Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

W ostatnich dniach mieliśmy sporo wystąpień przedstawicieli Fed, w tym dwa ze strony samego prezesa Jerome Powella. Po dokonaniu czterech podwyżek stóp procentowych w ubiegłym roku Fed zdecydowanie zmienił ton. To pomaga rynkom, pytanie na jak długo?

Dolar wyraźnie słabszy, a rynki w fazie podwyższonego apetytu na ryzyko po łagodnym tonie sprawozdania z posiedzenia Rezerwy Federalnej w grudniu (minutes) oraz gołębich wypowiedziach członków Komitetu odpowiedzialnego za ustalanie stóp. Dobre informacja także z pola rozmów USA i Chin w sprawie umowy handlowej. W Polsce Rada Polityki Pieniężnej (RPP) odsuwa perspektywę podwyżki oprocentowania.

Poranny, czwartkowy handel na rynku FX przynosi podtrzymanie mocnego wybicia na EUR/USD co proporcjonalnie przekłada się na zachowanie par powiązanych z PLN. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,3005 PLN za euro, 3,7209 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,8230 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,7582 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 2,883% w przypadku obligacji 10-letnich.

Coś drgnęło: Parę rzeczy złożyło się na to, iż dolar znacznie się osłabił wczoraj po południu i wieczorem. Z technicznego punktu widzenia istotne jest to, że mocno przebito rejon 1,1480 - 1,15, który od jesieni pełnił rolę konsolidacyjnego oporu. Kurs pary wzbił się w okolice 1,1555 - 1,1560.

Globalne obawy przed recesją łagodnieją z każdym dniem, a dodatkowo otrzymujemy pozytywne informacje w temacie negocjacji handlowych USA-Chiny. Waluty surowce zyskują, a porzucane są bezpieczne przystanie. Inwestorzy wciąż nie dają się ponieść emocjom, ale nadzieja wspiera apetyt na ryzyko.

Dziś poznamy pierwszą w tym roku decyzję Rady Polityki Pieniężnej, ale rynki finansowe nie wstrzymują tchu. Spadek tempa wzrostu gospodarczego w Polsce i nadal niska inflacja stanowią koronne argumenty za utrzymaniem stóp na niezmienionym poziomie – naszym zdaniem do końca 2020 roku.

Eurodolar w akcji: Na eurodolarze w zasadzie utrzymują się górne poziomy jesiennej konsolidacji, która przerodziła się w zimową. Mamy kurs 1,1460. Choć dolar trochę zyskał w relacji do wczorajszych maksimów pary, to jednak jest to zmiana kosmetyczna - w skali całego trendu bocznego, z jakim mamy do czynienia. Bądź co bądź sięga on, patrząc na jego stronę południową, poziomów rzędu 1,1220-70.

Poranny, środowy handel na rynku FX nie cechuje się istotniejszymi zmianami na głównych parach oraz PLN po wczorajszej korekcie na EUR/USD. PLN kwotowany jest następująco: 4,2950 PLN za euro, 3,7534 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,8252 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 3,7734 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 2,879% w przypadku obligacji 10-letnich.

Wtorkowy, poranny handel na rynku FX nie przynosi istotniejszych zmian na wycenie wobec odniesienia z poniedziałku. Złoty, w ostatnich godzinach, zareagował na podbicie kursu EUR/USD po komentarzach ze strony przedstawicieli FED. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,2951 PLN za euro, 3,7438 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,8186 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,7842 PLN w zestawieniu z funtem szterlingiem.

Dane makro i ich skutki: Poniedziałek przyniósł mizerny odczyt indeksu ISM dla sektora usług w USA. No, może nie mizerny, to przesadne określenie: ale wyraźnie słabszy od prognoz. Oczekiwano zejścia z 60,7 pkt do 59 pkt, a tymczasem uzyskano jedynie 57,6 pkt.

Początek nowego tygodnia na rynku FX nie przynosi większych zmian na wycenie złotego. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,2914 PLN za euro,  3,7561 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,8116 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,7867 PLN  w zestawieniu dla funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 2,815% w przypadku obligacji 10-letnich.

Ten sam stan rzeczy: To i owo oczywiście się dzieje - w polityce, gospodarce światowej etc. Na przykład było w tym tygodniu trochę istotnych odczytów makroekonomicznych - tak w Europie (UE, Strefie Euro), jak i w Stanach Zjednoczonych.

Rynki pozostają w trybie podwyższonej zmienności z bagażem rozterek o globalne ożywienie i ryzyka geopolityczne. W nowym tygodniu powrót do pełnej płynności powinien przynieść częściowe uspokojenie i przerzucić uwagę na wydarzenia makro. Przy gorącej debacie wokół przyszłej polityki Fed ważne będą ISM dla usług i CPI z USA oraz protokół z posiedzenia Fed.

Rynki nie zwalniają tempa i choć dziś z parkietów zdaje się bić mniejszy pesymizm, podwyższona zmienność nie jest gwarantem spokoju. Dziś ważny dzień nie tylko dla USD, ale dla szerszego spektrum aktywów, gdyż raport z rynku pracy USA oraz wystąpienie szefa Fed to wydarzenia na skalę globalną.

Grudniowe dane o aktywności gospodarczej nie kłamią – jest coraz gorzej. Już nie tylko w Europie czy w Azji, ale także w USA. Amerykańska gospodarka, wsparta w ubiegłym roku cięciami podatków, przez większość ubiegłego roku prezentowała solidną formę, ale w grudniu i tam sprawy zaczęły się komplikować.

Payrolls w programie: Jak zwykle: czekamy na tzw. non-farm payrolls, czyli dane z rynku pracy Stanów Zjednoczonych, dotyczące bezrobocia, zmiany zatrudnienia i płacy godzinowej (oraz wykorzystania mocy produkcyjnych). Pojawią się one o 14:30.

Obawy o spowolnienie gospodarcze na świecie nie ustają. Wczoraj podkręciła je firma Apple, ostrzegając o możliwości odnotowania gorszych wyników, ze względu na malejącą sprzedaż w Chinach. Wywołało to ogromne ruchy na rynku walut – zyskał jen, traciły inne waluty.

Poranny, czwartkowy handel na PLN nie przynosi istotniejszych zmian na wycenach, pomimo podbicia zmienności na szerokim rynku w ostatnich godzinach. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,2956 PLN za euro, 3,7810 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,8334 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,7599 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 2,755% w przypadku obligacji 10-letnich.

Ano, w dół: Można szukać rozmaitych wyjaśnień tego, że eurodolar poszedł u progu roku w dół. Innymi słowy, że dolar się wzmocnił. Na przykład: nabrał siły po tym, jak źle powiodło się Chińczykom, którzy opublikowali mizerne odczyty PMI dla przemysłu (gorsze od prognoz tak w ujęciu rządowym, jak i w wydaniu firmy Markit).