Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Po poniedziałkowej panice wtorek przyniósł uspokojenie nastrojów rynkowych. W USA indeksy zakończyły wczorajszą sesję na plusie, także Europa odrabia straty. Jednak za wcześnie aby powiedzieć, że wszystko na pewno wróciło do „normy”, bo szaleńcze wzrosty na giełdach w styczniu normą z pewnością również nie były. Cieszy stabilność złotego, który dziś czeka na decyzję RPP.

Na Wall Street odbicie indeksów, ale czy to koniec zawirowań na rynkach? Spekulanci z długimi pozycjami zaciekle bronią euro. Przecena wspólnej waluty to jedynie kwestia czasu. Wraz z nią straci również złoty.
Załamanie cen akcji w USA zostało we wtorek zatrzymane. Doszło do silnego odbicia. W ślad za Wall Street nie podążyły dziś jednak giełdy w Azji, gdzie indeksy zachowywały się stabilnie.

Poranny, środowy handel na rynku walutowym nie przynosi większych zmian na wycenie złotego z uwagi na wyhamowanie zwyżki USD. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,1536 PLN za euro, 3,3541 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,5861 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,6810 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 3,527% w przypadku obligacji 10-letnich.

Skala ruchów: Rano, przed godziną dziesiątą, wykres głównej pary walutowej szybował w okolicach 1,2435. To zdecydowanie zbyt nisko, by mówić o przebiciu górą konsolidacji, która trwa od więcej niż 10 dni. W takim razie spróbowano drugiego chwytu – wyjścia dołem.

Ciekawy początek wtorkowych notowań przy Wall Street skutecznie zwiększył szansę powrotu bardziej ryzykownych aktywów do łask inwestorów. Powyższy fakt najsilniej uderza w wycenę franka szwajcarskiego, który jednocześnie notuje 0,6 proc. osłabienie wobec dolara oraz wypycha parę EUR/CHF nad dość problematyczny poziom 1,1600.

Oczy inwestorów w ostatnich godzinach były zdecydowanie zwrócone w stronę globalnego rynku akcji, gdzie doświadczyliśmy potężnej wyprzedaży. Nastroje nie były najlepsze już na początku tygodnia, choć w poniedziałek tuż po otwarciu w USA obserwowaliśmy jeszcze pewne próby powrotu giełdowych byków.

Pogrom na globalnym rynku akcji dławi apetyt na ryzyko, ciągnąc kapitał do bezpiecznych przystani. Zyskuje złoto, dług, jen i frank, a tracą waluty surowcowe. Dolar korzysta na domykaniu krótkich pozycji po fatalnym dla niego styczniu. Start wtorkowego handlu przynosi uspokojenie, ale trzeba pozostać czujnym, czy czasem nie jesteśmy w oku cyklonu.

Poranny, wtorkowy handel na rynkach finansowych przynosi podtrzymanie wyraźnego podbicia układów risk-off zwyczajowo niekorzystnych również dla walut EM, PLN pozostaje jednak relatywnie stabilny. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,1630 PLN za euro, 3,3662 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,6093 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,6956 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 3,532% w przypadku obligacji 10-letnich.

Wykres głównej pary plasuje się teraz w rejonie 1,2380 – czyli w przybliżeniu jest to wsparcie konsolidacji obowiązującej od 25 stycznia, której górne ograniczenie przebiega przy 1,2530. Zatem dolar został umocniony. Wpływ na to miały dobre dane z rynku pracy USA, zaprezentowane w piątek, jak również późniejsze jastrzębie wypowiedzi panów Kaplana i Willamsa z Fed.

Gwoździem poniedziałkowej sesji próbował zostać fenomenalny indeks ISM dla amerykańskiego sektora usługowego, który nieoczekiwanie wspiął się na swoje dziesięcioletnie maksima (59,9 pkt, konsensus: 56,7 pkt). Inwestorzy wyraźnie zlekceważyli dobry prognostyk przed wyższymi szacunkami tempa wzrostu za najbliższe kwartały, wskazujący na najsilniejszy skok zamówień od blisko siedmiu lat oraz zatrudnienie niespotykane od 1997 roku.

Cóż to się stało? Stało się w pewnym sensie niewiele. Eurodolar nadal balansuje w okolicach dwóch granic, które niewprost zasygnalizowaliśmy w tytule niniejszego sprawozdania. Mowa o liniach 1,24 i 1,25, choć w kontekście całego tygodnia, a tym bardziej kilkunastu ostatnich sesji, wypadałoby wziąć pod uwagę także poziom 1,23.

Dobiegający końca tydzień dostarczył inwestorom wiele emocji. Na rynku walutowym pod ścisłą obserwacją był dolar, dla którego istotne były zarówno wydarzenia makroekonomiczne jak i polityczne. Na rynku akcji natomiast szczególną rolę odgrywały wyniki amerykańskich spółek jak i pogarszający się sentyment na europejskich parkietach.

W przyszłym tygodniu decyzje banków centralnych w Europie i na Antypodach wychodzą na pierwszy plan. Ryzyka przeważają po stronie gołębich komunikatów, co może uderzyć w wysokie wyceny lokalnych walut. ISM dla usług i bilans handlowy z USA mogą mieć wpływ na dolara. Raporty z rynków pracy Nowej Zelandii i Kanady także przyciągną uwagę.

Kluczowe informacje z rynków: USA / DANE: ISM dla przemysłu spadł w styczniu mniej, niż oczekiwano, bo do 59,1 pkt. z 59,3 pkt. Wyraźnie w górę poszedł subindeks cen płaconych (72,7 pkt.), ale gorzej wypadł subindeks nowych zamówień 65,4 pkt.), czy też zatrudnienia (54,2 pkt.).

Dolar czeka na raport z rynku pracy USA, ale poprzeczka dla pozytywnego zaskoczenia jest ustawiona bardzo wysoko. USD potrzebuje agresywniejszego Fed, ten czeka na inflację, która ma znaleźć impuls we wzrostowym trendzie płac, czego jeden raport NFP nie może potwierdzić. W międzyczasie Bank Japonii przypomina, że nie zamierza prędko pójść w ślady EBC i Fed na polu zmiany polityki.

Rosnące oczekiwania inflacyjne utrzymują nastroje na rynkach wschodzących na wysokim poziomie. Zyskujące towary szkodzą dolarowi, który do większości walut jest najtańszy od kilku lat. Wątpliwe, by dzisiejsze dane z rynku pracy spowodowały zmianę postrzegania sytuacji w tym zakresie.

Kiedy USA kicha, świat ma grypę. To stare powiedzenie dość dobrze było widoczne w tym tygodniu na światowych giełdach. Dostało się też GPW, ale już złoty trzyma się naprawdę dobrze, nieco tylko zdrożał frank. Dziś ważny raport z amerykańskiego rynku pracy. Styczeń na globalnych rynkach akcji był wyśmienity i niewątpliwie był to czynnik, który wspierał notowania złotego.

Zwyczajny rytm: Pierwszy piątek miesiąca – i przed nami tradycyjnie non-farm payrolls, czyli dane z rynku pracy USA: o zmianie zatrudnienia w styczniu, o bezrobociu, płacy godzinowej i wykorzystaniu mocy produkcyjnych. Te odczyty poznamy o 14:30, będą one istotne dla eurodolara i giełd. Czysto teoretyczny, standardowy opis jest taki: im lepsze dane, tym lepiej dla dolara.

Poranny, piątkowy handel na rynku walutowym nie przynosi większych zmian na wycenie złotego, pomimo relatywnie dużego ruchu na eurodolarze. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,1545 PLN za euro, 3,3263 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,5861 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,7397 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 3,519% w przypadku obligacji 10-letnich.