Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Dzisiejsze odczyty dotyczyły dynamiki grudniowej inflacji CPI, tygodniowych wynagrodzeń, oraz produkcji przemysłowej. Inflacja wypadła zgodnie z oczekiwaniami przyspieszając w grudniu do 2,1 proc. r/r z 1,7 proc. r/r w listopadzie, a w ujęciu bazowym do 2,2 proc. r/r z 2,1 proc. r/r.

Emocje znaczą teraz więcej niż fundamenty, co pomaga funtowi, ale szkodzi dolarowi. W dłuższym terminie jednak czyny, a nie słowa liderów politycznych będą generować skutki ekonomiczne. Inwestorzy na razie pozostają w oparach niepewności, co nie zachęca do obrony fundamentalnych przekonań, a przynosi gwałtowne reakcje na każda nową informację.

Brexit nie będzie połowiczny, ale ostateczna umowa z Unią Europejską zostanie przedłożona pod głosowanie w parlamencie. T. May rozbudziła tym stwierdzeniem nadzieje entuzjastów pozostania we Wspólnocie, a funtowi impuls do największego umocnienia od 18 lat. Tymczasem dolar w ofensywie i taka tendencja utrzyma się przez najbliższe kilkanaście tygodni.

Poranny, środowy handel na rynku walutowym przynosi utrzymanie wczorajszego wzrostu na wycenie PLN. Polska waluta kwotowana jest na rynku następująco: 4,3604 PLN za euro, 4,0815 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,0615 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 5,0306 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 3,619% w przypadku papierów 10-letnich.

Dolar traci: Eurodolar jest dziś rano tylko trochę poniżej poziomu 1,07. Dolar od dłuższego czasu traci na wartości. Na początku, gdy cofaliśmy się z rejonów niższych niż 1,04, mogło się wydawać, że to tylko tymczasowe, drobne fluktuacje, spowodowane tym, że rynek poszedł trochę za daleko i delikatnie koryguje sprawy.

Dolar, funt i pokrewne tematy: Głównym tematem dnia było dziś wystąpienie publiczne brytyjskiej premier, pani Theresy May. Wyszło ono funtowi na dobre, choć w pewnych aspektach było eurosceptyczne. Trudno zresztą, żeby takie nie było w ogóle – ostatecznie przecież chodzi o kwestię Brexitu.

Ostatnie dni na rynkach walutowych przyniosły osłabienie się brytyjskiego funta. Wartość tej waluty względem dolara amerykańskiego zeszła do okolic 1,20, ostatnio widzianych podczas nerwowej sesji w dniu 7 października, natomiast kurs EUR/GBP dotarł do najwyższego poziomu od pierwszej połowy listopada ub.r.

Przebudzony strach o twardy Brexit oraz obawy o politykę protekcjonizmu prezydenta-elekta Trumpa wybijają się na czołowe tematy dla rynku, wzniecając awersję do ryzyka. Bezpieczne przystanie czują się mocne, rynek akcji czuję presję, a nagromadzone długie pozycje w USD czynią go podatnym na ucieczkę inwestorów.

Dolar w łagodnym trendzie zniżkującym i taka tendencja będzie się utrzymywać. Złoty stabilny, zyska do dolara. W centrum uwagi wystąpienie T. May ws. Brexit’u. Spodziewane twarde stanowisko przed rozpoczęciem negocjacji. Funt osłabiony, ale w 2017 r. będzie stopniowo odzyskiwał straty.

Poranny, wtorkowy handel na rynku walutowym przynosi nieznacznie mocniejszego PLN na bazie korekty na wycenie dolara amerykańskiego. Polska waluta kwotowana jest na rynku następująco: 4,3733 PLN za euro, 4,1045 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,0713 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,9681 PLN w relacji do funta szterlinga.

A jednak w górę? Dziś rano, przed godziną szóstą, eurodolar pozycjonuje się przy 1,0635-40. Widać więc, że choć nie idzie to gładko, to jednak gracze obniżający wartość dolara zaczynają mieć przewagę, zaś trend spadkowy (poprzez maksima z 2 – 4 listopada i 8 grudnia) został już chyba pogrzebany.

W piątkowym Tygodniku FX zwracaliśmy uwagę, że AUD i NZD zachowywały się w pierwszych, dwóch tygodniach stycznia dość dobrze, co trudno było jednoznacznie uzasadnić. Jedna z tez zakładała, że siła (zwłaszcza AUD) może być wynikiem spadku obaw dotyczących ewentualnej deprecjacji chińskiego juana, które były silne na rynku w drugiej połowie grudnia ub.r.

USA: W wywiadzie dla Fox News Sunday prezydent-elekt Donald Trump dał do zrozumienia, że USA uznają tzw. politykę jednych Chin (nie utrzymywania relacji dyplomatycznych Tajwanem) w sytuacji, kiedy Chiny dokonają postępu w kwestii kontroli kursu juana, a także warunków wymiany handlowej.

GBP/USD nurkuje do 1,20, gdyż obawy o „twardy Brexit” uderzają w funta. Ryzyko polityczne buduje awersję do ryzyka w dniu, który przez święto w USA mógłby być raczej spokojny. Złoty jest stabilny przy zgodnych z oczekiwaniami decyzjach agencji ratingowych.

Nowe propozycje ws. kredytów w CHF z kosztem dla banków przekraczającym 10 mld PLN rzucają się cieniem na pozytywny wydźwięk decyzji agencji ratingowych i opinii Międzynarodowego Funduszu Walutowego, co zawiesza złotego w próżni. Pozostanie pod wpływem czynników globalnych.

Początek nowego tygodnia handlu na rynku walutowym nie przynosi nam większych zmian na wycenie złotego wobec większości zagranicznych dewiz (wyjątek stanowi tutaj zestawienie z brytyjskim funtem). Polska waluta wyceniana jest przez rynek następująco: 4,3805 PLN za euro, 4,1236 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,0821 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,9560 PLN w zestawieniu z funtem szterlingiem.

Tytuł naszego raportu odnosi się do kwestii rodzimych, polskich, mianowicie do ruchów wykonanych (a poniekąd niewykonanych) przez agencje Fitch i Moody's w piątek. A co z wielkim światem? Na Zachodzie bez zmian, chciałoby się rzec. Eurodolar pozycjonuje się przy 1,06. Ani to 'wielka moc dolara', bo aby o niej mówić, potrzebowalibyśmy parcia ostro na południe, ku 'zero piątce' i jeszcze niżej.

Eurodolarowe klimaty: W tym tygodniu dolar w pewnym sensie był silny, a w pewnym – słaby. Silny rzecz jasna w porównaniu z tym, co obserwowaliśmy wcześniej przez niemal dwa lata. Jeżeli nie tak dawno – kilka miesięcy temu – mogliśmy obserwować kursy rzędu 1,10 i wyższe (w maju 2016 przez moment nawet 1,16), to oczywiście wykres pozycjonuje się teraz nisko.

Miesiąc miodowy po „zaślubinach” inwestorów z wizją prezydentury Trumpa dobiegł końca, a szara rzeczywistość przywołuje wątpliwości, czy pierwsze zauroczenie nie było fałszywe. Mijający tydzień to podróż USD po wyboistej drodze przy coraz większych rozterkach, co faktycznie przyniesie polityka Trumpa – szybszy rozwój USA, czy szereg międzynarodowych konfliktów handlowych?