Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Decydenci w bankach centralnych zaczynają rozumieć, że inflacja może za chwilę wymknąć się spod kontroli i trzeba porzucić wcześniejsze dogmaty. Konieczne jest działanie i to bardziej zdecydowane. Duch zmian dotarł dzisiaj do samego Europejskiego Banku Centralnego (ciekawe co w takiej sytuacji zrobią Japończycy?) - Christine Lagarde przyznała, że ryzyko utrzymywania wysokiej inflacji pozostaje duże, a bank centralny będzie uważnie przyglądał się sytuacji.

Czwartkowa sesja zapowiada się szczególnie ciekawie. Już dziś poznamy decyzję dwóch banków centralnych - BoE i EBC. O ile rynek nie oczekuje zmiany poziomu stóp procentowych przez Europejski Bank Centralny, tak Bank Anglii ma podnieść dziś stopy o 25 punktów bazowych, z poziomu 0,25% do 0,5%. BoE poda swoją decyzję jako pierwszy - o godzinie 13:00. Jeżeli bank zgodnie z oczekiwaniami podniesie stopy, funt powinien się umocnić, przynajmniej w teorii. Pytanie na ile dzisiejsza podwyżka jest już zdyskontowana w cenach.

Czy umiarkowany senator z Zachodniej Wirginii jest czarną owcą w obozie Demokratów? Konsekwentny opór Joe Manchina może położyć ambitny projekt administracji Joe Bidena, który został szumnie nazwany Build Back Better. Jego założenia wychodziły poza tematy infrastrukturalne, to kompleksowe rozwiązania idące z duchem zmian klimatu, ale i też socjalnego wsparcia dla rodzin, oraz szeregu działań tworzących nowe miejsca pracy.

Jeśli ktoś sądzi, że bardzo silne wzrosty obserwowane na amerykańskim rynku akcji w trakcie 2 ostatnich sesji stycznia były tylko „podciąganiem” cen mającym na celu uniknięcia ustanowienia przez Nasdaq Composite nowego 50-letniego rekordu styczniowej słabości (co się udało), to we wtorek mógł się zdziwić, gdy główne indeksy po raz 3-ci z rzędu wzrosły (DJIA +0,78 proc., S&P 500 +0,69 proc., Nasdaq Composite +0,75 proc.).

Po bardzo nerwowym styczniu początek miesiąca przynosi na rynkach silną odwilż. Choć stoją za nią głównie wyniki amerykańskich spółek, pozytywny klimat udziela się także rynkowi walutowemu. Korzysta na tym złoty. Styczeń przyniósł na Wall Street spadki niewidziane od marca 2020 roku. Ich tematem przewodnim była zmiana nastawienia Fed wobec inflacji i perspektywa zacieśnienia pieniężnego. Nie bez znaczenia było także ryzyko rosyjskiej agresji wobec Ukrainy.

Początek lutego wygląda nieźle, co stwarza szanse na pewne rozładowanie napięć narosłych w styczniu. Po pierwsze FED - oczekiwania, co do podwyżki stóp o 50 p.b. w marcu wydają się być wygórowane, a decydenci mogą nie być zbyt chętni do tak gwałtownych działań, gdyż te mogłyby doprowadzić do nadmiernego wzrostu oczekiwań, co do kolejnych ruchów w podobnej skali w tym roku.

Dziś euro reaguje na wyższe odczyty inflacyjne z Francji. Wczoraj swoje wskaźniki pokazała Hiszpania oraz Niemcy. W tych krajach również dynamika wzrostu cen była wyższa od oczekiwań. Juro poznamy wstępne dane na temat cen konsumenckich w całej strefie euro. Jeśli tu zobaczymy wyższy odczyt od prognoz, wówczas rynek jeszcze mocniej zacznie spekulować o możliwej reakcji EBC na najbliższym posiedzeniu.

Nie da się ukryć, że dolar amerykański zdominował końcówkę stycznia. Było to związane z bardzo jastrzębią postawą ze strony Rezerwy Federalnej. Praktycznie wszędzie na świecie mówi się o ograniczeniu wsparcia ze strony banków centralnych, choć oczywiście mamy wyjątki. Jest to nie tylko Europejski Bank Centralny, który przedstawi swoją decyzję w tym tygodniu, ale również Bank Rezerw Australii, który mówi o braku pośpiechu w podwyżkach stóp procentowych. Rynek widzi to jednak odmiennie.

Wtorkowy, poranny handel na rynku FX przynosi dynamiczne odbicie eurodolara, co pośrednio wspiera wyceny waluty EM (w tym złotego). Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,5806 PLN za euro, 4,0758 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,3988 PLN względem franka szwajcarskiego 5,4797 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 4,076% w przypadku obligacji 10-letnich.

Poniedziałek mógł być lepszym dniem dla złotego, ale nie jest. Mimo poprawy sentymentu na globalnych rynkach (piątkowe odbicie na Wall Street), po kilku godzinach dzisiejszego handlu, polska waluta jest najsłabsza w zestawieniach. Co ciekawe rynek zignorował lepsze dane nt. PKB za ubiegły rok, jakie o godz. 10:00 przedstawił Główny Urząd Statystyczny (wzrost o 5,7 proc. r/r). Nie widać też, aby złoty miał jakoś szczególnie czekać na posiedzenie Rady Polityki Pieniężnej, które zaplanowano na 8 lutego - spodziewana jest podwyżka stóp o 50 p.b., chociaż próbuje się wyceniać ruch o 75 p.b.

Nasdaq podjął w piątek desperacką próbę uniknięcia ustanowieniu w kończącym się miesiącu historycznego rekordu styczniowej słabości. Z racji tego, że do tej pory najsłabszym styczniem tego indeksu w jego 51-letniej historii był pierwszy miesiąc 2008 roku, czyli roku Wielkiej Recesji i rynkowej paniki, która nastąpiła po upadku banku inwestycyjnego Lehman Brothers, pobicie tego rekordu na początku bieżącego roku można by potraktować jako zły omen.

Dolar amerykański nie był tak mocny od połowy 2020 roku. Jest to efekt kilku czynników, choć nie da się ukryć, że inwestorzy przede wszystkim wyceniają perspektywy stóp procentowych w Stanach Zjednoczonych. Biorąc pod uwagę, że jeszcze nic wielkiego w polityce Fedu się nie wydarzyło, potencjał dolara powinien być jeszcze mocniejszy. Z drugiej strony, jeśli spojrzymy na pewne statystyki, niedaleka przyszłość tej waluty nie jest taka pewna.

Przez ostatnich kilka tygodni kurs dolara pozostawał w konsolidacji, a względem części walut wschodzących dolar wręcz tracił i to pomimo zaostrzenia retoryki przez Fed. Jednak coraz mocniejszy przekaz amerykańskiego banku centralnego oraz świetne dane o PKB ostatecznie zdecydowały o jego powrocie na tron. 6,9% - o tyle wzrósł w czwartym kwartale PKB USA. Co prawda w USA używa się innej metodologii raportowania i w ujęciu rok do roku jest to skromniejsze 3,3%, ale amerykańska metodologia ma ten plus, że lepiej pokazuje w którym momencie gospodarka przyspiesza, a w którym zwalnia.

A jednak Powell całkowicie zrzucił wczoraj maskę "gołębia". Możemy mieć podwyżki stóp procentowych nawet na każdym posiedzeniu w tym roku począwszy od marca, a w czerwcu FED zajmie się tematem ograniczania bilansu banku centralnego (QT), który to program mógłby wystartować od lipca. Wszystkie argumenty, jakie wyciągał niedawno Powell zostały utrącone - nawet rynek pracy zachowuje się bardzo dobrze, co zauważył wczoraj sam zainteresowany. Wyścig FED z czasem właśnie się rozpoczyna. Ale czy, aby powinniśmy się go rzeczywiście bać?

Wczorajsze posiedzenie Fed było bardzo wyczekiwane przez rynki finansowe. Można powiedzieć, że pod kątem dramaturgii mierzonej zmiennością notowań nie było rozczarowania. Ani Fed, ani Powell nie powiedzieli specjalnie niczego nowego, co nie znaczy, że nie czeka nas duża zmiana. Rynki zastanawiały się, czy Fed może czymś zaskoczyć. W grę wchodziło natychmiastowe zakończenie dodruku, który obecnie jest wygaszany. Skoro bowiem Fed chce walczyć z inflacją, po co jeszcze dokładać rynkowi pieniądza? Tak się jednak nie stało i początkowo inwestorzy wzięli to za dobrą monetę.

Czwartkowy, poranny handel na rynku FX przynosi wyraźnie mocniejszego dolara po Fed oraz kontynuację spadku wyceny PLN na zestawieniach. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,5880 PLN za euro, 4,0905 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,4232 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 5,4936 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 3,903% w przypadku obligacji 10-letnich.

Dzisiaj wieczorem głos zabierze szef FED, który znalazł się w niełatwej pozycji, ale w dużej mierze na własne życzenie. W efekcie rynki finansowe zaczynają wchodzić w pewną schizoferenię - raz twierdzą, że Jerome Powell da dzisiaj do zrozumienia, że podwyżki stóp są konieczne, ale będą wyważone - innym razem podbijają stawkę, co do skali koniecznego zacieśnienia w tym roku, które w zasadzie powinno być znaczące. Błędy popełnione przez FED w drugiej połowie 2021 r. powodują, że teraz próby interpretacji pewnych faktów, stają się dość trudną sprawą.

W ostatnich dniach wspominałem w komentarzach, iż na rynku złotego zapanowała nieuprawniona sielanka. W tym tygodniu ewidentnie się zakończyła. Ryzyko konfliktu na Ukrainie odgrywa tu kluczową rolę. Dziś jednak na pierwszym planie jest Fed. W ostatnich miesiącach kurs EURPLN przebywał w lekko wznoszącej się konsolidacji, a to oznaczało, że niedawny test 4,50 oznaczał „silnego” bądź „wykupionego” złotego – stan, w którym rynek raczej koncentruje się na pozytywnych aspektach, takich jak podwyżki stóp procentowych w Polsce (czy w ogóle w naszym regionie).

Powell, czy Putin - który z nich będzie w najbliższych dniach ważniejszy dla rynków finansowych? A może żaden z nich. Szef FED może za chwilę zacząć brzmieć mało wiarygodnie, jeżeli z jednej strony będzie mówił o konieczności utrzymania akomodacyjnego podejścia i rozważnym podnoszeniu stóp procentowych, a z drugiej będzie tak naprawdę zmuszony zdecydowanie działać, aby naprawić błędy, jakie popełnił FED w ocenie sytuacji w zeszłym roku.