Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Podobnie jak imponujące były spadki na giełdach w poprzednim tygodniu, tak w tym tygodniu imponujące jest ich odbicie górę. Tym samym amerykańskie indeksy odrobiły już odnotowane w zeszłym tygodniu straty i znajdują się już całkiem niedaleko historycznych szczytów.

W przyszłym tygodniu dane mogą być istotne dla podtrzymania trendów na ryzykownych aktywach. Potwierdzenie globalnego przyspieszenia inflacji w danych ze Szwecji, strefy euro i Kanady będzie mieć negatywny wydźwięk, o ile indeksy PMI z Europy i USA zasygnalizują hamowanie. Uwagę przyciągną też zapiski z ostatnich posiedzeń FOMC i EBC.

Kluczowe informacje z rynków: USA: Opublikowane wczoraj o godz. 14:30 dane makro wskazały na wyższe odczyty inflacji PPI za styczeń (0,4 proc. m/m i 2,7 proc. r/r), mieszane wskazania regionalnych indeksów aktywności w lutym (NY Empire Mfg. spadł do 13,1 pkt., ale Philly FED wzrósł do 25,8 pkt.), przyzwoite dane nt. cotygodniowego bezrobocia (230 tys. wniosków), ...

Kiedy Donald Trump podpisywał ustawę wprowadzającą cięcia podatkowe mówił, że amerykańska gospodarka powinna rosnąć nie 3%, a 4% lub więcej. Jego optymizm uznawany był za przesadny, jednak dane wskazywały, że faktycznie w tym roku wzrost może jeszcze przyspieszyć. Tymczasem jednak styczniowe odczyty okazały się dużym rozczarowaniem. Czy jest to zmierzch dobrej koniunktury gospodarczej w USA?

Poranny, piątkowy handel na rynku walutowym przynosi nieco słabszego PLN, pomimo kontynuacji zniżki kwotowań USD. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,1588 PLN za euro, 3,3153 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,6045 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,6833 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 3,498% w przypadku obligacji 10-letnich.

Aż się prosi o korektę? Eurodolar osiąga poziom 1,2545 – a to oznacza, że przebijane są maksima notowane w styczniu i na przełomie stycznia oraz lutego. To dość wymowne, bo trudno przecież powiedzieć, by fundamenty były aż tak bardzo przeciwne dolarowi.

Środowa sesja była niezwykle turbulentna i to zarówno z punktu widzenia inwestorów na rynku walutowym jak i kapitałowym. Wszystko zaczęło się od publikacji paczki danych ze Stanów Zjednoczonych, która mocno namieszała w głowach inwestorów. Ostatecznie zdrowy rozsądek wziął górę nad emocjami, a na całym wydarzeniu skorzystał polski złoty, który o poranku zyskuje zdecydowanie do głównych walut.

Ile jeszcze w górę? Eurodolar dość nieoczekiwanie przeszedł wczoraj drogę z minimów przy 1,2280 do szczytów w rejonie 1,2470, które obserwujemy dziś rano. Właściwie sam ruch nie był aż tak nieoczekiwany: w obliczu mizernych danych o amerykańskiej sprzedaży detalicznej można go zrozumieć, biorąc jeszcze poprawkę na spekulację, technikę itd.

Czwartkowy, poranny handel na rynku walutowym przynosi podtrzymanie mocniejszego PLN na bazie słabszego dolara amerykańskiego. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,1518 PLN za euro, 3,3320 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,5907 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,6664 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 3,525% w przypadku obligacji 10-letnich.

Z okazji walentynek dolar wybrał się na randkę z inflacją. Początek spotkania wyglądał naprawdę obiecująco, niektórzy wieścili „powrót do żywych” amerykańskiej waluty. Euforia nie trwała jednak zbyt długo, a wszystko to przez depresję, z którą USD nie może sobie poradzić od kilkunastu miesięcy.

Mogłoby się wydawać, że nastroje na rynkach finansowych w bieżącym tygodniu są zdecydowanie lepsze niż w tygodniu poprzednim. Faktycznie nie mamy do czynienia z tak dynamicznymi spadkami, jednak wciąż nie mamy rozstrzygnięcia tego, czy jest to koniec czy dopiero początek korekty na rynkach finansowych.

Pierwsza połowa lutego na rynkach była bardzo burzliwa. Kamyczkiem, który uruchomił lawinę były dane z amerykańskiego rynku pracy za styczeń. Przełożyły się na przecenę obligacji, a ta uruchomiła wyprzedaż akcji i turbulencje na innych rynkach. Dziś nie mniej ważne dane o inflacji.

Najważniejsza lutowa publikacja makroekonomiczna z USA już dziś. Mocniejsze przyspieszenie wskaźników CPI zobaczymy z pewnością w marcu (niższa baza statystyczna). Pytanie, czy dane za styczeń zasygnalizują narastanie presji inflacyjnej. Pod koniec lutego spodziewamy się ponownego wzrostu zmienności rynków.

Niemcy, Euroland, eurodolar: Eurodolar rezyduje teraz przy 1,2370. Można to wciąż uważać za test oporowej okolicy wyznaczonej przez rejon wsparcia dawnej konsolidacji, trwającej od 25 stycznia do 7 lutego. Sprawa jest więc ciekawa i teoretycznie powodzenie dalszej aprecjacji euro powinno zależeć od dzisiejszych danych o PKB Niemiec i Strefy Euro.

Poranny, środowy handel na rynku walutowym przynosi podtrzymanie nieco mocniejszego PLN za sprawą wzrostów na eurodolarze. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,1678 PLN za euro, 3,3687 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,6094 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,6890 PLN w relacji do funta szterlinga.

Główna para w górę: Eurodolar startował nad ranem z okolic 1,23, co i tak było stosunkowo wysokim poziomem w kontekście minimów notowanych np. 9 lutego. Teraz mamy ok. 1,2360. Euro zatem zyskało, dolar stracił.

Giełda na Wall Street, która narzuciła 2 lutego nam i całemu światu spadki notowań, zakończyła wczorajszą sesję 1,7 proc. wzrostem. Śledzony ostatnio z uwagą kontrakt na amerykański indeks S&P500 przebywał od rana lekko na minusie, więc optymizm został na otwarciu w Europie trochę przygaszony.

Wczorajsza sesja na Wall Street rozbudziła nadzieje inwestorów na to, że spadki z poprzedniego tygodnia były jedynie silniejszą korektą. Bykom zza oceanu pomógł wczoraj Donald Trump, który przedstawił plan fiskalny na 2019 roku, natomiast dzisiaj nadzieje te wydają się powoli słabnąć, co przekłada się na wzrost wartości aktywów uważanych za bezpieczne przystanie.

Kluczowe informacje z rynków: WIELKA BRYTANIA: Agencje odnotowały wczoraj wypowiedzi Gertjan’a Vlieghe, oraz Ian’a McCafferty’ego z Banku Anglii. Pierwszy dał do zrozumienia, że gospodarka jest gotowa nawet na serię podwyżek stóp (trzy ruchy nie doprowadzą do nadmiernych nierównowag), gdyż najbliższe miesiące mogą pokazać silniejszą presję płacową.