Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Gospodarki rozwinięte są już rozpędzone lub wchodzą w fazę odbicia po covidowych zastojach. Rynki finansowe dyskontują optymistyczne perspektywy drugiej części roku, choć silne wzrosty cen surowców podnoszą obawy o wymknięcie się inflacji spod kontroli. Póki jednak ze strony banków centralnych nie ma sygnałów zmiany nastawienia, powinniśmy widzieć dalsze umocnienie ryzykownych aktywów. W centrum uwagi: ISM i NFP z USA, decyzja RPP i Banku Anglii.

Ostatni dzień miesiąca upływa pod znakiem mocniejszego dolara na szerokim rynku (minimalnie silniejszy jest tylko jen), choć zmiany nie są szczególnie duże. Co ciekawe rentowności amerykańskich obligacji nieco się cofnęły (co tłumaczy ruch na USDJPY), a na Wall Street choć pojawiła sie nieco większa zmienność, to optymiści nie dają za wygraną. Bardziej sceptyczni są inwestorzy w Azji, a także w Europie, co można tłumaczyć rozbieżnymi ocenami, co do napływających informacji.

Koniec miesiąca przynosi dwustronne wahania na rynku walutowym przy podobnym niezdecydowaniu na rynku akcji, jak i mieszanych sygnałach z rynku długu. Efekt jo-jo dotyka też złotego przy braku rozstrzygnięć w orzeczeniu TSUE ws. kredytów frankowych. Wczorajsze orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w odniesieniu do pytań skierowanych przez Sąd Okręgowy w Gdańsku w temacie rozstrzygania spraw nad kredytami frankowymi pozostawia niedosyt.

Ten tydzień ewidentnie należy do GPW. Jeszcze miesiąc temu WIG20 był najniżej w tym roku, zaś po wzrostach z ostatnich dwóch dni zabrakło niewiele do odnotowania tegorocznych szczytów. Wczoraj pomógł wyrok TSUE, który jednak złotemu tak pozytywnie już się nie udzielił. Kwestia kredytów frankowych jest dla polskiego sektora bankowego nadal bardzo istotna. Choć jest duża presja, aby banki proponowały kredytobiorcom korzystne ugody, orzecznictwo może tę presję zmniejszać lub zwiększać.

Czwartek przynosi nam mieszany bilans dla dolara. Jego osłabienie, które było widoczne jeszcze wczoraj wieczorem i dzisiaj w nocy zaczyna być redukowane. Wczoraj pretekst do ruchu dał FED, który ponownie okazał się być dość "gołębi" w przekazie. Wprawdzie stwierdzono, że perspektywy dla gospodarki uległy poprawie, to jednak Jerome Powell przyznał, że minie jeszcze sporo czasu, zanim cele banku centralnego w postaci utrwalenia inflacji wokół celu, oraz maksymalizacji zatrudnienia zostaną zrealizowane.

Kolejny gołębi przekaz z FOMC i bardzo dobre wyniki spółek technologicznych w USA pomagają zbudować pozytywne nastroje na rynkach. Kontrakty futures na Wall Street odbijają, słabnie dolar. Słaby jest także złoty, który czeka na orzeczenie TSUE ws. kredytów frankowych. Ostrożność inwestorów na wypadek jastrzębich zaskoczeń z FOMC okazała się niepotrzebna. Fed nie zaskoczył zmianami w polityce pieniężnej i przekazie.

Pędząca gospodarka, mocne wyniki, rekordowe rynki – czy to nie idealne okoliczności do delikatnej zmiany tonu? Nie dla Fed. Według Powella, gospodarka jest nadal w kryzysie i bez rekordowo luźnej polityki Fed nastąpiłaby katastrofa. Problem w tym, że właśnie tego rodzaju polityka doprowadzi do katastrofy. Wczorajsze posiedzenie Fed nie było zaskoczeniem. Podobnie jak większość uczestników rynku spodziewałem się, że Powell będzie szedł w zaparte udając, że zagrożeń inflacyjnych nie ma, a gospodarka nadal potrzebuje gigantycznego wsparcia.

Dolar kontynuuje widoczne wczoraj odbicie na szerokim rynku, co próbuje się wiązać z "niepewnością" dotyczącą dzisiejszego przekazu z FED (komunikat o godz. 20:00, a konferencja prasowa Powella od godz. 20:30). Uwagę zwracają jednak wyraźnie rosnące rentowności amerykańskich obligacji (dla 10-letnich do 1,64 proc. z okolic 1,57 proc. wczoraj rano), co tłumaczy się gorszym przebiegiem wieczornej aukcji 7-letnich papierów.

Dolar pnie się powoli do góry, a pomagają mu w tym rentowności 10-latek USA wracające powyżej 1,6 proc. Nie widać jasnej przyczyny sprzedaży obligacji poza nerwowością przed wieczorną decyzją FOMC, podczas gdy dodatkowy czynnik ryzyka może się wiązać z przemówieniem prezydenta Bidena w Kongresie.

Czy pamiętacie przesłuchania przed komisją sejmową w stylu „nic nie widziałem, nic nie słyszałem, nikogo nie znam”? Tak dziś o inflacji będzie wypowiadać się prezes Fed. Rynki wiedzą już, że przez pewien czas może czekać ich pewien dualizm pomiędzy tym, co widzą w danych, a co mówi Fed. Czy w tej sytuacji posiedzenie zostanie przyćmione wystąpieniem prezydenta Bidena?

Wtorek przynosi odbicie dolara na szerokim rynku, co próbuje się tłumaczyć niepewnością związaną ze zbliżającym się posiedzeniem FED w środę wieczorem, danymi nt. PKB za I kwartał w czwartek, ale i też technicznym odbiciem po ostatniej słabości dolara. Na to nakłada się też końcówka miesiąca i związane z nią przepływy.

Dolar zyskuje w aurze ostrożnego odliczania do jutrzejszej decyzji FOMC, nawet jeśli konsensus zakłada podtrzymanie deklaracji o utrzymaniu luźnej polityki na dłużej. Najprawdopodobniej mamy do czynienia z szumem przy braku silniejszych katalizatorów. Można się wysilić i skupić większą uwagę na fatalnym zarządzaniu pandemią w Indiach, ale to bardziej temat na utrudnianie wzrostów azjatyckich giełd.

Na Wall Street rozpoczął się kluczowy tydzień sezonu wyników. Pierwsza raport opublikowała Telsa, w kolejnych dniach czekają nas raporty innych dużych spółek. Dolar rozpoczął tydzień od niewielkiego umocnienia. Wyniki producenta samochodów elektrycznych wypadły neutralnie, co pokazuje, jak wysokie są dziś oczekiwania rynku (które na Wall Street często są ustawiane nisko, aby łatwiej było wywołać „pozytywne zaskoczenie”).

Otwarcie tygodnia upływa pod znakiem nieco słabszego dolara, który kontynuuje ruch z piątkowego wieczora. Wtedy to wyraźne odreagowanie na Wall Street, które doprowadziło do wymazania wcześniejszej przeceny po informacjach o planach podwyżki podatku giełdowego przez administrację Bidena, poprawiło ogólny sentyment.

Apetyt na ryzyko jeszcze przed weekendem odzyskał kontrolę nad rynkami z pomocą lepszych od oczekiwań odczytów PMI. Strategia reflacyjna wzmacnia się w tandemie z rosnącymi cenami surowców. Waluty surowcowe (głównie AUD) są tu zwycięzcami; słabnie USD. Założeniem strategii reflacyjnej i opartego na niej rajdu ryzykownych aktywów jest postępujące odbicie ożywienia w ujęciu globalnym.

Od dłuższego czasu można odnieść wrażenie, że Joe Biden ściga się sam ze sobą pod względem proponowania nowych bilionowych pakietów fiskalnych dla gospodarki. W innych miejscach na całym świecie również wydaje się dużo, ale nie są to tak gigantyczne kwoty, a w szczególności rządy przejmują się zbyt dużym zadłużeniem. Biden znalazł tym razem na to inny sposób – podatki. Czy faktycznie jest to odpowiednia droga? Jak nowe podatki wpłyną na kluczowe rynki finansowe, czyli Wall Street i dolara?

Na rynkach mamy pierwsze oznaki wyhamowania optymizmu, a dyskusja przeniosła się na ocenę, jak dużo dobrych danych i poprawy perspektyw jest już w cenach. Wciąż jest przestrzeń do poprawy wyceny ryzykownych aktywów (akcji, surowców, walut), ale w kolejnych dniach może zacząć dominować podejście selektywne. Globalnie uwaga skupi się na komunikacie Fed.

W piątek dolar słabnie mimo pogorszenia się sentymentu na Wall Street po spekulacjach na temat propozycji wzrostu obciążeń podatkowych ze strony administracji prezydenta Bidena. Mają one dotknąć najbogatszych - najwyższa stawka PIT ma powrócić do 39,6 proc., a podatek od zysków kapitałowych przekraczających 1 mln USD ma wzrosnąć niemalże dwukrotnie do przynajmniej 43,4 proc. (39,6 proc. plus 3,8 proc. obowiązującej minimalnej stawki podatku lokalnego).

Aktywa ryzykowne osłabły wczoraj po doniesieniach, że prezydent Biden szykuje podwojenie stawki podatku od zysków kapitałowych dla najbogatszych. Ale ani informacja nie jest nowa, ani podatek finalnie nie przejdzie w tak wysokiej stawce. Wczorajsza reakcja więcej mówi o kruchości nastrojów i tradycyjnych wątpliwościach, kiedy aktywa sięgają rekordów.