Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

We wczorajszym komentarzu pisaliśmy o tendencjach, które pchają notowania dolara w górę i jednocześnie osłabiają złotego. Wygląda na to, że obawa przed inflacją rozgościła się na rynkach na dobre. W efekcie dla złotego to najgorszy tydzień od dłuższego czasu. Tempo przeceny polskiej waluty nie było tak duże od 2016 roku, a sam dolar jest najdroższy od 3 miesięcy.

Wieści z głównej pary: Eurodolar lokuje przy 1,2170. Sytuacja jest graniczna, testowane jest bowiem wsparcie generalnej konsolidacji, ciągnącej się od drugiej połowy stycznia 2018. Nadal wysoko stoi rentowność 10-letnich obligacji amerykańskich, ostatnie notowania to ok. 3,035 proc.

Czwartkowy, poranny handel na rynku FX przynosi podtrzymanie presji na wycenie PLN wraz z umacniającym się dolarem oraz gorszymi nastrojami wokół EM. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,2306 PLN za euro, 3,4749 PLN wobec dolara amerykańskiego,3,5363 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,8458 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 3,10% w przypadku obligacji 10-letnich.

Kluczowe informacje z rynków: USA/ DANE: Opublikowane wczoraj po południu odczyty dotyczące sprzedaży nowych domów w marcu (694 tys.), oraz indeksu zaufania Conference Board w kwietniu (128,7 pkt.) wypadły powyżej prognoz. Negatywnym zaskoczeniem był tylko odczyt regionalnego indeksu aktywności z Richmond, który w kwietniu nieoczekiwanie spadł do -3 pkt.

Rentowności obligacji skarbowych USA pozostają wysoko z zamiarem pójścia wyżej, co podsyca dalsze umocnienie USD i stanowi ryzyko dla wielu popularnych pomysłów inwestycyjnych z początku roku. Siła EUR i JPY, albo rajd rynków wschodzących stanęły pod znakiem zapytania, aktywując tryb „ratuj się kto może”. A zbliżający się koniec miesiąca nie sprzyja uspokojeniu.

Złoty traci relatywną przewagę nad walutami EM. Wraca do wycen z początku miesiąca. Ruch rozpatrujemy w charakterze korekty. Spodziewamy się powrotu do silnego złotego wraz z ustąpieniem czynnika ryzyka związanego z nadmierną wyprzedażą obligacji USA i jutrzejszym posiedzeniem Europejskiego Banku Centralnego (EBC).

Rynki zafiksowały się na jednej cyfrze – 3%. Chodzi o rentowność amerykańskich 10-latek, która ten poziom osiągnęła wczoraj. Obawy o wzrost inflacji i kosztów pieniądza pociągnęły wczoraj główne rynki akcji wyraźnie w dół, a rykoszetem oberwało się też złotemu.

Poranny, środowy handel na rynku walutowym przynosi podtrzymanie stabilizacji kwotowań PLN po niedawnych spadkach. Złoty notowany jest następująco: 4,2073 PLN za euro, 3,4456 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,5103 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,8119 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 3,104% w przypadku obligacji 10-letnich.

Konsolidacja trwa: Eurodolar wielkodusznie dostosował się do naszych bazowych założeń: najpierw osunął się ku dolnym ograniczeniom konsolidacji, schodząc do 1,2185 i potwierdzając, że dolar ma jeszcze coś do powiedzenia oraz że 10-letni trend na rzecz jego wzmocnienia wciąż się broni.

Światowe tematy: Zmieniła się metodologia niemieckiego indeksu Ifo: poprzednio wynik marcowy opiewał na 114,7 pkt, a po zmianie na 103,3 pkt. Tym niemniej najnowszy rezultat, kwietniowy, i tak uplasował się niżej od tego poprzedniego, mianowicie na 102,1 pkt. Wpisuje się to w klimat panujący także w odczytach ZEW, wskaźnika poniekąd zbliżonego metodologicznie.

Rentowności długu USA znalazły się ponownie w centrum uwagi, gdy ustanowiono nowe maksima dochodowości papierów 10 - letnich, niebezpiecznie blisko bariery 3 proc. Jej naruszenie grozi dość paniczną wyprzedażą i błyskawicznym dojściem do pułapu 3,05 proc., który tak naprawdę ma dużo większe znaczenie z punktu widzenia perspektyw notowań.

Trend boczny trwa: Eurodolar w ciągu kilku dni postąpił na południe. Technicznie rzecz biorąc, strona podbijająca kurs euro nie podołała poziomowi 1,24 (mimo intensywnego testowania tego rejonu), zatem wykres ruszył na południe. Na niektórych platformach rozpoznano już kursy rzędu 1,2185. W zasadzie można zatem mówić o badaniu dolnego ograniczenia konsolidacji wszczętej w drugiej połowie stycznia.

Poniedziałek przyniósł sporą przecenę złotego. Nie pomogły świetne dane z polskiej gospodarki, pokazujące przyspieszenie dynamiki sprzedaży detalicznej za marzec. To efekt rosnących cen ropy, przekładających się na wzrost rentowności obligacji i umocnienie dolara.

Poranny, wtorkowy handel na rynku walutowym przynosi podtrzymanie słabszego PLN na większości zestawień. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,2016 PLN za euro, 3,4392 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,5155 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,7968 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 3,085% w przypadku obligacji 10-letnich.

Kluczowe informacje z rynków: EUROSTEFA: Ostatnie słabsze odczyty danych makro nie powinny wpłynąć na plany ECB odnośnie terminu zakończenia programu QE (do końca roku), czy też podwyżki stóp procentowych (II kwartał 2019 r.) – podała w piątek po południu agencja Reuters powołując się na trzy źródła zbliżone do banku centralnego.

Miniony tydzień na rynku ropy naftowej zakończył się na plusie. W rezultacie, cena surowca gatunku WTI w Stanach Zjednoczonych dotarła ponad poziom 68 USD za baryłkę. W tych okolicach rozpoczyna ona także dzisiejszą sesję.

Na rynku od miesięcy dominuje przeświadczenie, że dolar ma mnóstwo powodów, by być słabszym z belgiem czasu, a jednak od lutego pesymizm nie może znaleźć potwierdzenia w notowaniach indeksu dolarowego. Piątkowy zaskakujący rajd rentowności obligacji skarbowych USA daje dolarowi świeży zastrzyk mocy, a niechęć inwestorów do USD wystawiona jest na ciężką próbę.

W ostatni tydzień kwietnia niewątpliwie wydarzeniem numer jeden jest posiedzenie EBC. Od ruchów najważniejszego banku centralnego w Europie zależeć będą nie tylko notowania euro, ale wszystkich europejskich walut. To ożywieniu w strefie euro i umacniającemu się euro złoty zawdzięcza świetną dyspozycję.

Na świecie PMI: Wskaźnik PMI uchodzi tradycyjnie za ważny miernik kondycji gospodarczej danego kraju. Oddaje on (w punktach) coś, co można określić jako nastroje menedżerów. Kierownicy wielkich przedsiębiorstw odpowiadają na pytania dotyczące planowanej produkcji, zatrudnienia czy zamówień. Zakłada się, że owe plany odzwierciedlają ich spojrzenie na gospodarkę: tym bardziej warto rozwijać biznes i ryzykować, im lepiej ma się cały kraj.