Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Amerykańskie sprawy: James Bullard stwierdził dziś, że niska inflacja to niespodzianka w kontekście amerykańskiej polityki monetarnej. Z tego powodu zaskakująco jasno (jak na członka FOMC) stwierdził, że Rezerwa Federalna może obecnie utrzymać te poziomy stóp procentowych, które są – ponieważ inflacja nie rośnie dostatecznie mocno (pomimo tego, że rynek pracy ma się dobrze).

Początek tygodnia nie należy do wysoce fascynujących. Wypowiedziom amerykańskich bankierów centralnych towarzyszą wskazania rozczarowującej produkcji przemysłowej z Niemiec, która w ujęciu miesiąc do miesiąca odnotowała 1,1 proc. spadek (konsensus: 0,2 proc.).

Gdy piszemy te słowa, eurodolar pozycjonuje się w pobliżu 1,18 – w sumie nieco niżej. Nie jest więc tak wysoko jak w szczytach z ubiegłego tygodnia (bo przekraczał wtedy poziom 1,1910), ani tak nisko, jak w minimach z piątku, gdy notowano 1,1730.

Początek nowego tygodnia handlu na rynku walutowym nie przynosi większych zmian na wycenie złotego wobec zagranicznych dewiz – inwestorzy pozostają w dużej mierze pod wpływem piątkowych danych z amerykańskiego rynku pracy.

Piątkowy, poranny handel na rynku walutowym przynosi utrzymanie mocniejszego PLN po wczorajszym teście 2,5-letnich minimów na CHF/PLN. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,2396 PLN za euro, 3,5696 PLN wobec dolara amerykańskiego (2-letnie minima), 3,6866 PLN względem franka szwajcarskiego (2,5- letnie minima) oraz 4,6875 PLN w relacji do funta szterlinga.

Funt, dolar, euro: Brytyjski funt uległ dziś osłabieniu, również do złotego, pomimo że Bank Anglii ogłosił, również ustami swego szefa Marka Carneya, że rynek nie doceniał dotąd potencjału przyszłego zacieśnienia polityki monetarnej. Generalnie bowiem zakładano, że w ciągu najbliższych trzech lat będą dwa ruchy na stopach, każdy o 25 pb, a pierwszy – w III kw. 2018.

Czwartek na rynkach został zdominowany przez niejednogłośną decyzję Banku Anglii w sprawie pozostawienia stóp procentowych na niezmienionym poziomie (0,25 proc.). Zwolennikami podwyżki stóp byli doskonale znani opinii publicznej jastrzębi członkowie BOE, tj. Michael Saunders oraz Ian McCafferty.

Naszym zdaniem: Wartość amerykańskiego dolara pozostaje stabilna w porównaniu do koszyka głównych globalnych walut. Odzwierciedla to konsolidacja na wykresie BOSSAUSD: notowania tego indeksu poruszają się od kilku dni w rejonie 78,20-78,70 pkt.

Dolar ma za sobą najgorsze pierwsze siedem miesięcy roku od ponad 30 lat. Bazując na przebiegu notowań pozostałe waluty G-10 można podzielić na kilka podgrup. Pierwsza z nich to te, które kontynuują umocnienie względem dolara poza długoterminowe maksima z ubiegłego tygodnia. To funt i euro.

Czwartkowy, poranny handel na rynku walutowym nie przynosi większych zmian na wycenie złotego po wczorajszym lekkim umocnieniu. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,2575 PLN za euro, 3,5915 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,7011 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,7502 PLN w relacji do funta szterlinga.

Sporo momentów: Na razie eurodolar jest przy 1,1845, wczoraj natomiast przebił poziom 1,19. Widać zatem, że dolar wciąż nie ma siły, by odegrać się w sposób bardziej znaczący. Zapewne w końcu to nastąpi, ale wówczas dawne górne ograniczenia 2,5-letniej konsolidacji, tj. szeroki rejon 1,15 – 1,17, mogą się okazać mocnym obszarem wsparcia.

Środowy kalendarz makroekonomiczny należał do względnie spokojnych. Zmienność dolara skutecznie podbiła publikacja raportu ADP, w którym pierwsze skrzypce grała potężna rewizja czerwcowych szacunków (191 tys., poprzednio: 158 tys.). Dzisiejszy odczyt nie napawa ponadprzeciętnym optymizmem przed piątkowym raportem NFP.

Na świecie: Eurodolar lokuje się dziś rano na 1,1825-30. Tak więc w porównaniu z poziomami widocznymi wczoraj późnym wieczorem mamy wzrost kursu, acz nie przekraczający jeszcze wtorkowych maksimów. W każdym razie euro pozostaje silne, dolar bardzo słaby. Dość przypomnieć, że siedem miesięcy temu, u progu roku, notowano mniej niż 1,04.

Zmagania eurodolarowe: Gdy piszemy te słowa, krótko przed 23:00, na wykresie eurodolara jest równo 1,18. Maksima z dnia to ok. 1,1835. Notowania poszły zatem trochę na południe, zresztą ok. 17:00 były jeszcze trochę niżej niż teraz.

Kluczowe informacje z rynków: USA: Indeks Chicago PMI wyniósł w lipcu 58,9 pkt i tym samym był niższy od prognoz analityków, zakładających jego wartość na poziomie 61 pkt. Indeks podpisanych umów kupna domów w czerwcu osiągnął dynamikę 1,5% mdm wobec oczekiwanych 0,7% mdm i poprzedniego wskaźnika na minusie.

Problemy personalne wewnątrz Administracji D. Trumpa nie pomagają dolarowi, ale jest on już zbyt mocno wyprzedany i będzie w sierpniu zyskiwał. Obecne poziomy są powyżej progu bólu EBC. By osłabić walutę lepszym rozwiązaniem byłoby zagrać w otwarte karty i potwierdzić to, czego rynek oczekuje od dawna (bardziej restrykcyjna polityka pieniężna), niż bez efektów próbować słownie ją osłabiać. Czy EBC pokusi się o taki ruch?

Przepływy na rozliczenia na koniec miesiąca były ekscytujące jak większość lipca i podobnie szkodliwe dla dolara. RBA zgodnie z oczekiwaniami pozostawił stopę procentową bez zmian, a w komunikacie nie ma istotnych impulsów dla AUD. Dziś mamy dzień z PMI/ISM, ale uwaga też na PCE Core z USA.

Wtorkowy, poranny handel na rynku walutowym przynosi stabilizację kursu PLN po wczorajszym lekkim umocnieniu. Polska waluta wyceniana jest przez rynek następująco: 4,2555 PLN za euro, 3,5975 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,7190 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,7578 PLN w relacji do funta szterlinga.

Na szerokim rynku: Eurodolar trzyma się dość wysoko, na poziomie 1,1830. Przeszliśmy wczoraj przez kolejny ważny poziom, przy czym euro może jeszcze trochę zyskać, choć nie przesadzalibyśmy z wizjami bezpośredniej, klarownej kontynuacji trendu, który i tak trwa już od siedmiu miesięcy.