Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Wtorkowy, poranny handel na rynku FX przynosi dalsze podtrzymanie presji na eurodolarze oraz zauważalnie słabszego PLN. Rynek czeka na jutrzejszy Fed. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,5660 PLN za euro, 4,0369 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,4054 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 5,4382 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu 3,901% w przypadku obligacji 10-letnich.

Nerwowość na rynkach narasta na co składają się dwa elementy - obawy o politykę FED i jej skutki dla Wall Street, która zaliczyła w zeszłym tygodniu największą wyprzedaż od czasów covidowej paniki w marcu 2020 r., a także coraz mniej stabilną sytuację na Ukrainie. O ile w pierwszym przypadku szef FED może próbować uspokoić rynki finansowe już w najbliższą środę, chociaż wiarygodność Powella maleje, co pokazują "jastrzębie" prognozy banku Goldman Sachs na ten rok - wzrost stóp o 100 p.b. w tym roku to za mało - o tyle w przypadku Ukrainy to wielka niewiadoma.

Zmienność na rynkach rozgrzewała się od początku tego roku, aby osiągnąć punkt kulminacyjny na koniec miesiąca. Na rynkach szczególnie spekulacyjnych, czyli na giełdzie oraz na kryptowalutach trwa totalna wyprzedaż. Tego samego nie możemy jednak powiedzieć o rynku walutowym czy rynku surowców. Czy w takim razie inwestorzy faktycznie powinni przygotować się na najgorsze? Oczywiście tematem przewodnim tego tygodnia jest decyzja Rezerwy Federalnej w najbliższą środę. W tym wypadku raczej nikt nie spodziewa się działania.

Skala ruchu spadkowego na Wall Street w porównaniu z wcześniejszymi korektami, jakie miały miejsce od początku "drukowanej" hossy wiosną 2020 r., jest teraz największa, co pokazuje, że nie mamy już do czynienia ze zwykłą korektą. Zresztą ci inwestorzy, którzy od kilku dni próbują łapać dołek, dopiero teraz poznają negatywne znaczenie strategii spadającego noża. Fundamentalnie narosło zbyt dużo problemów, a przed nami mogą być kolejne.

Przyszłotygodniowe posiedzenie FOMC będzie ciekawe dla rynków finansowych. Wyraźnie widać, że otoczenie oczekuje, że Fed da jasny sygnał podniesienia docelowego przedziału dla swojej kluczowej stopy procentowej już w marcu. Z kolei nieco zamglona wydaje się sprawa redukcji rozdętego bilansu. Tutaj nie mamy stu procentowej jasności kiedy może to nastąpić.

Miniony rok zakończył się w dobrych nastrojach pomimo wyraźnie jastrzębiego zwrotu Fed w grudniu. Często słyszałem taką narrację: trzeba wykorzystać obecny (czyli poprzedni) rok, bo następny będzie bardzo trudny. Czyżbyśmy właśnie widzieli tego przejaw? Nowy rok rozpoczął się od dużej zmienności, ale do tej pory nie było konsensusu, co to tak naprawdę oznacza dla rynków. Z jednej strony rosną oczekiwania na zacieśnienie pieniężne na całym świecie, z drugiej nadal żywe są nadzieje na dalsze ożywienie i powrót do normalności po pandemii.

Czy to rozmowy ostatniej szansy? Amerykanie zapewniają, że dalej wierzą w rozwiązanie dyplomatyczne, ale wczoraj prezydent Joe Biden nie wykluczył już, że Rosja może zdecydować na zbrojne uderzenie na Ukrainę. Putin wydaje się być w szachu własnych wewnętrznych rozgrywek, ale i też może chcieć sprawdzić, na ile Zachód jest jednomyślny w sprawie sankcji i innych działań odwetowych. Jest oczywiste, że ten konflikt bardziej uderzy gospodarczo w Europę, niż USA. Czy rynki uwzględniają to w swoich scenariuszach?

Podczas dzisiejszej sesji o 13:30 poznamy zapiski z ostatniego posiedzenia Europejskiego Banku Centralnego, co może mieć wpływ zarówno na euro, jak i na europejskie indeksy giełdowe. Jak na razie EBC pozostaje daleko w tyle za Fed, czy BoE w kwestii normalizacji polityki monetarnej, jednak rosnąca inflacja może być czynnikiem, który w końcu zmusi bankierów do działania. Natomiast spekulujący na lirze powinni także zachować ostrożność w okolicach godziny 12:00, kiedy poznamy decyzję CBRT w sprawie stóp procentowych.

Rynek zaczyna być tak przekonany o tym, że FED mocno się pomylił w ocenach inflacji, że zaczyna wierzyć w to, że teraz decydenci zrobią wszystko, aby przywrócić swoją wiarygodność. Czy jednak podwyżka stóp procentowych w marcu aż o 50 p.b. byłaby słusznym rozwiązaniem? Opinia wygłoszona jeszcze podczas weekendu przez Williama Ackmana ze znanego funduszu Pershing Square trafiła jednak na podatny grunt.

Czasem, gdy rynki czegoś się obawiają, dzieje się dokładnie odwrotnie. Tak było ze złotym w końcówce minionego roku. Jeszcze pod koniec listopada za euro płaciliśmy ponad 4,70 złotego i wiele osób obawiało się, że kombinacja wysokiej inflacji i „majstrowania” przy kursie wywinduje te notowania jeszcze wyżej. Stało się dokładnie na odwrót, ale czy dobra passa nie dobiega końca? Pomiędzy 26 listopada a 12 grudnia kurs euro spadł o ponad 20 groszy. Nie ma jednego czynnika, który mógłby wyjaśnić w całości ten ruch. Moim zdaniem składa się na to kilka rzeczy.

Poranny, środowy handel na rynku FX przynosi próbę ustabilizowania spadków na eurodolarze oraz lekkie ruchy korekcyjne wokół PLN. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,5334 PLN za euro, 4,0023 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,3676 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 5,4451 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 4,094% w przypadku obligacji 10-letnich. Ostatnie godziny handlu na globalnych rynkach przyniosły zauważalne podbicie awersji do ryzyka, które kontynuowane jest również w Azji.

Po poniedziałkowym święcie amerykański rynek kapitałowy budził się dziś rano do życia i od razu ustanowił nowy cykliczny szczyt rentowności 10-letnich obligacji skarbowych USA. Dziś rano osiągnęły one najwyższy od 2 lat poziom 1,838 proc. Również dziś rentowność tamtejszych 2-latek po raz pierwszy wyszła powyżej poziomu 1 proc. Nowe cykliczne szczyty rentowności ustanawiały dziś rano również 10-latki w Indiach, Południowej Korei, Grecji, Francji i w naszym kraju. Wyjątkiem były obniżające wysokość podstawowych stóp procentowych Chiny, gdzie rentowność 10-latek spadła poniżej 2,79 proc. czyli najniższego poziomu od 1,5 roku.

Obawy, co do słabego otwarcia tygodnia na Wall Street zaczynają sie materializować (opóźnienie o jeden dzień wynikało z faktu święta w USA). Sentyment wokół amerykańskich akcji zaczyna się pogarszać, gdyż inwestorzy są mniej pewni dobrych perspektyw dla spółek w kontekście szalejącej inflacji. Na to nakłada się jeszcze fakt, że FED zwyczajnie przegapił dobry moment na zacieśnienie polityki i w 2022 r. będzie ścigał się z czasem nie patrząc na krótkoterminowe wahnięcia koniunktury (ostatnie odczyty makro i fakt szalejącego wariantu Omikron wskazują na możliwe spowolnienie w I kwartale), co nie jest pozytywne dla rynków akcji.

W jednym z niedawnych komentarzy pisałem o przedwczesnej radości wielu komentatorów liczących na rychły spadek inflacji. Choć w perspektywie roku inflacja zarówno na świecie, jak i w Polsce spadnie, wzrosty cen ropy tego nie ułatwią. Optymizm dotyczący inflacji wynikał z faktu, iż w grudniu w niektórych krajach była ona niższa niż w listopadzie, szczególnie w odniesieniu do cen producentów.

Piątkowe dane z USA były słabe - siadła zwłaszcza grudniowa sprzedaż detaliczna i pogorszyły się styczniowe nastroje konsumentów. Rekordy zakażeń Omikronem nie napawają optymizmem, co do perspektyw wzrostu gospodarczego na I kwartał. Swoje prognozy zaczynają obniżać instytucje finansowe (np. Goldman Sachs). Nie zmienia to jednak faktu, że ekonomiści za winnego tego stanu rzeczy wskazują rekordową inflację i zaniechania FED w ostatnich miesiącach.

Ostatnie tygodnie na rynku walut to nieustanna koncentracja na polityce Fed. W tym tygodniu jednak kalendarz w USA jest lżejszy, a to okazja, aby przyjrzeć się też innym wątkom. Jak na przykład notowaniom funta. Funt ma za sobą nienajgorszy rok. Choć dolar ogólnie zyskiwał w drugiej połowie 2021, funt wybronił się przed większymi spadkami. Doskonale widać to na kursie pary GBPPLN, gdzie po raz ostatni „taniego” funta mieliśmy pod koniec 2020 (okolice 4,80), a obecnie jesteśmy blisko 5,50 złotego.

Za nami pierwsze dwa tygodnie nowego roku, więc czas też na pewne mini-podsumowanie. Statystyka pokazuje, że za ten okres słabsze od dolara były tylko turecka lira i rosyjski rubel - waluty, które mają swoje specyficzne problemy natury bardziej politycznej. Liderami były węgierski forint, południowoafrykański rand, oraz korona czeska. Na czwartym miejscu znalazł się polski złoty.

Po trzech wzrostowych sesjach Nasdaq-a z poniedziałku, wtorku i środy mogło się wydawać, że nerwowa sytuacja w tym segmencie amerykańskiego rynku akcji została opanowana. Przebieg czwartkowej sesji chyba jednak rozwiał to wrażenie. Nasdaq Composite ponownie silnie spadł tracąc 2,51 proc. i kasując całość zysków z dwóch poprzednich sesji. Takie zachowanie tego indeksu wydaje się o tyle istotne, że słabość z przełomu poprzedniego i obecnego tygodnia doprowadziła do przełamania dolnego ograniczenia bardzo pięknego (oczywiście w skali logarytmicznej) kanału trendu wzrostowego, ...

W ostatnich miesiącach standardem stały się zaskoczenia inflacją. Rynki początkowo oczekiwały tylko niewielkiego jej wzrostu, ale nawet gdy stało się jasne, że inflacja rośnie, niemal każdy miesiąc pokazywał wzrost powyżej oczekiwań – tak w Polsce, jak i globalnie. Dane za grudzień w pewnej mierze zatrzymały ten trend i na rynku szybko pojawiły się głosy, że najgorsze jest już za nami. Wczorajsze dane o cenach producenta w USA są dobrym przykładem. Tak mierzona inflacja co prawda nie spadła, ale na poziomie 9,7% była minimalnie niższa niż oczekiwano (9,8%), a dla rynków to już coś.