerykańskiego, 3,7786 PLN za franka szwajcarskiego oraz 4,9850 PLN w relacji do funta szterlinga.

Jest niemal tradycją w UE, by kluczowe decyzje w kryzysie podejmować „za 5 dwunasta”, tak samo jak rutyną stało się postępowanie brytyjskich polityków wbrew zdrowemu rozsądkowi. Premier May uzyskała od UE „prawnie wiążące” deklaracje, które uniemożliwiają zamknięcie Wielkiej Brytanii w unii celnej w nieskończoność.

W ostatnim czasie odpoczęliśmy nieco od tematu Brexitu, ale w tym tygodniu wraca on ze zdwojoną siłą. Do rozwodu zostały mniej niż trzy tygodnie, przynajmniej w teorii. Po wczorajszych negocjacjach dziś pora na ważne głosowanie.

Wtorkowy, poranny handel na rynku FX przynosi nieco mocniejszego PLN po tym jak doniesienia dot. porozumienia May z przewodniczącym KE obniżyły poziom awersji do ryzyka wśród inwestorów. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,2992 PLN za euro, 3,8196 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,7771 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 5,0434 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 2,882% w przypadku obligacji 10-letnich.

Na rynku: O godzinie 8:00 pojawiły się dziś dane na temat produkcji przemysłowej w Niemczech - za styczeń. Uzyskano dynamikę -0,8 proc. w relacji miesięcznej, rozczarowującą - skoro po rynku krążyły prognozy zakładające +0,5 proc. Z drugiej strony, podwyższono w ramach rewizji odczyt grudniowy, i to nawet mocno, bo z -0,4 proc. do +0,8 proc. W tej sytuacji prognoza przestała być miarodajna.

Kluczowe informacje z rynków: CHINY / DANE / STOPA RRR: Poznaliśmy dane nt. inflacji CPI i PPI za luty. W pierwszym przypadku obniżyła się ona do 13-miesięcznych minimów (chociaż odczyt na poziomie 1,5 proc. r/r był zgodny z szacunkami), a w drugim do 0,1 proc. r/r wobec spodziewanych 0,2 proc. r/r. Dynamika nowych pożyczek zmalała w lutym do 885,8 mld CNY (szacowano 975 mld CNY).

Pod koniec pierwszego kwartału zaczynają odżywać demony z końcówki ubiegłego roku, czyli strach o perspektywy globalnej gospodarki. Nie ma się co dziwić, w końcu globalny indeks mierzący poziom zaskoczenia danymi makro wskazuje, że rozczarowują one najmocniej od 2013 roku. Swoje trzy grosze dokładają też banki centralne, które tnąc prognozy wzrostu i oddalając wizję normalizacji polityki utwierdzają rynek w tym, że jest się czego bać.

Na pierwszy rzut oka raport z rynku pracy Stanów Zjednoczonych za luty może być sklasyfikowany jako rozczarowujący, niemniej jednak to tylko pozory. Trendy wskazują, że rynek pracownika za oceanem postępuje, co staje się coraz bardziej widoczne w danych odnośnie do dynamiki wzrostu wynagrodzeń.

Kluczowe informacje z rynków: EUROSTREFA / ECB: Bloomberg spekuluje, że część członków ECB opowiadała się wczoraj za większą rewizją prognoz makroekonomicznych. Jednocześnie nie byli oni przekonani, na ile uda się już w kwietniu przedstawić szczegóły programu TLTRO, który według podjętej wczoraj jednogłośnie decyzji ma ruszyć we wrześniu i potrwać 18 miesięcy.

Ryzykowne aktywa oberwały w nocy w obliczu załamania na chińskiej giełdzie i rozczarowujących danych o handlu zagranicznym Państwa Środka. To dokłada obaw o kondycję globalnej gospodarki po tym, jak EBC dołączył do rzeszy banków centralnych dokonujących gołębiego zwrotu. Dziś mamy dzień z raportem z rynku pracy USA i złe dane są większym zagrożeniem dla stabilności rynków.

Nie takiego końca kadencji w roli prezesa Europejskiego Banku Centralnego spodziewał się zapewne Mario Draghi. Zamiast triumfalnej podwyżki, stóp będącej zwieńczeniem kilkuletniej kadencji, EBC musiał wczoraj otwarcie przyznać się do błędu w postaci zakończenia skupu obligacji rządowych w grudniu ubiegłego roku.

TLTRO i euro: Czym jest dziś pieniądz? Miłośnicy standardu złota, pieniądza czysto rynkowego albo rozmaitych form alternatywnej bankowości (np. islamskiej, przynajmniej w pewnej interpretacji) powiedzą, że współcześnie pieniądz na Zachodzie nic nie znaczy: to jedynie zapis, kreowany na wirtualnych kontach przez banki, w szczególności banki centralne.

Konferencja prasowa prezesa EBC Mario Draghiego jest najważniejszym wydarzeniem dnia i od początku dnia przygasiła chęci inwestorów do wyprzedzającego angażowania się w handel. Rynek skłania się ku gołębiemu wydźwiękowi, co zepchnęło EUR/USD na dwutygodniowe minima, ale wydaje mi się, że oczekiwania są na wyrost.

Rada Polityki Pieniężnej nie wydaje się specjalnie zatroskana planowanym pakietem stymulacyjnym ze strony partii rządzącej. Takie wnioski można wyciągnąć po wczorajszej konferencji prasowej, podczas której prezes Glapiński kategorycznie wykluczył możliwość podwyżek stóp procentowych w odpowiedzi na bardziej ekspansywną politykę fiskalną.

Kluczowe informacje z rynków: Stany Zjednoczone: Budżet federalny w styczniu znalazł się na poziomie 9 mln USD przy oczekiwaniach wynoszących 25 mld USD. Australia: Dynamika PKB w Australii w IV kwartale ub.r. wyniosła 0,2% w ujęciu kdk oraz 2,3% w ujęciu rdr. Są to rozczarowujące odczyty w porównaniu do oczekiwań, zakładających dynamikę na poziomie 0,4% kdk oraz 2,6% rdr.

Polityka pieniężna staje się gorącym tematem przy interesujących dylematach, z jakimi przyjdzie się zmierzyć decydentom w różnych częściach świata. Rozczarowujące spowolnienie wzrostu gospodarczego w Australii podsyca spekulacje o obniżkach, podczas gdy w Polsce plany fiskalne rządu mogą zamknąć furtkę dla złagodzenia polityki. W Kanadzie rynek może nie doceniać determinacji banku centralnego do przywrócenia cyklu podwyżek.

W tym roku już kilkukrotnie widzieliśmy próbę przeceny amerykańskiego dolara, którego wartość jest na kilkuletnich maksimach i naszym zdaniem pozostaje on przewartościowany. Jednak w obliczu generalnie mocno niepewnej sytuacji w światowej gospodarce dane z USA pozostają i tak najbardziej przekonujące, a to sprawia, że inwestorzy nie mają podstaw do wyprzedaży amerykańskiej waluty. Przynajmniej na razie.