Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Ceny ropy naftowej wczoraj ponownie zanurkowały – zarówno w przypadku ropy naftowej Brent, jak i ropy gatunku WTI, zniżka wyniosła około 6% w trakcie wtorkowej sesji. Tym samym, notowania ropy spadły do najniższych poziomów od pierwszej połowy lutego br. Impulsem do zniżek w ostatnich dniach okazały się nowe restrykcje związane z pandemią, wprowadzane głównie w Europie. Rozprzestrzenianie się koronawirusa budzi obawy o przedłużający się okres obniżonego popytu na paliwa, co uderza w notowania ropy naftowej.

Klasyczny risk-off uderza w rynki finansowe, gdyż odnowione obawy o rozwój pandemii COVID-19 i potencjalną eskalację nacjonalizmu szczepionkowego poddają w wątpliwość dotychczasowe strategie reflacyjne. Indeksy są niżej, zyskuje dolar, a obawy o perspektywy globalnego ożywienia najlepiej obrazuje przecena ropy naftowej.

Wtorek był dniem mieszanych nastrojów na rynku. Tendencją, która się wyróżniała było umacnianie się dolara amerykańskiego, a to z kolei zaczyna coraz bardziej szkodzić polskiemu złotemu. Do tej pory bowiem ruchy na globalnych rynkach naprawdę są nieduże. Sygnałem, że „coś” zaczyna się dziać są zmiany ceny ropy.

Wtorek przynosi powrót do mocniejszego dolara na szerokim rynku, po tym jak w poniedziałek amerykańska waluta korygowała się korzystając z faktu cofnięcia się rentowności amerykańskich obligacji, oraz podbicia na Wall Street. Dzisiaj wspomniane rentowności dalej spadają (dla papierów 10-letnich do 1,65 proc.), ale na nastrojach ważą dyplomatyczne tarcia pomiędzy Chinami, a USA, UE, Wielką Brytanią i Kanadą, ...

Pomimo generalnie pozytywnego przebiegu poniedziałkowego handlu (z wyłączeniem Turcji), dziś na rynkach widać negatywne napięcie, za co może odpowiadać przerzucenie uwagi na nowe restrykcje covidowe w Europie. Inwestorzy nie zapominają też o śledzeniu rentowności obligacji USA przed wystąpieniem prezesa Fed Powella i sekretarz skarbu Yellen w Kongresie.

Po emocjonującym poprzednim tygodniu, bieżący tydzień na rynku ropy naftowej rozpoczyna się od spokojnej konsolidacji. Cena ropy naftowej WTI porusza się w rejonie 61 USD za baryłkę, z kolei notowania ropy Brent nie oddalają się istotnie od poziomu 64 USD za baryłkę. W obu przypadkach widać jednak brak sił do dalszego odreagowywania ubiegłotygodniowej zniżki.

Poniedziałek rozpoczął się od załamania notowań tureckiej liry, ale dalej było już bardzo spokojnie. Złoty nawet zdołał odrobić nieco strat. Rynki przestały już reagować na wydłużanie lockdownów w Europie. Przypomnijmy, że w weekend prezydent Turcji zwolnił szefa banku centralnego, który w ubiegłym tygodniu podniósł stopy procentowe z poziomu 17 do 19% i zastąpił go krytykiem wysokich stóp procentowych.

Poza tym, że w nocy mieliśmy krach na lirze tureckiej, to ...w przestrzeni FX mało co się dzieje. Cofnięcie się rentowności amerykańskich obligacji (10-letnich o 5 p.b. do 1,67 proc.) jakoś nie przełożyło się na osłabienie dolara. Również rynki akcji wydają się być ostrożne, co widać po zachowaniu się kontraktów na amerykańskie indeksy.

Notowania ropy naftowej w miniony czwartek tąpnęły o ponad 7%, zaś w piątek skorygowały część tego ruchu – niemniej, na początku bieżącego tygodnia znów na tym rynku przeważa strona podażowa. Cena ropy WTI oscyluje wciąż w okolicach 60 USD za baryłkę, z kolei notowania ropy Brent poruszają się w rejonie 63-64 USD za baryłkę.

W poniedziałek rentowności obligacji USA obniżają się, ale po innych klasach aktywów nie widać oddechu ulgi. Jeszcze przed weekendem Fed ogłosił, że nie będzie przedłużał wyłączenia papierów skarbowych pod wyliczenia wymogów kapitałowych przez banki, co podnosi obawy o utrzymanie podaży obligacji. Tymczasem lira turecka nurkuje po zwolnieniu prezesa banku centralnego.

Turecka lira traciła na otwarciu nawet 16%, co oczywiście doprowadziło do ogromnej luki na parze USDTRY. Para ta zameldowała się na otwarciu rynków w niedzielę wieczorem tuż poniżej historycznych szczytów. Powód nie powinien dziwić – Erdogan zdecydował się na zwolnienie szefa banku centralnego po tym, jak ostatnio doszło do znacznej podwyżki stóp procentowych w kraju.

Apetyt na ryzyko związany z silniejszym ożywieniem nie może przebić się na pierwszy plan, kiedy nastroje są dyktowane przez rosnące rentowności obligacji skarbowych USA. Ponieważ decyzja Fed nie przyniosła uspokojenia, presja może szybko nie zniknąć, wprowadzając zamęt wśród ryzykownych aktywów. Dane makro są drugorzędne, choć chwilową uwagę przyciągną indeksy PMI z Europy i USA.

Rezerwa Federalna ogłosiła, że nie zamierza przedłużać tymczasowych ulg dla banków związanych z wyliczeniem wskaźnika dźwigni SLR. Co to oznacza dla rynków? Możliwość dalszej wyprzedaży obligacji prowadzących do wzrostu rentowności i jednocześnie pozbywania się akcji wobec coraz bardziej zacieśniających się warunków finansowych na świecie.

Po rekordowym styczniu, w lutym dokonania deweloperów były trochę słabsze. Wciąż wyniki są jednak jednymi z najlepszych w historii, co świadczy o dobrej koniunkturze w mieszkaniówce. Dużo wydawanych pozwoleń sugeruje też spore apetyty na bieżący rok. Solidne opady śniegu i kilkunastostopniowe mrozy w lutym mogły mieć wpływ na dokonania w branży budownictwa mieszkaniowego, ale nawet jeśli miały, to raczej niewielki – sugerują najnowsze dane GUS.

W piątek rentowności 10-letnich obligacji rządu USA wróciły się poniżej poziomu 1,70 proc., co przekłada się na nieznaczną korektę dolara po ostatnich wzrostach. W grupie G-10 najlepiej radzą sobie NZD, JPY i NOK. Cofnięcie się USDJPY może być wynikiem zachowania się wspomnianego amerykańskiego długu, ale i też sprzedaży faktów po posiedzeniu Banku Japonii.

Po najnowszym posiedzeniu FOMC wstępna konkluzja brzmi: Fed pozwoli rozpędzić się do dowolnego poziomu zarówno gospodarce, jak i inflacji. Pożądany poziom inflacji wyraźnie określił prezes Powell: powyżej 2% w dłuższym okresie, przy czym „dłuższy” faktycznie oznacza tu „dłuższy”. Innymi słowy, Rezerwa Federalna informuje, że zamierza zignorować coraz wyższe odczyty inflacji w nadchodzących miesiącach w związku z wiosenno-letnimi efektami załamania cen pod koniec roku w efekcie pandemii Covid-19.

Dolar odrobił straty spowodowane gołębią decyzją Fed. Rynki akcji są pod presją, gdyż rentowności obligacji nie przerywają marszu w górę. Nerwowość przenika na rynek ropy naftowej, podsycając przecenę. Coraz trudniej znaleźć miejsca, gdzie inwestorzy bronią długookresowych strategii przed presją krótkoterminowych zawirowań. Strategia reflacyjna natrafia na kolejne przeszkody.

W bieżącym tygodniu na rynku ropy naftowej przeważa strona podażowa, zaś wczoraj ceny ropy przyspieszyły zniżkę, schodząc do najniższych poziomów od około dwóch tygodni. Cena ropy WTI spadła tym samym z powrotem poniżej 60 USD za baryłkę, z kolei notowania ropy Brent zniżkowały do okolic 61-62 USD za baryłkę.

Pomimo wysiłków Fed, tydzień kończymy w nerwowych nastrojach. Tąpnęły notowania ropy, a inwestorzy już też nie są tak pewni, że rosnące rentowności są świetne dla spółek typu „value”. Jakby tego było pierwsze spotkanie na linii USA-Chiny rozpoczęło się od silnego zwarcia. Zacznijmy od tego drugiego punktu, gdyż on ostatnio otrzymywał mniej uwagi, niż na to zasługuje.