Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Nowozelandczycy pokazali już niejednokrotnie, że mają swoje podejście w kwestiach gospodarczych i często okazywało się ono bardzo skuteczne. Rozwiązania w walce z koronawirusem również były dość drastyczne, a teraz rząd wziął się za politykę pieniężną. Trudno nie rozpocząć tu od przypomnienia, że politykę celu inflacyjnego rozpoczął w roku 1990 właśnie RBNZ (bank centralny Nowej Zelandii), a przesłanką była wysoka i zmienna inflacja, którą udało się ustabilizować.

Globalne rynki pozostają w rozkroku, co widać po zachowaniu się amerykańskiego dolara, ale i też odmiennym zachowaniu się Wall Street, która jeszcze wczoraj wieczorem odrobiła poniesione we wcześniejszych godzinach straty (na dziennym wykresie S&P500 uwagę zwraca ogromny dolny cień świecy), a rynków w Azji.

W środę rano widać utrzymujące się tendencje z wtorku, chociaż dynamika zmian nie jest duża. Złoty pozostaje słabszy, a główne pary pozostają ponad ważnymi poziomami - dla USDPLN to 3,70, a dla EURPLN to 4,50. Uwagę zwraca ruch na GBPPLN do 5,26 na fali zwyżek GBPUSD, który w nocy naruszył poziom 1,42. Wyjątkiem jest CHFPLN, który zjechał poniżej 4,10 za sprawą wyraźnego osłabienia CHF na globalnych rynkach (EURCHF wybił się ponad 1,10).

Rynki akcji odczuwają ból z tytułu tego, co mogą zwiastować wyższe rentowności obligacji skarbowych przy największych znakach zapytania wokół spółek technologicznych. Ale rynek walutowy nie wykazuje podwyższonej nerwowości, gdyż prezes Fed Powell potwierdził utrzymanie gołębiego nastawienia. Gwiazdą jest funt.

Wczorajszy dzień był na rynkach bardzo burzliwy, ale nie miało to nic wspólnego z wystąpieniem szefa Fed w Kongresie, które teoretycznie powinno być bardzo istotnym wydarzeniem. Złoty dość dzielnie zniósł tę burzę, a środowy handel na rynkach zaczyna się spokojniej. Wczoraj przy okazji wystąpienia Powella naszła mnie taka myśl, że „postępy” w komunikacji ze strony banków centralnych poszły tak daleko, że powoli staje się ona… zbędna?

We wtorek na rynku walut trudno o jednoznaczny kierunek, inwestorzy zdają się być nieco zagubieni w obliczu utrzymujących się wysokich rentowności amerykańskich obligacji (1,37 proc. dla papierów 10-letnich), a z drugiej strony rosnącej presji na wzrosty cen surowców (indeks Bloomberga BCSI wzrósł do najwyższego poziomu od 8 lat), ...

Wczoraj na rynkach nie było jednego solidnego motywu przewodniego, a raczej handel dyktowany był przez zlepek opinii i niepewność związana z poszukiwaniem odpowiedzi na nurtujące pytania. Rynek akcji dołował przy wątpliwościach o słuszność wysokich wycen w obliczu stromienia krzywej rentowności. Jednocześnie oczekiwania poprawy globalnego wzrostu pomagały we wzrostach surowców przemysłowych.

Temat rosnących rentowności długu nie słabnie. Wczoraj podniosła go szefowa EBC, co w teorii powinno zaszkodzić euro, a tracił… dolar. Wobec planu otwarcia gospodarki zyskuje funt, którego notowania pną się na kolejne kilkuletnie maksima. Wczoraj szefowa EBC powiedziała, że Bank przygląda się rosnącym rentownościom obligacji. Akurat w strefie euro są one bardzo niskie i rosną wolniej niż gdzie indziej, np. w USA, ale rynek zinterpretował to jako możliwość rozważenia przez EBC polityki kontroli krzywej dochodowości.

Poniedziałek przynosi podbicie dolara na szerokim rynku, co tłumaczone jest dalszymi zwyżkami rentowności amerykańskich obligacji. Dla będących benchmarkiem papierów 10-letnich sięgnęły one rekordowych 1,39 proc. Korektę widać na rynkach akcji w Azji, oraz na otwarciu w Europie. Rynkom akcji mogą szkodzić spekulacje, ...

Rentowności obligacji skarbowych w USA pozostają w centrum uwagi, ale ich dalszy wzrost nie skutkuje wyraźnym umocnieniem dolara. Efekt niweluje risk-on na miedzi i inny towarach oraz korespondujące umocnienie walut surowcowych. Optymizm podsycają dobre wieści o szczepionkach i w sprawie pakietu fiskalnego USA.

Wystąpienia członków Fed miały być w tym roku nudne. Chcemy wyższej inflacji, gospodarka wymaga wsparcia, robimy to wszystko dla bezrobotnych itp. itd. Tymczasem już przed lutowym wystąpieniem w Kongresie Powell będzie miał o czym myśleć. Po ubiegłotygodniowej publikacji styczniowych danych o sprzedaży detalicznej w USA (przypomnijmy, roczna dynamika najwyższa od 2011 roku, ...

Dolar w piątek jest nieco słabszy na szerokim rynku. Najlepiej radzą sobie waluty Antypodów (AUD i NZD), później jest EUR (uwagę zwraca wybicie EURUSD ponad poziom 1,21), a dalej SEK i JPY (USDJPY kontynuuje spadek w oczekiwaniu na ustabilizowanie się sytuacji na rynku amerykańskiego długu po ostatnich wzrostach rentowności obligacji). Najgorzej radzą sobie NOK i CAD, co może mieć związek z korektą notowań ropy naftowej.

Wczoraj odczyt z USA wskazujący na wzrost liczby osób zgłaszających się po zasiłek dla bezrobotnych we wstępnej reakcji przyniósł umocnienie dolara, wzrost rentowności obligacji skarbowych i spadki kontraktu na S&P500. Podobna reakcja miała miejsce dzień wcześniej... po zaskakująco dobrych danych o sprzedaży detalicznej. Złe czy dobre dane – reakcja taka sama. O co chodzi?

W ostatnim czasie sporo uwagi poświęciłem dolarowi, tymczasem to brytyjski funt jest walutą, która od dłuższego czasu jest na fali i nie przeszkadza jej nawet wzrost rentowności amerykańskiego długu. A to dlatego, że w Wielkiej Brytanii dzieje się to samo. Funt przez kilka ostatnich tygodni cieszył się kombinacją bardzo sprzyjających czynników.

Czwartek przynosi mieszane wskazania na rynkach, uwagę zwraca niewielka zmienność. Dolar nieco słabnie, ale najsilniejszy w grupie G-10 funt zyskuje zaledwie 0,23 proc., a z kolei najsłabszy NOK traci 0,10 proc. Uwagę przykuwa niewielkie umocnienie się jena wobec dolara, co może być odpowiedzią na zatrzymanie wzrostu rentowności amerykańskich 10-letnich obligacji w okolicach 1,30 proc. (wybicia powyżej tego poziomu spotykają się z większym atakiem podaży).

Bardzo dobre dane o styczniowej sprzedaży detalicznej i produkcji przemysłowej z USA utwierdzają w przekonaniu tę grupę uczestników rynku, która spodziewa się wcześniejszej normalizacji polityki Fed. Idą za tym wyższe rentowności obligacji skarbowych i silniejszy dolar. Tymczasem Fed dalej deklaruje, że minie jeszcze „trochę czasu” zanim zostaną spełnione warunki dla redukcji programu skupu aktywów.

Amerykanie przeprowadzili ciekawy eksperyment. Okazuje się, że gdy rozdać ludziom pieniądze, które na dodatek mogą wydać, bo sklepy nie są zamknięte, ci pójdą do sklepów i je wydadzą. Ten eksperyment za chwilę zostanie powtórzony na dużo większą skalę. Spekulacje na temat przegrzania gospodarki zaczynają być coraz powszechniejsze.

Wprawdzie wątek chiński nie jest dalej ciągnięty w mediach, czy też w wypowiedziach polityków (przypomnę, że wczoraj nad ranem po rynku krążyły spekulacje, że chińskie władze rozważają wprowadzenie ograniczeń w eksporcie metali ziem rzadkich do USA), ale w środę na rynkach jest bardziej nerwowo za sprawą dalszych wzrostów rentowności amerykańskich obligacji.

Nadeszło ostudzenie entuzjazmu na rynkach akcji, spadek cen złota i odbicie dolara kosztem walut G10 i rynków wschodzących, a winnego upatruje się w skoku rentowności obligacji skarbowych USA. Jakkolwiek wyprzedaż długu nie kłóci się z realizacji strategii reflacyjnej i trendu deprecjacyjnego USD, czasami stare nawyki są trudne do przezwyciężenia.