Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Wtorkowy, poranny handel na rynku FX ponownie nie przynosi istotniejszych zmian na poziomie eurodolara oraz PLN. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,3879 PLN za euro, 3,7156 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,0840 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,8647 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 1,331% w przypadku obligacji 10-letnich.

Tak naprawdę trudno dzisiaj znaleźć konkretny powód mocnego rajdu na giełdach. Oczywiście kolejny raz mówi się sporo o czynnikach powiązanych z koronawirusem czy z rekordami na Wall Street. Wszystkie te rzeczy mają swój udział w budowaniu nastrojów. Jak widać istnieje spora szansa na to, że końcówka sierpnia, jak i koniec wakacji będą należały do byków.

Końcówka poprzedniego tygodnia na rynkach walutowych była czasem względnej siły amerykańskiego dolara. Wartość waluty USA przez większość dnia rosła, co pozwoliło notowaniom indeksu dolara (FUSD) zakończyć cały miniony tydzień na plusie. W drugiej połowie piątkowej sesji na plus zaskoczyły dane makro ze Stanów Zjednoczonych.

Rynki pozostają pod dominującym wpływem niepewności wobec fundamentów dolara przy odepchnięciu na bok dyskusji nad danymi makro. To po części znak wakacyjnego handlu z małą liczbą katalizatorów. Ostatni tydzień sierpnia prawdopodobnie podtrzyma ten schemat, choć można oczekiwać okresowej wrażliwości: EUR na indeks Ifo, USD na indeks nastrojów konsumentów, NOK, SEK i CAD na PKB.

Podczas dzisiejszej sesji traderzy intraday na pewno nie mogli narzekać na brak zmienności. Na głównych europejskich parkietach mogliśmy obserwować spore ruchy, co miało związek z publikacją wstępnych wskaźników PMI dla sektora usług i przemysłu. Główne indeksy na Starym Kontynencie ruszyły w dół po publikacji danych z Francji, które okazały się gorsze od oczekiwań.

Chociaż wtorkowe odbicie amerykańskiego dolara w górę rozbudziło nadzieje inwestorów na istotną zmianę sytuacji na rynkach walutowych, to na razie nadrabianie strat przez USD przebiega powoli – a wręcz można powiedzieć, że wyhamowało. Wczoraj indeks dolara znalazł się pod delikatną presją podaży, a dzisiaj z kolei delikatnie zwyżkuje, jednak nadal nie oddala się istotnie od ponad dwuletnich minimów w rejonie 92,20-93,00 pkt.

Od maja większość publikacji makroekonomicznych zaskakuje pozytywnie. To splot sprawnego otwarcia gospodarek i bardzo obniżonych oczekiwań. Ta seria jednak zdaje się dobiegać końca, najdobitniej pokazują to sierpniowe indeksy PMI z Europy.

Notowania ropy naftowej znajdują się na drodze do wypracowania kolejnego neutralnego, a nawet delikatnie wzrostowego tygodnia. W ostatnich dniach wykres cen tego surowca wyraźnie się jednak wypłaszczył, co może być zwiastunem przygotowania notowań do jakiegoś wybicia cen z panującej konsolidacji. Na razie, w obliczu trudności gospodarczych największych gospodarek świata i niepewności dotyczących popytu na ropę, bardziej prawdopodobne jest wybicie dołem niż górą.

Słabość dolara powróciła w czwartek, gdyż rzekomo jastrzębi wydźwięk minutek FOMC okazał się jedynie pretekstem do oczyszczenia rynku ze źle uczepionych zleceń sprzedaży USD, ale nie wystarczył na generalną odmianę nastawienia inwestorów do amerykańskiej waluty. Wraca risk-on z pomocą wzrostów na rynku akcji, ale wakacyjna niska płynność i brak solidnych katalizatorów sprzyjają szarpanemu handlowi.

Wydawałoby się, że pełna wygrana ze strony amerykańskich byków jest w zasięgu ręki. Plany te zostały nieco popsute przez publikacje minutes z ostatniego posiedzenia Rezerwy Federalnej w USA. Pomimo tego, że nowe rekordy na S&P 500 zostały już osiągnięte, to jednak kolejnym kamieniem milowym będzie przekroczenie poprzednich maksimów również przez kontrakty.

Wczorajsza sesja wniosła na rynki walutowe wiele emocji. Nie do końca było to zaskoczeniem, ponieważ planowana publikacja minutes z posiedzenia FOMC rozbudziła czujność inwestorów, którzy wyczekiwali w niej przede wszystkim wskazówek na temat prowadzonej przez Fed polityki monetarnej w najbliższych miesiącach.

Notowania ropy naftowej wczoraj wykazały nieco podwyższoną zmienność po publikacji raportu Departamentu Energii na temat zapasów ropy w USA – niemniej, w kontekście ostatnich sesji ruchy te były relatywnie niewielkie, a notowania ropy nadal poruszają się w konsolidacji. Wczoraj kluczowym wydarzeniem było spotkanie państw OPEC+ w celu oceny realizacji porozumienia naftowego przez poszczególne kraje.

Fed pozostaje gołębi, ale w opublikowanych wczoraj minutkach z lipcowego posiedzenia FOMC nie przypomniał o tym, ani też nie zasugerował, że zamierza agresywnie pogłębić ekspansywne nastawienie. Dokument nie spełnił wygórowanych oczekiwań rynkowych, oferując powód do wzrostu rentowności obligacji skarbowych i odbicia USD.

Podczas dzisiejszej sesji możemy obserwować względnie pozytywne nastroje na rynku akcji. Główne indeksy giełdowe w Europie zakończyły dzień na przyzwoitym plusie. Niemiecki DAX zyskał 0,74%, francuski CAC40 dodał niemal 0,8%, a londyński FTSE 100 zamknął się 0,58% wyżej. Nieco w tyle za naszymi zagranicznymi sąsiadami pozostał WIG20, który stracił niecałe 0,1%. Jeśli chodzi natomiast o zmienność, ta była zdecydowanie niższa niż wczoraj, gdzie chociażby na niemieckim indeksie mogliśmy obserwować “przeloty” rzędu 250 punktów.

Bieżący tydzień coraz dobitniej nakreśla słabość amerykańskiego dolara. Wczoraj notowania FUSD zeszły chwilowo do okolic 92 pkt., czyli do nowych tegorocznych minimów. Dolar stracił na wartości w relacji do głównych globalnych walut. Notowania eurodolara wczoraj poszybowały w górę do prawie 1,1965 i dopiero pod koniec sesji oddały część tych wzrostów. Tak czy inaczej, wzrost notowań tej pary walutowej ponad 1,1915 oznacza wybicie się na najwyższe poziomy od maja 2018 roku, czyli od ponad dwóch lat.

Notowania ropy naftowej wczoraj wyhamowały zwyżkę, jednak nadal poruszają się relatywnie wysoko na tle ostatnich miesięcy. Cena ropy WTI porusza się nieznacznie poniżej 43 USD za baryłkę, z kolei notowania ropy Brent wciąż oscylują w okolicach 45,50 USD za baryłkę.

Informacje okołorynkowe przechodzą bez echa, podczas gdy dominuje jeden trend – słabość USD. Dolar traci na całej linii, nie tylko wobec głównych walut, jak euro czy funt, ale wczoraj jedną z lepiej radzących sobie walut był złoty. Nowe rekordy S&P500 wzmacniają przekonanie, że rajd ryzyka będzie trwał.

W ostatnim czasie pisałem, że złoty nie wykorzystuje szans jakie stwarza hurraoptymizm na globalnych rynkach i to może się zemścić. Wczoraj jednak kluczowe poziomy wreszcie padły, a dolar jest najtańszy od niemal dwóch lat. Na froncie makroekonomicznym w zasadzie nie wydarzyło się wiele.

Poranny, środowy handel na rynku FX przynosi podtrzymanie słabego dolara, co podbija wyceny walut CEE/EM. Złoty kwotowany jest następująco: 4,3719 PLN za euro, 3,6623 PLN względem dolara, 4,0534 PLN wobec franka szwajcarskiego oraz 4,8510 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 1,375% w przypadku obligacji 10-letnich.