Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Niejasne sugestie: Wypowiedzi przedstawicieli banków centralnych rzadko są klarowne, chyba że ktoś naprawdę dobrze odczytuje intencje i podteksty (ale i tacy się mylą). Dziś mieliśmy kilka głosów z EBC i Fed. Oto np. p. Weidmann, szef niemieckiego Bundesbanku, ale i członek zarządu Fed, mówił dziś, że akomodacyjna polityka monetarna wydaje się obecnie w Eurolandzie właściwa, a nawet po zakończeniu skupu aktywów pozostanie ona luźna.

Wczorajszy dzień na Wall Street zakończył się spadkami pomimo, że na początku sesji indeks Dow Jones rósł nawet 1.45%. Jedną z głównych przyczyn słabości giełd była przecena na rynku surowców, gdzie silnie traciła ropa naftowa oraz metale. W Azji giełdy zachowywały się mieszanie, natomiast indeksy w Europie w większości świecą się na czerwono.

Dolar rozpoczyna dzień od osłabienia. W wielu przypadkach ma ono znamiona korekty wczorajszych silnych ruchów. Atmosfera na rynku pozostaje nerwowa a zmienność po wybuchu będzie przez jakiś czas utrzymywać się na podwyższonym poziomie.

Środa przyniosła spore umocnienie amerykańskiego dolara. Nie miało ono istotnego związku z ostatnimi turbulencjami na giełdach, ani publikowanymi danymi, a porozumieniem pomiędzy amerykańskimi politykami, które zafundowali sobie za, bagatela, 300 miliardów dolarów.

Stoicki spokój uczestników rynku walutowego wobec załamania cen akcji w USA zaczyna słabnąć. Dolar przechodzi do ofensywy. Silna wyprzedaż juana po słabych danych o handlu. W ślad za nim traci większość walut EM. Złoty także w odwrocie. To dopiero początek fali osłabienia. Zmienność na rynkach kapitałowych utrzymuje się na podwyższonym poziomie.

Czwartkowy, poranny handel na rynku walutowym przynosi podtrzymanie lekkiej presji na PLN z uwagi na umacniającego się dolara amerykańskiego. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,1692 PLN za euro, 3,3955 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,5962 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,7237 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 3,526% w przypadku obligacji 10-letnich.

Wciąż mocny – mimo wszystko: Oczywiście dolar już trochę traci. Na przykład wczorajsze minima zakreślono – według niektórych platform – przy 1,2245. A teraz mamy już 1,2270 – chwilami i więcej. Oczywiście to po prostu korekta, zupełnie naturalna po dość dużym ruchu.

Czas zmian: Mniej więcej od 25 stycznia eurodolar utrzymywał notowania w konsolidacji, której dolną granicą był rejon 1,2340-50, górną natomiast poziomy rzędu 1,2520-30. W tym tygodniu podejmowano już próby rozbicia tego trendu bocznego i wzmocnienia waluty USA – i rzeczywiście, dziś wieczorem widzimy już nowe, niższe wartości pary.

Po szalonym początku tygodnia środa przynosi na giełdach pewne wytchnienie, a główne światowe indeksy kontynuują wzrosty po wczorajszej najlepszej od 15 miesięcy sesji na Wall Street. Inwestorzy wykorzystują zatem wcześniejsze silniejsze spadki cen akcji jako dobrą okazję do kupna i fakt ten nie powinien dziwić biorąc pod uwagę genezę, przebieg i rozmiar korekty.

Wtorkowe doniesienia o osiągnięciu porozumienia pomiędzy CDU/CSU oraz SPD przeszły praktycznie bez echa. Decyzja o ponownym zawiązaniu „Wielkiej Koalicji” była jedynie kwestią czasu, na co wcześniej wskazywały wewnętrzne naciski ze strony członków obu partii.

Po szalonym początku tygodnia środa przynosi na giełdach pewne wytchnienie, a główne światowe indeksy kontynuują wzrosty po wczorajszej najlepszej od 15 miesięcy sesji na Wall Street. Inwestorzy wykorzystują zatem wcześniejsze silniejsze spadki cen akcji jako dobrą okazję do kupna i fakt ten nie powinien dziwić biorąc pod uwagę genezę, przebieg i rozmiar korekty.

Historycznie bardzo długi okres skompresowanej, niskiej zmienności, tradycyjnie kończy się jej potężnym wybuchem. W obliczu silnych przetasowań sentymentu i załamania na Wall Street, które nie miało wiele wspólnego z sytuacją fundamentalną, uczestnicy rynku wystawieni są na próbę wystrzału zmienności. To obraz notowań, o którym inwestorzy przyzwyczajeni do pełzającej, ślimaczej hossy na rynkach akcji dawno zapomnieli.

Na rynku dziś: O ósmej zaprezentowano odczyt dynamiki produkcji przemysłowej w Niemczech za grudzień. O ile zamówienia w przemyśle, przedstawione wczoraj, wypadły bardzo dobrze, o tyle dzisiejsza publikacja była słaba: -0,6 proc. m/m oraz +6,5 proc. r/r, gdy zakładano -0,5 proc. m/m oraz +6,8 proc. r/r.

Po poniedziałkowej panice wtorek przyniósł uspokojenie nastrojów rynkowych. W USA indeksy zakończyły wczorajszą sesję na plusie, także Europa odrabia straty. Jednak za wcześnie aby powiedzieć, że wszystko na pewno wróciło do „normy”, bo szaleńcze wzrosty na giełdach w styczniu normą z pewnością również nie były. Cieszy stabilność złotego, który dziś czeka na decyzję RPP.

Na Wall Street odbicie indeksów, ale czy to koniec zawirowań na rynkach? Spekulanci z długimi pozycjami zaciekle bronią euro. Przecena wspólnej waluty to jedynie kwestia czasu. Wraz z nią straci również złoty.
Załamanie cen akcji w USA zostało we wtorek zatrzymane. Doszło do silnego odbicia. W ślad za Wall Street nie podążyły dziś jednak giełdy w Azji, gdzie indeksy zachowywały się stabilnie.

Poranny, środowy handel na rynku walutowym nie przynosi większych zmian na wycenie złotego z uwagi na wyhamowanie zwyżki USD. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,1536 PLN za euro, 3,3541 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,5861 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,6810 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 3,527% w przypadku obligacji 10-letnich.

Skala ruchów: Rano, przed godziną dziesiątą, wykres głównej pary walutowej szybował w okolicach 1,2435. To zdecydowanie zbyt nisko, by mówić o przebiciu górą konsolidacji, która trwa od więcej niż 10 dni. W takim razie spróbowano drugiego chwytu – wyjścia dołem.

Ciekawy początek wtorkowych notowań przy Wall Street skutecznie zwiększył szansę powrotu bardziej ryzykownych aktywów do łask inwestorów. Powyższy fakt najsilniej uderza w wycenę franka szwajcarskiego, który jednocześnie notuje 0,6 proc. osłabienie wobec dolara oraz wypycha parę EUR/CHF nad dość problematyczny poziom 1,1600.

Ostatnia fala wzrostowa w USA trwała wiele miesięcy. Nie licząc sierpniowej półki, indeksy niemal nieprzerwanie ciągnęły w górę od maja ub.r. Kolejne linie trendu posuwały się pod coraz większym kątem. To musiało się kiedyś skończyć i skończyło się solidną, przeczyszczającą korektą.