Lipiec na rynkach to sekwencja naprzemiennych impulsów: pozytywnych i negatywnych dla dolara. Pozytywne płyną z gospodarki, negatywne od władz monetarnych. Klamka zapadła, decyzja o luzowaniu jest przesądzona a retoryka Fed wygląda trochę jak szukanie argumentów wspierających pewne już luzowanie. O ile dla dolara jest to sytuacja negatywna, gdyż nie ma odwrotu i Fed będzie stymulował , o tyle dla rynków ryzykownych aktywów, a zwłaszcza dla rynku akcji USA jest to szklarniowe środowisko. Dla hossy przy niskiej zmienności nie ma nic lepszego niż łagodzenie monetarne przy dobrej kondycji gospodarki. Dopóki nie będzie sygnałów pogarszania się koniunktury, waluty EM i surowcowe powinny pozostać mocne. W tym gronie najmniej preferujemy AUD a najbardziej CAD i NOK.

Protokół z posiedzenia ECB potwierdził natomiast nieodzowność luzowania w strefie euro. Argumentem za tym są m.in. obniżające się rynkowe miary oczekiwań inflacyjnych. Dokument pokazał, że jest zgoda co do potrzeby, ale decydenci są podzieleni co do wyboru odpowiednich narzędzi. W końcu łagodzenie polityki przez EBC jest posunięte do takiego ekstremum, że konieczne są modyfikacje znanych instrumentów. Spodziewamy się, że we wrześniu zostanie obniżona stopa depozytowa o 10 pb, ale prawdopodobnie towarzyszyć temu będzie system różnicowania stóp procentowych dla różnych grup instytucji. To dość skomplikowany i budzący kontrowersje pomysł, który lansuje Członek Zarządu EBC, Coeure. Argumentuje on m.in., że istnieją systemy bankowe, które cierpią ze względu na ujemne stopy i charakteryzowane są przez nadpłynność sektora. W innych państwach, na peryferiach strefy euro wymagane byłoby dalsze luzowanie parametrów polityki. Tzw. tiering mógłby teoretycznie pogodzić dbałość o kondycję sektora bankowego z dążeniem do wsparcia kredytu tam, gdzie jest to najbardziej potrzebne. Przy redukcji oczywistym krokiem jest przedłużenie zobowiązania do utrzymywania stóp na bieżącym poziomie o kolejne kwartały.

Naszym scenariuszem bazowym nie jest natomiast wznowienie skupu aktywów, ale gdyby zdecydowano się na taki krok, to tutaj też potrzebne byłyby zmiany. Przybrałyby one postać podniesienia limitu maksymalnego zaangażowania EBC w papiery z poszczególnych emisji (prawdopodobnie z 33 do 49 proc.). W szerszym horyzoncie pozostajemy pozytywnie nastawieni do wspólnej waluty, ponieważ Fed ma znacznie większe pole do luzowania niż ECB. Choć podkreślamy, ze naszym zdaniem dołki EUR/USD zostały już ustanowione, to bez oznak wychodzenia Eurolandu z koniunkturalnej zadyszki może być trudno o wykrystalizowanie się trwałego trendu.

Źródło: Bartosz Sawicki, Departament Analiz DM TMS Brokers S.A.