Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Inwestorzy na polskim rynku po długim weekendzie majowym od razu wpadają na głęboką wodę. Dziś najbardziej wyczekiwany dzień od tygodni. Amerykański bank centralny na poważnie ma zabrać się za walkę z inflacją, a to oznacza definitywny koniec ery taniego pieniądza. Fed podniósł już stopy procentowe w marcu, ale była to standardowa podwyżka o 25 punktów bazowych, takie powiedzmy zanurzenie stopy w wodzie zacieśnienia. Przypomnijmy, że byliśmy dość świeżo po agresji wobec Ukrainy i Fed był w dość trudnym położeniu.

Dzisiejsza sesja na globalnych rynkach walutowych upływa pod znakiem spokojnej kontynuacji trendów z poprzedniego tygodnia. Notowania indeksu amerykańskiego dolara utrzymują się w okolicach 20-letnich maksimów – US Dollar Index oscyluje w rejonie 103,30 pkt. Siła dolara jest widoczna w zasadzie na wszystkich głównych parach walutowych. Notowania eurodolara dzisiaj pozostają pod presją podaży, poruszając się wciąż w rejonie 1,0530. Tak niskie notowania tej pary walutowej ostatnim razem były widziane na rynku w I kwartale 2017 roku. Dynamiczne i systematyczne ruchy wzrostowe dzisiaj są podtrzymywane także na wykresach USD/CHF czy USD/JPY.

W kwietniu S&P 500 stracił 8,8 proc. To największy spadek tego indeksu od marca 2020 (-12,51 proc.), czyli od miesiąca, w którym nastąpiło apogeum covidowej paniki. WIG-20 stracił w kwietniu 12,89 proc., czyli najwięcej od lutego (-14,38 proc.) i marca (-14,48 proc.) 2020 roku. Kwietniowe spadki indeksów rynków akcji strefy euro były generalnie mniejsze (DAX -2,2 proc., CAC 40 -1,89 proc.), co można próbować przypisywać pozytywnemu wpływowi dewaluacji euro do najniższego poziomu względem dolara od 5 lat.

Rozpoczyna się kolejny, zwykle bardzo pracowity miesiąc dla rynków finansowych. Dodatkowo jest to miesiąc, w którym odbędzie się kolejne posiedzenie banku centralnego Stanów Zjednoczonych, co do którego mamy dosyć jasne rynkowe oczekiwania. Fed zdecyduje się na podwójną podwyżkę stóp procentowych, nie zważając na ostatnie negatywne dane dotyczące zmiany PKB czy ostatniej potężnej kraksy na Wall Street. W środę 4 maja wieczorem poznamy decyzję Rezerwy Federalnej, co do wysokości stóp procentowych oraz być może zmian w polityce dotyczącej bilansu aktywów.

Można odnieść wrażenie, że inwestorom na rynkach akcji po zobaczeniu wczorajszego odczytu sentymentu inwestorów indywidualnych w USA (AAII) – większy pesymizm odnośnie perspektyw amerykańskiego rynku akcji występował tylko w recesyjnych dołkach bessy z marcu 2009 i września-listopada 1990 - uruchomił się kontrariański zmysł i rzucili się do zakupów akcji. Nasdaq Composite wystrzelił wczoraj w górę z poziomu swego rocznego minimum o 3,06 proc., a więc najsilniej od 16 marca. S&P 500 zwyżkował o 2,47 proc., czyli najsilniej od 9 marca. Średnia przemysłowa Dow Jonesa zyskała 1,85 proc.

Wyniki pierwszego kwartału tego roku największej gospodarki tego świata były mocnym zaskoczeniem. PKB w USA skurczyło się pierwszy raz od zapaści gospodarczej z pandemii. Oczywiście jeszcze nie możemy mówić o recesji, chociaż coraz więcej osób uważa, że zbyt silne zacieśnianie polityki monetarnej doprowadzi do zapaści już w przyszłym roku. Czy Fed zmieni swój kierunek w związku z danymi? Czy uzna je jedynie za wypadek przy pracy?

Czwartek przynosi kontynuację podbicia dolara na szerokim rynku, chociaż na Wall Street widać pewne sygnały przesilenia (obrona wsparcia na S&P500). Wątkiem, który dzisiaj się przewija są obawy związane ze wzrostem gospodarczym w kontekście coraz trudniejszej sytuacji na świecie. W te tony nieoczekiwanie uderzył dzisiaj rano wiceprezes Europejskiego Banku Centralnego Louis de Guindos, co zgasiło próbę odbicia euro po ostatniej przecenie. Od pewnego czasu rynki typowały de Guindosa, jako nieformalnego lidera "jastrzębiego" skrzydła w ECB, które będzie dążyć do wcześniejszej podwyżki stóp procentowych (w wakacje).

Amerykański dolar nadal się umacnia. Dziś kurs USD/JPY przekroczył po raz pierwszy od 2002 roku poziom 130. Kurs EUR/USD był dziś przez chwilę poniżej poziomu 1,05 ostatni raz widzianego na początku 2017 roku.
USD ustanawiał dziś swe nowe cykliczne szczyty również wobec chińskiego juana, koreańskiego wona, malezyjskiego ringitta, nowozelandzkiego dolara, singapurskiego dolara, tajlandzkiego bata, tajwańskiego dolara, szwajcarskiego franka, korony norweskiej i rumuńskiego leja.

Po rewelacjach dotyczących zatrzymania dostaw gazu do Polski na rynku złotego znów zrobiło się nerwowo. To jednak przykrywa szerszy problem, generalnej słabości europejskich walut. Notowania euro w relacji do dolara w ostatnim czasie przypominają prawdziwy wodospad. Tuż przed agresją wobec Ukrainy za euro płaciło się 1,13 dolara, obecnie jest to już tylko 1,05. Dla najważniejszej pary walutowej świata to duży ruch jak na dwa miesiące.

Poranny, środowy handel na rynku walutowym przynosi coraz niższe zakresy na eurodolarze oraz podbicie zmienności wokół złotego. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,7090 PLN za euro, 4,4230 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,5929 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 5,5635 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 6,052% w przypadku obligacji 10-letnich. Ostatnie godziny przyniosły wyrwanie się kwotowań PLN z objęć paro-tygodniowej konsolidacji.

Euro nie skorzystało praktycznie w żadnym stopniu na informacji o wygranej Macrona w wyborach prezydenckich we Francji. Co więcej, zniwelowane zostały wzrosty związane z jastrzębimi komentarzami ze strony EBC. Dolar amerykański sukcesywnie umacnia się na szerokim rynku i wydaje się, że jego dominacja może być jeszcze bardzo długa. Czy coś jest w stanie umocnić euro względem dolara? Wydaje się, że będzie to możliwe. Europejski Bank Centralny kompletnie zmienia komunikację.

Poniedziałkowy ranek przynosi podbicie dolara na szerokim rynku, ale za ten ruch odpowiada już inny wątek, gdyż rentowności 10-letnich treasuries spadają (dzisiaj rano do 2,82 proc. po ustanowieniu podwójnego szczytu przy 2,97 proc.). Rynek wycenił już scenariusz podwyżki stóp o 50 p.b. przez FED na posiedzeniu 4 maja, oraz dojścia stóp procentowych w rejon tzw. poziomu neutralnego, czyli 2,40 proc. do końca roku. Bardziej agresywny przekaz ze strony FED (ten, który prezentuje ostatnio James Bullard mówiąc o ruchu o 75 p.b.) jest mało prawdopodobny również z tych powodów, dla których dzisiaj na rynkach jest dość nerwowo.

We Francji urzędujący prezydent Emmanuel Macron zdobył 58,54 proc. głosów pokonując w ten sposób swą wyborczą konkurentkę Marie Le Pen. Kurs euro (1,073) spadł dziś względem amerykańskiego dolara do najniższego poziomu od kwietnia 2020 roku. Gdyby spadł poniżej poziomu 1,07 to znalazłby się na najniżej od ponad 5 lat.
Amerykański dolar umacniał się dziś również w stosunku do wielu innych walut.

Nowy tydzień na rynkach rozpoczął się w minorowych nastrojach. Ciągłe pogarszanie się sytuacji pandemicznej w Chinach wywiera presję na rynki. Wzrost liczby zakażeń w Pekinie oraz zarządzenie masowego testowania w jednej z centralnych dzielnic miast zwiększyło obawy, że lockdown może zostać wprowadzony w kolejnym dużym mieście. Mocno odbiło się to na notowaniach surowców, zwłaszcza ropy i metali przemysłowych, które traciły dziś po kilka procent. Nie lepiej wyglądała sytuacja na chińskich indeksach, które traciły nawet 3%. Początek sesji na Starym Kontynencie również przynosi silną przecenę europejskich indeksów.

Piątkowy, poranny handel na rynku walutowym przynosi podtrzymanie konsolidacji na PLN oraz ograniczenie odbicia eurodolara. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,6371 PLN za euro, 4,2744 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,4825 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 5,5683 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 6,16% w przypadku obligacji 10-letnich.

W czwartek rano dolar kontynuował osłabienie widoczne z ostatnich dni, chociaż skala ruchu nieco wyhamowała. Nieoczekiwanie w gronie najsłabszych walut znalazły się AUD i NZD, korygując wyraźny ruch z ostatnich dni. Pretekstem stały się niewystarczająco dobre dane o inflacji CPI za I kwartał, jakie napłynęły w nocy z Nowej Zelandii. Dynamika wzrostu cen była wprawdzie rekordowa, ale nieco niższa od oczekiwań ekonomistów (odpowiednio 1,8 proc. k/k i 6,9 proc. r/r wobec szacowanych 2,0 proc. k/k i 7,1 proc. r/r).

Podczas czwartkowej sesji inwestorzy nie powinni narzekać na brak zmienności. Dziś o 11:00 poznamy zrewidowane dane o inflacji ze strefy euro, które mogą mieć przełożenie na decyzję w sprawie ograniczenia programu skupu aktywów i stopy procentowe w UE. Wczoraj jeden z członków europejskiego Banku Centralnego wypowiadał się o możliwości wcześniejszego zakończenia programu QE, co zaskoczyło rynek i przełożyło się na korektę wzrostową na głównej parze walutowej EURUSD.

Środa przynosi cofnięcie się dolara na szerokim rynku po tym jak wtorek przyniósł jego ograniczone podbicie - wczoraj w przestrzeni G-10 słabe były tylko jen i frank. Przemawiający w ostatnich kilkunastu godzinach członkowie FED nie poparli tezy Jamesa Bullarda, którego zdaniem bank centralny powinien odważyć się na podwyżkę stóp procentowych o 75 p.b. ze względu na rekordowe wartości inflacji. Niemniej zarówno Evans, Bostic, jak i Kashkari byli zgodni co do tego, że sytuacja jest poważna i wymaga zdecydowanych ruchów ze strony FED.

Od momentu ostatniej konferencji prezeski EBC Christine Lagarde, EUR/USD cały czas znajduje się w dolnym przedziale wahań. Rynek oczekiwał, że stanowisko EBC wobec inflacji będzie nieco bardziej stanowcze. Nastąpiło rozczarowanie. Nadal zejście głównej pary walutowej na niższy poziom (mam tu na myśli 1,0650) jest realny i możemy go zobaczyć w najbliższych tygodniach. To czy euro osiągnęło już dno nie jest do końca przesądzone. Po pierwsze ryzyko kryzysu energetycznego, który to może wywrzeć presję na gospodarkę strefy euro, nie zostało jeszcze zażegnane i tak naprawdę czai się za rogiem.