Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Kluczowe informacje z rynków:: JAPONIA: Rząd może rozważyć cięcie stawki podatku dla firm do 25 proc. z obecnych 30 proc., jeżeli te zdeklarują wzrost wynagrodzeń o 3 proc. i skali inwestycji kapitałowych – spekuluje tamtejsza prasa. Agencje przytaczają także wypowiedź premiera Shinzo Abe, który powtórzył, że jest pożądane, aby Bank Japonii nadal kontynuował „ultra luźną” politykę, chociaż kraj wyszedł już z problemu deflacji, a nadmierna siła jena została skorygowana.

W tygodniu, w którym najważniejszym wydarzeniem jest Święto Dziękczynienia, tematem zastępczym może być wszystko. Niemiecka polityka dotychczas była tylko szumem na dalszym planie, ale dziś EUR traci przez rozpad rozmów koalicyjnych. Stan podwyższonej niepewności premiuje JPY i CHF. Złoty bez zmian.

Fiaskiem skończyła się próba sklejenia potencjalnie najbardziej skomplikowanej koalicji w powojennych Niemczech i choć Angela Merkel mogła niedawno tryumfować, teraz musi myśleć o rozpisaniu ponownych wyborów. Niestabilność polityczna nie będzie służyć rynkom i wyraz tego widać dziś w notowaniach euro.

Początek nowego tygodnia handlu przynosi kosmetyczny spadek notowań PLN na płytkim rynku. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,2324 PLN za euro, 3,6050 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,6434 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,7597 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 3,43% w przypadku obligacji 10-letnich.

Problemy Merkel, przewidywania GS: Angela Merkel ma problemy polityczne: mija kolejny, uprzednio zapowiadany termin powołania nowego rządu – a porozumienia nie ma. Planowano koalicję CDU, CSU, Zielonych oraz liberalnej partii FDP. Ale ta ostatnia zerwała rozmowy.

Na wyższych poziomach: U progu tego tygodnia eurodolar tkwił jeszcze w konsolidacji – mniej więcej od 1,1560 do 1,1680. Stan ten trwał od dobrych kilkunastu dni. Ale we wtorek nastąpił skok wartości euro, poniekąd na fali dobrego odczytu dynamiki PKB Niemiec za III kwartał (wstępnego).

Na starcie nowego tygodnia ważniejsze niż dane mogą być wystąpienia prezesów banków centralnych, w szczególności Draghiego z ECB i Yellen z Fed. Tam, a także w protokołach z ostatnich posiedzeń, będą poszukiwanie wskazówki dotyczące przyszłej polityki pieniężnej.

Ostatnie dni przyniosły spore zawirowania na globalnych rynkach i część inwestorów zaczęła obstawiać światową korektę. Jednak rekordowe poziomy na amerykański Nasdaq sugerują, że to może nie być jeszcze ten moment. To byłaby bardzo dobra wiadomość dla złotego i szansa na jeszcze tańszego franka.

Nieważne jak pozytywny jest wydźwięk czynników wokół dolara, waluta trafia na presję wyprzedaży. EUR/USD wraca do 1,18, USD/JPY nurkuje do 112,50. Brak jednoznacznego tematu dla ruchów, gdyż słabości walut surowcowych przeciwstawia się dobra postawa walut rynków wschodzących. To nie awersja do ryzyka, to awersja do utrzymywania pozycji.

Najłatwiejsza przeszkoda związana z reformą podatków w USA pokonana. Izba Reprezentantów jest za. Projekt trafia do Senatu, gdzie Republikanie mają niestabilną większość. Reakcja Wall Street pozytywna, rynek walutowy ostrożnie. Złoty stabilny, ale przed końcem miesiąca odczuwalnie straci.

Kontynuacja zwyżki wartości PLN: Ostatnie sesje na rynku polskiego złotego są ciągiem niemal nieprzerwanych wzrostów. Już od ponad tygodnia notowania rodzimej waluty pną się w górę, co obrazuje zwyżka indeksu BOSSAPLN. Wartość tego agregatu dotarła w drugiej połowie bieżącego tygodnia do rejonu 93,60-93,80 pkt., czyli do najwyższego poziomu od trzech tygodni.

Wczoraj i dziś: Dolar odrobił wczoraj część strat do euro, czego motorem mogła być dobra produkcja przemysłowa w USA za październik (+0,9 proc. m/m, prognozowano +0,5 proc. m/m), a także wiadomość o tym, że w Izbie Reprezentantów przegłosowano projekt podatkowy Trumpa.

Cykl świetnych publikacji z amerykańskiej gospodarki zdecydowały się podtrzymać najnowsze dane z sektora przemysłowego, który w październiku odnotował miesięczny skok produkcji na poziomie 0,9 proc. (konsensus: 0,5 proc.). Nowe światło na oczekiwane tempo wzrostu za IV kwartał rzucił potężny skok produkcji fabrycznej (1,3 proc. m/m, konsensus: 0,6 proc.) plasującej się na swoich siedmioletnich maksimach.

Dzisiaj z USA nadeszło kilka publikacji – pierwsza to odczyt regionalnego indeksu z Filadelfii, który podobnie jak wczorajsza publikacja z Nowego Jorku, nieco rozczarował – wskaźnik spadł w listopadzie o 9 pkt. do 18,9 pkt. Druga to cotygodniowe bezrobocie – liczba wniosków wzrosła o 10 tys. do 249 tys. przy szacunkach na poziomie 235 tys.

Euro do dolara: Na eurodolarze mamy 1,1780 i mniej. To oczywiście kontynuacja korekty, redukującej ostatnie osłabienie USD. Ale korekta ta startuje z wysokich poziomów. Ironicznie moglibyśmy rzec: czy pamiętacie jeszcze Państwo wartości typu 1,1580 – 1,16? A przecież było to raptem parę dni temu.

Donald Trump wrócił z azjatyckiej podróży, a w Kongresie pierwsze kluczowe dla niego głosowanie. To będzie jednak rozgrzewka, która nie przesądzi o powodzeniu reformy podatkowe. W Europie dobre dane makro przykrywają natomiast niepewność polityczną – po plotkach o odwołaniu premier Wielkiej Brytanii, kłopoty ma Kanclerz Niemiec.

Po chwilach trwogi przychodzi moment oczyszczenia. Środowe apogeum awersji do ryzyka w nocy zaczęło być korygowane. Japoński Nikkei2225 przerwa serię pięciu spadkowych sesji. Odwraca się USD/JPY, EUR/USD i złoto, waluty rynków wschodzących mają się lepiej. Spokój może być złudny, szczególnie jeśli Europa i USA będą miały odmienne zdanie.

Dynamika cen w USA rośnie wolno, ale presja inflacyjna (m.in. w związku ze znaczącym wzrostem notowań ropy naftowej) narasta. Tak jak prawdopodobieństwo tego, że po podwyżce stóp w grudniu Fed po raz kolejny podniesie je w marcu.

Poranny, czwartkowy handel na rynku walutowym przynosi lokalną stabilizację PLN po wczorajszej próbie umocnienia. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,2415 PLN za euro, 3,5977 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,6371 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,7409 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 3,452% w przypadku obligacji 10-letnich.