Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Czwartkowy, poranny handel na rynku FX przynosi test okolic 1,20 USD na eurodolarze oraz podbicie presji podażowej wokół PLN. Złoty kwotowany jest następująco: 4,5780 PLN za euro, 3,8133 PLN względem dolara amerykańskiego, 5,3004 PLN wobec funta szterlinga oraz 4,1722 PLN w relacji do franka szwajcarskiego. Rentowności polskiego długu wynoszą 1,665% w przypadku obligacji 10-letnich.

Dolar kontynuuje dzisiaj rozpoczęte wczoraj umocnienie będące wynikiem słów szefowej Departamentu Skarbu, która nie wykluczyła (w luźnej dywagacji?!), że "może się zdarzyć, że stopy procentowe będą musiały nieco wzrosnąć, aby nasza gospodarka się nie przegrzała". Wprawdzie później Janet Yellen zdementowała, że chodziło jej o zapowiedź zacieśnienia polityki w nieodległym terminie, ale czy to wszystko było przypadkowe?

O tym, że pakiety fiskalne prezydenta Bidena mogą doprowadzić do przegrzania amerykańskiej gospodarki jakiś Olivier Blanchard wspominał już kilka miesięcy temu. Oficjalna narracja Fed była jednak taka, że ewentualna inflacja będzie niewysoka i przejściowa. Rynek również chciał wierzyć w ten scenariusz. Jeszcze w ubiegłym tygodniu szef Fed mówił na konferencji po posiedzeniu, że amerykańska gospodarka nadal potrzebuje wsparcia, zaś ewentualna inflacja będzie przejściowa.

Oczekujemy, że pomimo skoku inflacji w kwietniu do 4,3 proc. r/r z 3,2 proc. w marcu, dziś Rada Polityki Pieniężnej najprawdopodobniej podtrzyma gołębie nastawienie, pozostając przy tłumaczeniu wzrostów cen wpływem czynników przejściowych będących poza kontrolą polityki monetarnej. Po komunikacie nie oczekujemy szczegółowego uzasadnienia dla forward guidance, a nurtujące pytania być może znajdą odpowiedź podczas piątkowej konferencji prezesa Glapińskiego.

Poranny, środowy handel na rynku FX nie przynosi istotniejszych zmian na wycenie PLN, pomimo podbicia zmienności wokół eurodolara. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,5535 PLN za euro, 3,7887 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,1484 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 5,2671 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 1,67% w przypadku obligacji 10-letnich.
Ostatnie godziny handlu na globalnych rynkach przyniosły podbicie awersji do ryzyka wśród inwestorów.

Korekcyjne odbicie w górę wartości amerykańskiego dolara się rozpędza. Po wczorajszej korekcie spadkowej na wykresie indeksu BOSSAPLN, dzisiaj widzimy powrót do zwyżek i stabilizację w okolicach 91,20 pkt. Analogiczne ruchy są widoczne na wykresie EUR/USD, który również – po wczorajszym delikatnym odbiciu w górę, korygującym piątkowe spadki – dzisiaj powraca do zniżek i oscyluje już coraz bliżej bariery 1,20. Jest to element szerszego trendu, bowiem dolar umacnia się także w relacji do wielu innych globalnych walut.

Niespokojne było przejście w nowy miesiąc. Redukcja pozycji ryzykownych i odbicie dolara w piątek, a potem kupowanie przecenionych akcji i ryzykownych walut w poniedziałek. Dziś już stabilniej, choć kolejne dni zapowiadają się ekscytująco. Huśtawka na rynku akcji i w wycenie dolara to w zasadzie jedyne wydarzenia do zaraportowania za wczorajszą nieobecność.

Poniedziałek na rynkach globalnych przebiegał w dość sielankowych nastrojach. Publikowane dane były mocne, ale też pokazały rosnące zagrożenie inflacją. Jednocześnie Departament Skarbu USA ogłosił plany pożyczkowe. Najważniejszy wczorajszy raport to ISM dla amerykańskiego przemysłu. Odnotował on spadek z 64,7 do 60,7 pkt wobec wolniejszego wzrostu zamówień, produkcji oraz zatrudnienia.

Wtorkowy, poranny handel na rynku FX przynosi nieco mocniejszego dolara (lekki spadek EUR/USD) oraz brak większych zmian wokół PLN. Wczorajszy okres niższej płynności przyniósł lekkie podbicie wyceny złotego. PLN kwotowany jest następująco: 4,5427 PLN za euro, 3,7744 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,1487 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 5,2372 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 1,7% w przypadku obligacji 10-letnich.

Gospodarki rozwinięte są już rozpędzone lub wchodzą w fazę odbicia po covidowych zastojach. Rynki finansowe dyskontują optymistyczne perspektywy drugiej części roku, choć silne wzrosty cen surowców podnoszą obawy o wymknięcie się inflacji spod kontroli. Póki jednak ze strony banków centralnych nie ma sygnałów zmiany nastawienia, powinniśmy widzieć dalsze umocnienie ryzykownych aktywów. W centrum uwagi: ISM i NFP z USA, decyzja RPP i Banku Anglii.

Ostatni dzień miesiąca upływa pod znakiem mocniejszego dolara na szerokim rynku (minimalnie silniejszy jest tylko jen), choć zmiany nie są szczególnie duże. Co ciekawe rentowności amerykańskich obligacji nieco się cofnęły (co tłumaczy ruch na USDJPY), a na Wall Street choć pojawiła sie nieco większa zmienność, to optymiści nie dają za wygraną. Bardziej sceptyczni są inwestorzy w Azji, a także w Europie, co można tłumaczyć rozbieżnymi ocenami, co do napływających informacji.

Koniec miesiąca przynosi dwustronne wahania na rynku walutowym przy podobnym niezdecydowaniu na rynku akcji, jak i mieszanych sygnałach z rynku długu. Efekt jo-jo dotyka też złotego przy braku rozstrzygnięć w orzeczeniu TSUE ws. kredytów frankowych. Wczorajsze orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w odniesieniu do pytań skierowanych przez Sąd Okręgowy w Gdańsku w temacie rozstrzygania spraw nad kredytami frankowymi pozostawia niedosyt.

Ten tydzień ewidentnie należy do GPW. Jeszcze miesiąc temu WIG20 był najniżej w tym roku, zaś po wzrostach z ostatnich dwóch dni zabrakło niewiele do odnotowania tegorocznych szczytów. Wczoraj pomógł wyrok TSUE, który jednak złotemu tak pozytywnie już się nie udzielił. Kwestia kredytów frankowych jest dla polskiego sektora bankowego nadal bardzo istotna. Choć jest duża presja, aby banki proponowały kredytobiorcom korzystne ugody, orzecznictwo może tę presję zmniejszać lub zwiększać.

Czwartek przynosi nam mieszany bilans dla dolara. Jego osłabienie, które było widoczne jeszcze wczoraj wieczorem i dzisiaj w nocy zaczyna być redukowane. Wczoraj pretekst do ruchu dał FED, który ponownie okazał się być dość "gołębi" w przekazie. Wprawdzie stwierdzono, że perspektywy dla gospodarki uległy poprawie, to jednak Jerome Powell przyznał, że minie jeszcze sporo czasu, zanim cele banku centralnego w postaci utrwalenia inflacji wokół celu, oraz maksymalizacji zatrudnienia zostaną zrealizowane.

Kolejny gołębi przekaz z FOMC i bardzo dobre wyniki spółek technologicznych w USA pomagają zbudować pozytywne nastroje na rynkach. Kontrakty futures na Wall Street odbijają, słabnie dolar. Słaby jest także złoty, który czeka na orzeczenie TSUE ws. kredytów frankowych. Ostrożność inwestorów na wypadek jastrzębich zaskoczeń z FOMC okazała się niepotrzebna. Fed nie zaskoczył zmianami w polityce pieniężnej i przekazie.

Pędząca gospodarka, mocne wyniki, rekordowe rynki – czy to nie idealne okoliczności do delikatnej zmiany tonu? Nie dla Fed. Według Powella, gospodarka jest nadal w kryzysie i bez rekordowo luźnej polityki Fed nastąpiłaby katastrofa. Problem w tym, że właśnie tego rodzaju polityka doprowadzi do katastrofy. Wczorajsze posiedzenie Fed nie było zaskoczeniem. Podobnie jak większość uczestników rynku spodziewałem się, że Powell będzie szedł w zaparte udając, że zagrożeń inflacyjnych nie ma, a gospodarka nadal potrzebuje gigantycznego wsparcia.

Dolar kontynuuje widoczne wczoraj odbicie na szerokim rynku, co próbuje się wiązać z "niepewnością" dotyczącą dzisiejszego przekazu z FED (komunikat o godz. 20:00, a konferencja prasowa Powella od godz. 20:30). Uwagę zwracają jednak wyraźnie rosnące rentowności amerykańskich obligacji (dla 10-letnich do 1,64 proc. z okolic 1,57 proc. wczoraj rano), co tłumaczy się gorszym przebiegiem wieczornej aukcji 7-letnich papierów.

Dolar pnie się powoli do góry, a pomagają mu w tym rentowności 10-latek USA wracające powyżej 1,6 proc. Nie widać jasnej przyczyny sprzedaży obligacji poza nerwowością przed wieczorną decyzją FOMC, podczas gdy dodatkowy czynnik ryzyka może się wiązać z przemówieniem prezydenta Bidena w Kongresie.

Czy pamiętacie przesłuchania przed komisją sejmową w stylu „nic nie widziałem, nic nie słyszałem, nikogo nie znam”? Tak dziś o inflacji będzie wypowiadać się prezes Fed. Rynki wiedzą już, że przez pewien czas może czekać ich pewien dualizm pomiędzy tym, co widzą w danych, a co mówi Fed. Czy w tej sytuacji posiedzenie zostanie przyćmione wystąpieniem prezydenta Bidena?