Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Co z główną parą? W kalendarium działo się dziś niewiele, nic ciekawego – mówiąc wprost i szczerze. Dopiero jutro zobaczymy ważniejszy wskaźnik, mianowicie indeks ZEW z Niemiec. Do tego dojdzie też wskaźnik zamówień wg CBI, ale to publikacja ważna dla funta, nie dla eurodolara.

Senna aura towarzysząca poniedziałkowym notowaniom została skutecznie wzmocniona przez wyłączenie z obiegu amerykańskich inwestorów, którzy wraz z nadejściem nowego tygodnia obchodzą Dzień Prezydenta. Początek sesji na europejskich parkietach dawał nadzieję na jej zakończenie w dość optymistycznych nastrojach.

Kombinacja świąt dookoła świata może położyć się cieniem na zmienności rynków finansowych. Wizja długiego weekendu stała się zbawienna dla dolara w piątek, ale nie zmienia to ogólnego obrazu wokół waluty.

Gdzie zaczynamy? Jeśli chodzi o eurodolara, to zaczynamy w okolicach 1,24. Właściwie to inaczej: krótko po drugiej w nocy wykres głównej pary pozycjonował się przy 1,2435, dopiero potem zszedł na niższe poziomy. Godne uwagi jest to, że dziś nie ma sesji w USA, Kanadzie i Chinach.

Rozpoczynając kolejny tydzień na rynkach finansowych, niektórzy inwestorzy mogą mieć pewne nadzieje związane z ujrzeniem wyższej wyceny amerykańskiej waluty, co wcale nie wydaje się pozbawione szans.

Początek nowego tygodnia handlu nie przynosi większych zmian na wycenie złotego. Widoczna jest jednak lekka zwyżka notowań USD przy ograniczonej aktywności rynku. Złoty kwotowany jest następująco: 4,1555 PLN za euro, 3,3501 PLN względem dolara amerykańskiego, 3,6119 PLN wobec franka szwajcarskiego oraz 4,6950 PLN w relacji do funta szterlinga.

Dziwne dni: "Wyjaśnić to ja też potrafię!" – taką puentą kończy się sławetny dowcip o analitykach. Kwaśny to humor, a czy oddaje faktyczny obraz rzeczy? Cóż, ostrożnie powiedzmy, że nieco go przejaskrawia... Ale nie bez powodu nawiązujemy do tej anegdotki. Oto bowiem eurodolar zachowywał się w tym tygodniu w sposób, ...

W przyszłym tygodniu dane mogą być istotne dla podtrzymania trendów na ryzykownych aktywach. Potwierdzenie globalnego przyspieszenia inflacji w danych ze Szwecji, strefy euro i Kanady będzie mieć negatywny wydźwięk, o ile indeksy PMI z Europy i USA zasygnalizują hamowanie. Uwagę przyciągną też zapiski z ostatnich posiedzeń FOMC i EBC.

Kluczowe informacje z rynków: USA: Opublikowane wczoraj o godz. 14:30 dane makro wskazały na wyższe odczyty inflacji PPI za styczeń (0,4 proc. m/m i 2,7 proc. r/r), mieszane wskazania regionalnych indeksów aktywności w lutym (NY Empire Mfg. spadł do 13,1 pkt., ale Philly FED wzrósł do 25,8 pkt.), przyzwoite dane nt. cotygodniowego bezrobocia (230 tys. wniosków), ...

Kiedy Donald Trump podpisywał ustawę wprowadzającą cięcia podatkowe mówił, że amerykańska gospodarka powinna rosnąć nie 3%, a 4% lub więcej. Jego optymizm uznawany był za przesadny, jednak dane wskazywały, że faktycznie w tym roku wzrost może jeszcze przyspieszyć. Tymczasem jednak styczniowe odczyty okazały się dużym rozczarowaniem. Czy jest to zmierzch dobrej koniunktury gospodarczej w USA?

Poranny, piątkowy handel na rynku walutowym przynosi nieco słabszego PLN, pomimo kontynuacji zniżki kwotowań USD. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,1588 PLN za euro, 3,3153 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,6045 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,6833 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 3,498% w przypadku obligacji 10-letnich.

Aż się prosi o korektę? Eurodolar osiąga poziom 1,2545 – a to oznacza, że przebijane są maksima notowane w styczniu i na przełomie stycznia oraz lutego. To dość wymowne, bo trudno przecież powiedzieć, by fundamenty były aż tak bardzo przeciwne dolarowi.

Środowa sesja była niezwykle turbulentna i to zarówno z punktu widzenia inwestorów na rynku walutowym jak i kapitałowym. Wszystko zaczęło się od publikacji paczki danych ze Stanów Zjednoczonych, która mocno namieszała w głowach inwestorów. Ostatecznie zdrowy rozsądek wziął górę nad emocjami, a na całym wydarzeniu skorzystał polski złoty, który o poranku zyskuje zdecydowanie do głównych walut.

Ile jeszcze w górę? Eurodolar dość nieoczekiwanie przeszedł wczoraj drogę z minimów przy 1,2280 do szczytów w rejonie 1,2470, które obserwujemy dziś rano. Właściwie sam ruch nie był aż tak nieoczekiwany: w obliczu mizernych danych o amerykańskiej sprzedaży detalicznej można go zrozumieć, biorąc jeszcze poprawkę na spekulację, technikę itd.

Czwartkowy, poranny handel na rynku walutowym przynosi podtrzymanie mocniejszego PLN na bazie słabszego dolara amerykańskiego. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,1518 PLN za euro, 3,3320 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,5907 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,6664 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 3,525% w przypadku obligacji 10-letnich.

Z okazji walentynek dolar wybrał się na randkę z inflacją. Początek spotkania wyglądał naprawdę obiecująco, niektórzy wieścili „powrót do żywych” amerykańskiej waluty. Euforia nie trwała jednak zbyt długo, a wszystko to przez depresję, z którą USD nie może sobie poradzić od kilkunastu miesięcy.

Pierwsza połowa lutego na rynkach była bardzo burzliwa. Kamyczkiem, który uruchomił lawinę były dane z amerykańskiego rynku pracy za styczeń. Przełożyły się na przecenę obligacji, a ta uruchomiła wyprzedaż akcji i turbulencje na innych rynkach. Dziś nie mniej ważne dane o inflacji.

Najważniejsza lutowa publikacja makroekonomiczna z USA już dziś. Mocniejsze przyspieszenie wskaźników CPI zobaczymy z pewnością w marcu (niższa baza statystyczna). Pytanie, czy dane za styczeń zasygnalizują narastanie presji inflacyjnej. Pod koniec lutego spodziewamy się ponownego wzrostu zmienności rynków.

Niemcy, Euroland, eurodolar: Eurodolar rezyduje teraz przy 1,2370. Można to wciąż uważać za test oporowej okolicy wyznaczonej przez rejon wsparcia dawnej konsolidacji, trwającej od 25 stycznia do 7 lutego. Sprawa jest więc ciekawa i teoretycznie powodzenie dalszej aprecjacji euro powinno zależeć od dzisiejszych danych o PKB Niemiec i Strefy Euro.