Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Dotyczy on wprawdzie Florydy, ale może wskazywać na to, że kontrowersyjny miliarder nie został jeszcze zupełnie spisany na straty. Według sondażu sporządzonego przez Bloomberg w jednym z kluczowych swing states może on liczyć na 2 p.p. przewagi nad Clinton (45 proc./43 proc. – reszta poparcia rozkłada się na Johnsona i Stein).

USA: Publikowane wczoraj o godz. 16:00 dane nt. indeksu zaufania konsumentów Conference Board okazały się słabsze od prognoz – o ile we wrześniu mieliśmy mocny skok wskaźnika w górę do 103,5 pkt. (dane zrewidowano z 104,1 pkt.), to w październiku korekta była głębsza – do 98,6 pkt.

Znaczna dynamika cen żywności w Australii przełożyła się na wyraźnie wyższy od prognoz odczyt inflacji konsumenckiej i przyśpieszenie wskaźnika z 0,4 do 0,7 proc. kwartał do kwartału. Choć mniej zmienne kategorie cen sugerują słabość czynników płacowo – popytowych, to najnowsze publikacje zamykają do końca roku dyskusję o cięciu stóp przez RBA.

Dolar hamuje wzrosty. Najpóźniej w okolicach daty wyborów prezydenckich spodziewamy się apogeum siły amerykańskiej waluty w horyzoncie najbliższych kilku miesięcy. Do tego czasu w gospodarce nie zdarzy się nic nadzwyczajnego. Pozwoli to Fed podnieść stopy procentowe w grudniu i przejść do fazy ich stabilizacji przez większość 2017 r.

Poranny, środowy handel na rynku walutowym przynosi utrzymanie próby lekkiego odreagowania wyceny złotego wobec zagranicznych dewiz. Polska waluta kwotowana jest przez rynek następująco: 4,3105 PLN za euro, 3,9597 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,9765 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,8146 PLN w relacji do funta szterlinga.

Główna para i rynek globalny: Eurodolar pozycjonuje się dziś rano w rejonie 1,0890. Nie ma tu jakiejś szczególnej zmiany sytuacji w porównaniu z dniem wczorajszym. Z jednej strony dolar nie ma tyle siły, by się znacząco wzmocnić (i doprowadzić do zejścia poniżej rejonu 1,0850-60), ...

USD/CAD przebił kluczową barierę w okolicach 1,33. Za ruchem stoi zmiana stanowiska przez Bank Kanady na bardziej gołębie i załamanie się impetu wzrostów cen ropy. W rezultacie inwestorzy zostają zmuszeni do zmiany oceny perspektyw kanadyjskiej waluty i ze strategii wygaszania odbić przechodzą do kupowania korekcyjnych spadków.

Seria jastrzębich wypowiedzi członków Fed oraz malejące szanse na triumf D. Trumpa w wyborach prezydenckich w USA sprawiają, że rynek jest nabiera przekonania o tym, że w grudniu dojdzie do podwyżki stóp procentowych. Dolar utrzymuje wysoką wartość do większości walut. Do początków listopada nic się raczej nie zmieni, potem straci.

Wtorkowy, poranny handel na rynku walutowym nie przynosi większych zmian na wycenie złotego wobec zagranicznych dewiz. Polska waluta wyceniana jest przez rynek następująco: 4,3155 PLN za euro, 3,9691 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,9872 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,8439 PLN w relacji do funta szterlinga.

Evans, kurs, polityka monetarna: Charles Evans z Rezerwy Federalnej stwierdził wczoraj, że w okresie do końca roku 2017 spodziewa się trzech podwyżek oprocentowania. Czy można się z nim zgodzić? W zasadzie bylibyśmy tu bardziej sceptyczni.

Po danych makro: W Strefie PMI dla przemysłu wyniósł 53,3 pkt (prognozowano 52,6 pkt), a dla usług 53,5 pkt (prognoza 52,4 pkt). W Niemczech przewidywano w usługach 51,5 pkt, było 54,1 pkt. W przemyśle przy prognozie 54,3 pkt faktyczny wynik to 55,1 pkt.

Wstępne październikowe odczyty PMI dla przemysłu wypadły dość dobrze odbijając do 53,2 pkt. z 51,5 pkt. we wrześniu. To dobra zapowiedź przed publikowanymi na początku listopada wyliczeniami ISM, do których rynki przywiązują większą wagę.

W ostatnich tygodniach siła amerykańskiego dolara jest bezsprzeczna. USD zyskuje w relacji do innych kluczowych światowych walut, co jest odzwierciedlane poprzez wzrost wartości US Dollar Index – najpopularniejszego indeksu dolara. Na koniec minionego tygodnia indeks ten dotarł do 98,69 pkt. i był to najwyższy poziom zamknięcia od początku lutego br.

Ścieżki polityki pieniężnej Fed i Europejskiego Banku Centralnego znów się rozchodzą. Po grudniowych posiedzeniach oczekujemy podniesienia stóp w USA i wydłużenia programu ilościowego luzowania na Starym Kontynencie. W przeszłości taka sytuacja wywoływała silne spadki eurodolara, ale w obecnym położeniu nie spodziewamy się takiego scenariusza.

Początek nowego tygodnia handlu na rynku walutowym przynosi utrzymanie presji podażowej na wycenie złotego wobec zagranicznych dewiz. Polska waluta wyceniana jest przez inwestorów następująco: 4,3288 PLN za euro, 3,9858 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,0045 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,8597 PLN w relacji do funta szterlinga.

Dziś seria PMI: Eurodolar pozycjonuje się dziś rano przy 1,0870. Był zresztą chwilami jeszcze niżej. Dolar pozostaje więc silny i w dodatku rynek na razie nie kwapi się do solidniejszego odbicia – choćby tylko korekcyjnego (a na inne na razie nie liczymy).

Japonia: Przemawiając przed parlamentem szef Banku Japonii dał do zrozumienia, że podczas każdego posiedzenia banku centralnego będzie dokonywana ocena na ile krzywa rentowności jest dopasowana do realizacji przyjętych wcześniej celów.

M. Draghi najpierw solidnie straszy rynki mówiąc, że na posiedzeniu EBC nie było rozmów o wydłużeniu programu skupu aktywów, by następnie całkowicie odmienić kierunek zmian zapewniając, że nie ma mowy o jego szybkim zakończeniu. Wspólna waluta spada w relacji do dolara do najniższego poziomu od marca. Złoty słabszy, ale wiele już nie straci.

Nastroje na rynkach są chimeryczne, inwestorzy nie są wierni jednemu motywowi przewodniemu. Spodziewamy się utrzymania nerwowości, co będzie wyznaczać układ sił w gronie głównych walut. O ile dolar nadal pozostanie silny, to nie widzimy znaczącej przestrzeni do kontynuacji aprecjacji względem walut defensywnych (EUR, JPY, CHF).