Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Kolejne uderzenie risk-off i dalsze zwyżki dolara, który jest beneficjentem globalnego zamieszania - taki jest bilans piątkowego ranka. Mimo, że kwietniowa inflacja CPI w USA nie była wyższa od tej w marcu, to jednak nie obniżyła się na tyle, aby rynki uwierzyły, że jest to temat z którym FED sobie poradzi. Co ciekawe wątek podwyżki stóp o 75 p.b. w czerwcu nie jest na stole, prawdopodobieństwo tego ruchu nie przekracza 10 proc., a nawet "ultra-jastrzębi" członek FED, James Bullard, powtórzył wczoraj, że nie jest to jego scenariusz bazowy.

Rynek kryptowalut miał stanowić nie tyle alternatywę w stosunku do konwencjonalnych fiducjarnych walut, co ich następstwo. Uczestnicy rynku krypto wskazywali, że jest to kwestia czasu, kiedy załamie się obecny system finansowy i zostanie nam silny i niezależny rynek kryptowalut. Ten jednak opiera się na zaufaniu. Jeśli mamy załamanie tego zaufania, obserwujemy takie sceny jak w ostatnich kilkudziesięciu godzinach, kiedy to z rynku wyparowało ponad 200 mld dolarów kapitalizacji. A może być jeszcze więcej!

W Stanach Zjednoczonych spoleczenstwo równiez boryka sie z inflacja. Ta pokazala wczoraj mniejsze wartosci niz wskazywaly prognozy. CPI prawdopodobnie osiagnela swój szczyt. Glówny wskaznik rok do roku spadl z 8,5 proc. do 8,3 proc. Dynamika wzrostu cen bedzie spadac jednak wolniej niz chcialby tego Fed. To wywierac bedzie nadal presje na bank centralny. Dolar w pierwszej reakcji umocnil sie aby w kolejnych minutach oddac caly wypracowany zyska. Dzis nad ranem ponownie ulega aprecjacji. Glówna para walutowa zbliza sie do 1,05. Ceny konsumpcyjne w USA wzrosly w kwietniu o 0,3% w porównaniu z marcem.

Nieznaczne odbicie na globalnych rynkach akcji nieco przyhamowało rajd dolara napędzany ucieczką od ryzyka. Znaczenie mają też rentowności amerykańskich obligacji, które po cofnięciu się od swoich szczytów pozostają poniżej bariery 3,0 proc. (10-letnie). To przekłada się zwłaszcza na USDJPY, chociaż jen nie jest dzisiaj najsilniejszą walutą. W gronie G-10 są to korony skandynawskie, oraz waluty Antypodów, które ostatnio traciły najbardziej. Kosmetyczny ruch notują funt (ciąży niepewność dotycząca protokołu irlandzkiego, oraz pogarszające się perspektywy gospodarcze), oraz dolar kanadyjski (ostatnia słabość surowców).

Kurs Bitcoina wobec amerykańskiego dolara już drugi dzień znajdował się w bardzo ciekawym miejscu, a mianowicie na poziomie swoich minimów z maja-lipca ub.r. znajdujących się w okolicach poziomu 30000 USD. Jeśli ten poziom wsparcia zostanie przełamany, to można oczekiwać spadku kurs BTC/USD o dalsze kilkanaście procent do poziomu dolnego ograniczenia kanału rozpoczętego w listopadzie ub.r. trendu spadkowego (obecnie ok. 25000 USD).

Na rynku widać niewielkie poruszenie. Po potężnych spadkach na Wall Street, w Chinach czy w Europie widać próby ożywienia. Trudno ocenić, czy jest to już koniec spadków czy jedynie „odbicie zdechłego kota”. Pomimo ostatnio sporo zwiększonego ryzyka na rynku, plany dotyczące podwyżek stóp procentowych raczej się nie zmieniają. Fed dalej zamierza podwyższać stopy procentowe o 50 punktów bazowych, a do tego wszystkiego dochodzi Europejski Bank Centralny, w którym coraz większa liczba bankierów mówi, że w końcu zbliża się pierwsza po ponad 10 lat podwyżka stóp procentowych.

Wyraźna wyprzedaż na Wall Street, jaka miała miejsce wczoraj wieczorem nie doprowadziła do dalszego wzrostu dolara, ten lekko się cofnął na szerokim rynku w ślad za korygującymi zwyżki rentownościami amerykańskich obligacji (10-letnie powróciły do 3,0 proc.). Ruch ten mógł mieć związek z większym popytem na amerykański dług w kontekście globalnego risk-off (wczoraj taniało wszystko), ale fundamentalnie nie zmienia wiele - FED nadal pozostaje na ścieżce podwyżek stóp procentowych, a ruchy o 50 p.b. w czerwcu i lipcu są jak najbardziej możliwe.

Główna para walutowa od 1,5 tygodnia znajduje się trendzie bocznym. Wcześniej jednak w ciągu zaledwie kilku dni spadła o ok. 3 figury (300 pipsów). W średnim i długim terminie dominuje trend spadkowy, który wynika w głównej mierze z pogłębiającej się dywergencji polityk monetarnych Rezerwy Federalnej oraz Europejskiego Banku Centralnego. Teraz pytanie brzmi czy już przyszedł czas na korektę czy może jednak dołki zostaną pogłębione?
Po samej decyzji Fed-u o podwyżce stóp procentowych obserwowaliśmy klasyczne sprzedawanie faktów.

Ubiegły tydzień zakończył się na rynkach globalnych w minorowych nastrojach. W ciągu ostatnich dwóch lat to bardzo często oznaczało silne odbicie już w poniedziałek. Jednak nie teraz. Inwestorzy zdają się nie bardzo widzieć lepszą perspektywę. Pomimo zapewnień ze strony Fed, że gospodarka USA jest mocna i uda się okiełznać inflację bez istotnego spowolnienia rynki są pełne obaw, że banki centralne nie będą mieć wyjścia i ostatecznie będą musiały zaryzykować (i spowodować) recesję, aby inflację obniżyć i ustabilizować.

Amerykańska waluta pozostawała w poniedziałek rano silna na szerokim rynku. Dolar wciąż korzysta na rosnących rentownościach amerykańskich obligacji (10-letnie już po 3,18 proc.). Rynek wprawdzie wycenia bardziej 50 p.b. podwyżkę stóp na kolejnym posiedzeniu, ale nie brak tych, których zdaniem FED może zdecydować się na większy ruch, czyli 75 p.b. dopóki dane makro na to pozwalają (kwietniowe odczyty Departamentu Pracy wypadły nieźle).

Nadal trwa bessa na globalnym rynku obligacji skarbowych. Dziś rano rentowności 10-latek osiągnęły swe nowe cykliczne maksima w Australii, Indonezji, Indiach, Południowej Korei, Singapurze. Rentowności 10-latek rządu USA dziś rano (3,145 proc.) były już blisko swego 11-letniego maksimum ustanowionego w październiku 2018 (3,261 proc.). W wielu krajach Europy po piątkowych cyklicznych rekordach rentowności 10-latek rosły również dziś rano. Rentowności polskich 10-letnich obligacji skarbowych (6,96 proc.) były dziś najwyżej od czasu paniki z wywołanej jesienią 2008 bankructwem banku Lehman Brothers.

Oczywiście rynki finansowe bardzo boją się ostatnio silnie podnoszonych stóp procentowych. W Europie środkowej stopy podnoszone są już od dłuższego czasu, choć do tej pory nie spowodowały ulgi w inflacji. Do podwyżek przyłączyły się również kraje skandynawskie, a Stany Zjednoczone zdecydowały się na pierwszą „podwójną” podwyżkę od 2000 roku. Oczywiście rynek obawia się spowolnienia wynikającego ze zbyt szybkiego i mocnego zaostrzania polityki monetarnej, ale dodając do tego potężne ryzyko z Chin, faktycznie możemy niestety mieć receptę na kryzys.

Amerykańska waluta zyskuje w piątek na szerokim rynku kontynuując zwyżki obserwowane wczoraj po południu. Cofnięcie dolara po komunikacie FED w środę wieczorem było krótkotrwałe. Rynki zaczynają coraz bardziej przejmować się wątkiem globalnej recesji, mając przy tym świadomość, że działania banków centralnych mogą tylko ten scenariusz przybliżyć.

Po najsilniejszym od czasu covidowej paniki 2 lat temu wzroście głównych indeksów rynku akcji w USA w środę, czwartkowa sesja przyniosła równie silny, ale przeciwnie skierowany ruch. S&P 500 spadł o 3,56 proc. do najniższego poziomu od początku maja. Średnia przemysłowa Dow Jonesa straciła 3,12 proc., ale również utrzymywała się powyżej swego minimum z 2 maja. Największy spadek zanotował Nasdaq Composite (-4,99 proc), który w trakcie sesji zaliczył – podobnie jak Nasdaq 100 – swe nowe roczne minimum. To największy dzienny spadek tego indeksu od 11 czerwca 2020 roku.

Czwartek był dniem banków centralnych i dniem zaskoczeń. Rada zaskoczyła mniejszą podwyżką, choć generalnie tendencje są przeciwne. Złoty znalazł się także pod presją powracającej na Wall Street przeceny. Zacznijmy od RPP. Rada podniosła stopy o 75bp i teraz główna stopa będzie wynosić 5,25%. Uważam, że kluczowe jest to, ile podwyżki wynoszą w pewnym okresie czasu i tu niewątpliwie wykonany ruch przez Radę jest spory. Komunikacja jednak zawodzi (aby nie powiedzieć, że nie istnieje).

Patrząc na dzisiejsze stopy zwrotu widać, że dolar jest silniejszy na szerokim rynku. Całe jego osłabienie dokonało się wczoraj. FED zgodnie z oczekiwaniami podniósł stopy o 50 p.b. i zapowiedział rozpoczęcie redukcji gigantycznego bilansu banku centralnego. Padło przy tym kilka "gołębich", ale i też "jastrzębich" deklaracji. Po pierwsze Powell dał do zrozumienia, że podwyżka stóp o 75 p.b. nie była brana pod uwagę, a decyzja była jednomyślna (co oznacza, że nie zaprotestował ultra-jastrzębi James Bullard - czy miał ku temu powody?).

Amerykański Federalny Komitet ds. Operacji Otwartego Rynku (FOMC) nie sprawił wczoraj jakiejś negatywnej niespodzianki inwestorom. Zgodnie z oczekiwaniami wysokość oprocentowania funduszy federalnych wzrosła o 0,5 pkt. proc. do przedziału 0,75-1 proc. Stopy w USA są nadal ekstremalnie niskie, ale ta skala tej podwyżki była największa od 2000 roku. FOMC zaprezentował też swe plany redukcji wielkości swej sumy bilansowej.

Wczorajsze posiedzenie FOMC było do bólu przewidywalne. Rynki były chyba nawet zdumione… brakiem zaskoczeń i ostatecznie bardzo dobrze przyjęły pierwszą od dokładnie 22 lat podwyżkę stóp o 50 punktów bazowych. Dzisiejsza decyzja RPP jest znacznie mniej przewidywalna. Można kwestionować politykę Fed, ale trzeba przyznać, że w tym roku jest ona niezwykle skutecznie komunikowana. Dotyczyło to wcześniej zakończenia dodruku, potem pierwszej podwyżki, a teraz wczorajszej decyzji. Nie była to przecież decyzja łatwa, ani dla rynków przyjemna.

Amerykańska waluta nieznacznie zyskuje dzisiaj na szerokim rynku, a podobny układ widoczny jest od początku tygodnia. W przestrzeni G-10 wyłamał się z tego tylko dolar australijski, który został wsparty wtorkową decyzją RBA o podwyżce stóp procentowych o 25 p.b. do 0,35 proc. W uzasadnieniu do tego ruchu decydenci z Banku Australii dali do zrozumienia, że wysoka inflacja zaczyna być problemem i możliwe są dalsze posunięcia. Opublikowane dzisiaj w nocy lepsze dane o sprzedaży detalicznej za marzec (1,6 proc. m/m) podbiły oczekiwania, co do ruchów nawet o 50 p.b. w czerwcu i lipcu.