Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Waluty gospodarek wschodzących (EM) tracą w przeddzień posiedzenia Fed i w ślad za słabnącym chińskim juanem (CNY). Złoty, choć z rana nieco mocniejszy do dolara, będzie wpisywał się w ten trend. Sesja pod dyktando odczytów ZEW z Niemiec, serii danych z Polski oraz na otwarciu handlu z rynku nieruchomości z USA. Dolar zyska przed końcem tygodnia.

Poranny, wtorkowy handel na rynku walutowym przynosi podtrzymanie presji podażowej na złotym. Polska waluta wyceniana jest następująco: 4,2940 PLN za euro, 3,5825 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,7227 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,8546 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 3,271% w przypadku obligacji 10-letnich.

Co słychać na rynku? O 11:00 przekonamy się, jak wypadł ważny wskaźnik z Niemiec – indeks instytutu ZEW. Nie jest on tak ważny jak indeks Ifo, takie przynajmniej przeświadczenie panuje wśród inwestorów i analityków, ale oczywiście może mieć znaczenie.

Antybohaterem poniedziałkowej sesji okazał się być funt szterling będący pod presją wystąpienia gubernatora Banku Anglii Marka Carneya. Powtórka retoryki z ostatniego posiedzenia BOE wyraźnie ochłodziła wysoko wywindowane oczekiwania uczestników rynku, którzy mogli oczekiwać nieco bardziej jastrzębiej wypowiedzi w sprawie planowanych podwyżek stóp procentowych czy ryzyk związanych z opuszczeniem unijnych struktur.

KOREA PÓŁNOCNA: Doradca prezydenta USA ds. bezpieczeństwa narodowego, generał McMaster przyznał w piątek na konferencji prasowej, że Stany Zjednoczone biorą pod uwagę wszystkie możliwości rozwiązania problemu z KRLD, łącznie z militarną. Dodał jednak, że „nie jest to wyjście, z którego chcielibyśmy skorzystać”.

Poprzedni tydzień na rynku ropy naftowej był nieprzerwanym ciągiem pięciu dziennych zwyżek. W rezultacie, cena tego surowca w Stanach Zjednoczonych w piątek przekroczyła poziom 50 USD za baryłkę, docierając tym samym do okolic 50,40 USD za baryłkę, czyli poziomu lokalnego maksimum z przełomu lipca i sierpnia. Początek nowego tygodnia przynosi dalsze zwyżki.

Schemat ten, co zwykle – w środę decyzja FOMC i do tego czasu rynki stoją w miejscu. Wolny dzień w Japonii nie pomagał rozruszać handlu w Azji, a pusty kalendarz w Europie i Ameryce zapewni flautę w następnych godzinach. USD/JPY rusza wyżej, EUR/USD stoi w miejscu, GBP pozostaje mocny, a PLN ponownie schodzi na dalszy plan.

Skutki przejścia huraganów znajdują odzwierciedlenie w wynikach amerykańskiej gospodarki. Naszym zdaniem nie będzie to jednak miało przełożenia na decyzje i nastawienie Fed, który w środę zdecyduje o rozpoczęciu procesu zmniejszania sumy bilansowej, a pod koniec roku po raz kolejny podniesie stopy procentowe.

Początek nowego tygodnia na rynku walutowym nie przynosi większych zmian, również na wycenie złotego. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,2759 PLN za euro, 3,5812 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,7272 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,8660 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą: 3,245% w przypadku obligacji 10-letnich.

Poza Polską: W tym tygodniu kluczem do wydarzeń będzie środowy wieczór. Wtedy o godzinie 20:00 poznamy nowe projekcje makroekonomiczne FOMC i decyzję Fed w sprawie stóp procentowych. Teoretycznie jest możliwe, że Rezerwa wykona ruch w górę, ale tak naprawdę to wątpliwe.

W przyszłym tygodniu wszystkie oczy będą zwrócone na Fed, gdzie stawką jest podtrzymanie oczekiwań na grudniową podwyżkę stop procentowych. Poznamy także stanowisko banków centralnych Japonii i Norwegii. Na polu danych największa uwaga będzie na PKB z Nowej Zelandii, PMI z Eurolandu i inflacji z Kanady.

KOREA PÓŁNOCNA: W piątek rano reżim przeprowadził kolejną próbę rakietową – pocisk przeleciał nad północną Japonią i spadł do Pacyfiku w odległości 2.200 km od lądu. Zdaniem armii USA był to pocisk balistyczny zasięgu pośredniego – IRBM, ale zdaniem Japończyków mógł to być międzykontynentalny pocisk balistyczny (ICBM).

Bieżący tydzień na rynku soi przynosi dynamiczne zmiany nastrojów. Cena tego surowca w Stanach Zjednoczonych osuwała się w dół na początku tygodnia, po czym w środę dynamicznie odbiła w górę. Wzrosty wyhamowały dopiero dzisiaj, jednak cena soi w USA utrzymuje się wciąż powyżej poziomu 9,70 USD za buszel, czyli w okolicach ubiegłotygodniowych maksimów.

Nocna próba balistyczna Korei Północnej przechodzi bez wielkiego echa. Po pierwsze: pocisk przelatujący nad Japonią i spadający do Pacyfiku nie jest zinterpretowany jako wejście konfliktu na wyższy poziom (pomimo posiadania przez reżim bomby wodorowej i największego zasięgu osiągniętego w dzisiejszej próbie).

Wzrost inflacji w USA to nie przejściowy efekt wywołany huraganami, ale szersza tendencja związana ze słabością dolara i podrożeniem surowców. Proces ten nasili się w dalszej części roku, co powinno skłonić Fed do zwiększenia restrykcyjności polityki pieniężnej. To doskonałe warunki do umocnienia dolara.

Piątkowy, poranny handel na rynku walutowym przynosi wyhamowanie spadków na notowaniach PLN. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,2778 PLN za euro, 3,5920 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,7264 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,8164 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 3,227% w przypadku obligacji 10-letnich.

Co nas czeka? Rankiem będziemy mieli parę wypowiedzi przedstawicieli Europejskiego Banku Centralnego: o 7:45 wystąpi Yves Mersch, o 8:00 Daniele Nouy, o 10:15 Sabine Lautenschlaeger. O 11:00 poznamy bilans handlu zagranicznego Eurolandu.

Inflacja CPI z USA, jaką poznaliśmy dzisiaj o godz. 14:30 wypadła nieźle. Dane „podstawowe” o 0,1 p.p. przekroczyły prognozy – wzrost cen w sierpniu wyniósł 0,4 proc. m/m i 1,9 proc. r/r, ale już w ujęciu bazowym, tj. bez żywności i energii wypadły zgodnie z szacunkami, tj. 0,2 proc. m/m i 1,7 proc. r/r.

Szwajcarski Bank Narodowy nieznacznie złagodził język w odniesieniu do wartości franka, ale
w dalszym ciągu jest zainteresowany jego osłabieniem, któremu nie zamierza prędko stawać na drodze. SNB nie zamierza uczestniczyć w wyścigu innych banków centralnych w normalizacji polityki pieniężnej, co ustawia franka na straconej pozycji w średnim i długim terminie.