Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Początek tygodnia na rynku FX przynosi nieco mocniejsze otwarcie na wycenie PLN i szybki ruch korekcyjny. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,2612 PLN za euro, 3,7687 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,8023 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,7926 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 2,481% w przypadku papierów 10-letnich.

Na rynkach coraz mocniej analizowane są implikacje płynące z wojen handlowych dla polityki monetarnej głównych banków centralnych. W tym otoczeniu rośnie wrażliwość na publikowane dane i w jakim stopniu wspierają lub nie decyzje o luzowaniu polityki pieniężnej. W przyszłym tygodniu główna uwaga będzie na raportach z USA i Chin.

Kluczowe informacje z rynków: USA / RELACJE HANDLOWE / MEKSYK / CHINY: Dwudniowe rozmowy na szczycie nie przyniosły konsensusu w temacie rozwiązanie problemu imigracji, co oznacza, że wyższe cła importowe na Meksyk mogą w teorii wejść w życie w najbliższy poniedziałek 10 czerwca. Zdaniem Donalda Trumpa postęp w rozmowach nie był wystarczający.

Euro ma problemy z wypracowaniem pędu wzrostowego, mimo że decyzja Europejskiego Banku Centralnego nie spełniła gołębich oczekiwań rynku. Niewykluczone, że jest to powiązane z nerwowym wyczekiwaniem na kluczowe dane z USA – raport NFP. Jakikolwiek sygnał, że rynek pracy ma się gorzej, będzie podsycał oczekiwania na obniżkę stóp procentowych Fed.

Czwartkowe posiedzenie Europejskiego Banku Centralnego okazało się sprzyjające dla notowań wspólnej waluty, a to pomogło również złotemu. Komunikat EBC nie zdołał przewyższyć nadmuchanych oczekiwań rynkowych w kierunku gołębiego przekazu. W konsekwencji rynek stopy procentowej oraz euro zyskały na sile. O poranku z kolei otrzymaliśmy porcję danych z Niemiec za kwiecień, które pokazały istotny spadek produkcji przemysłowej oraz spadek w dynamice eksportu.

Europejski Bank Centralny nie ma poważniejszych argumentów w polityce pieniężnej. Wydłuża obietnicę niskich stóp, potwierdza super preferencyjne warunki kredytów w ramach TLTRO-III. Euro zachowuje krótkoterminowe zyski, ale będzie zawracać ze ścieżki aprecjacji. Podobnie w dalszej części miesiąca zachowa się złoty.

Piątkowy, poranny handel na rynku FX przynosi podtrzymanie mocniejszego PLN po wczorajszym podbiciu kwotowań eurodolara. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,2721 PLN za euro, 3,7915 PLN wobec dolara, 3,8225 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,8137 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 2,498% w przypadku obligacji 10-letnich.

Sprawy eurodolara: Otóż eurodolar jest obecnie na poziomie 1,1270. Wczoraj po posiedzeniu EBC zakreślił 1,13, zresztą podobnie jak przedwczoraj. Euro było więc mocne i poniekąd nadal jest, w każdym razie nie notujemy kursów takich jak 1,1110 z końca kwietnia czy zbliżone poziomy z końca maja.

Polityka Fed, dane makro z USA, wojny handlowe. Orbitowanie wokół tych trzech tematów przynosi huśtawkę dolara i wszystkiego, co jest z nim powiązane (czyli wszystkiego w ogóle). Dziś do tej mieszanki dołożone zostaje stanowisko Europejskiego Banku Centralnego. Rynek liczy na sygnały luzowania polityki dla wsparcia gospodarki, nawet jeśli na papierze kondycja strefy euro nie pogorszyła się istotnie.

Jeszcze pół roku temu uczestnicy rynku prześcigiwali się, jaki bank centralny jako kolejny po amerykańskiej Rezerwie Federalnej zdecyduje się na podwyżki stóp procentowych. Od tamtej pory wiele się zmieniło i nikt już nie dyskutuje o takim scenariuszu. Nieco inaczej sytuacja wygląda w Polsce, aczkolwiek presja zagraniczna powinna skutecznie tłumić zapędy jastrzębich członków RPP.

W środę po południu EURUSD ruszył na południe – dolar został wsparty nieco lepszym odczytem indeksu ISM dla usług w maju (zanegował on publikowany niecałe dwie godziny wcześniej słabszy odczyt ADP), a euro było pod presją zbliżającego się posiedzenia Europejskiego Banku Centralnego. Posiedzenie Rady Polityki Pieniężnej, tak jak można było się tego spodziewać nie wniosło wiele – nie widać perspektyw na zmianę poziomu stóp procentowych w nadchodzących miesiącach.

W roku 2018 i nawet na początku 2019 wydawało się, iż Fed będzie prowadzić konsekwentnie jastrzębią politykę, a w szczególności rywalizować pod tym względem z EBC. Rok bieżący ostudził takie prognozy. Powodów jest kilka: słabsze dane i prognozy makro tudzież nacisk prezydenta Trumpa, który - z różnych powodów, m.in. ze względu na koszt obsługi długu publicznego oraz z powodu swego protekcjonizmu - życzy sobie niskich stóp.

Rynki zdają się sparaliżowane nadmiarem negatywnych informacji i w obecnym otoczeniu konsolidacja to najlepsze, co może się stać. Inwestorzy drążą temat nieuchronnych obniżek stóp procentowych Fed w obliczu pogarszających się danych makro.

Szacunki dotyczące krajowej inflacji CPI za maj, a także „gołębie” oczekiwania wobec FED – te dwie kwestie były wsparciem dla złotego we wtorek. W pierwszym przypadku warto będzie obserwować na ile kwestia rosnącej inflacji (w maju 2,3 proc. r/r) przekłada się na opinie wyrażane przez członków Rady Polityki Pieniężnej – dzisiaj mamy jej posiedzenie, po którym zwyczajowo o godz. 16:00 rozpocznie się konferencja prasowa.

Prezes Rezerwy Federalnej J. Powell potwierdza oczekiwania rynku dotyczące obniżek stóp procentowych w USA. Dolar w odwrocie, w cenie obligacje. Niska inflacja w strefie euro tylko teoretycznie daje pole do działania EBC, bo stopy są już sprowadzone do minimum. Na rodzimym podwórku złoty bez reakcji na zmiany w rządzie, w tym ministra finansów.

Po fatalnym maju na rynkach globalnych pojawiło się oczekiwanie, że banki centralne będą – podobnie jak na początku roku, próbowały ratować sytuację. Już wczoraj pisaliśmy o obniżce dokonanej przez Bank Australii, ale największy ciężar działań ma wziąć na siebie Fed.

Pogarszające się perspektywy globalnego ożywienia wzmagają dyskusję o łagodzeniu polityki głównych banków centralnych z Fed na czele. Słabość dolara zaczyna dominować a coraz większa uwaga jest przypisywana komentarzom przedstawicieli Fed. Dziś rynek czeka na słowa szefa Powella. Tymczasem w Australii jesteśmy już po oczekiwanej obniżce.

Ekstremalnie ekspansywna polityka pieniężna była symbolem ostatniej dekady. Wśród bankierów panowało przekonanie, że jest to sytuacja wyjątkowa, która poprawi koniunkturę gospodarczą i pozwoli na normalizację polityki. Obniżenie stóp przez australijski bank centralny do historycznego minimum pokazuje jednak, że jest inaczej.

Dolar słabszy do euro na bazie malejącej, oczekiwanej różnicy oprocentowania. Słabe dane z przemysłu (ISM) wzmagają oczekiwania na obniżki stóp Fed. W cenach niemal dwa pełne cięcia o 25 pp. w tym roku. Złoty mocniejszy w ślad za euro. Przez kilka dni podtrzyma zyski, ale później straci.
Najbezpieczniejsze aktywa nadal w cenie.