Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Poranny, środowy handel na rynku FX przynosi dalszą kontynuację odbicia eurodolara, co wspiera próby korekty wzrostowej również na PLN. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,5929 PLN za euro, 4,2475 PLN wobec dolara, 4,3252 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 5,0223 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 1,742% w przypadku obligacji 10-letnich.

Sytuacja na rynkach 24 marca: Dolar traci dzisiaj na szerokim rynku, a giełdowe indeksy świecą się na „zielono” – to efekt podjętych wczoraj działań FED, który de facto podjął bezprecedensową decyzję o nielimitowanym QE (chociaż nie wobec wszystkich aktywów) i zdecydował się na kolejne działania wspierające płynność.

Tradycyjnie wtorek przynosi dzień odwrotu po ponurych notowaniach dzień wcześniej, a przynajmniej pierwsze godziny oferują próby odreagowania. Lepsze doniesienia na froncie walki z wirusem oraz zapowiedź nielimitowanego skupu aktywów przez Fed pomagają poprawić nastroje. Przed nami jednak gorzkie przypomnienie o rzeczywistości gospodarczej dotkniętej pandemią – poznamy wstępne szacunki PMI z Europy i USA. Bezprecedensowe spadki wydają się pewne.

W ostatnim czasie w zasadzie nie ma dnia bez nadzwyczajnej interwencji któregoś z banków centralnych. Sam Fed ogłaszał już kilka nadzwyczajnych działań. Częstotliwość była tak duża, że planowane posiedzenie po prostu nie było potrzebne. Wczoraj Fed ogłosił rozwiązanie, które wielu określa „ostatecznym”. Co zawiera i jak może wpłynąć na rynki?

Wtorkowy, poranny handel na rynku FX przynosi lekką poprawę globalnych nastrojów, co częściowo powiązane jest z wczorajszą decyzją FED. Nieznacznie tanieje amerykański dolar. Złoty kwotowany jest następująco: 4,5952 PLN za euro, 4,2620 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,3410 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,9428 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 1,869% w przypadku obligacji 10-letnich.

Większa nerwowość na rynkach akcji w związku z negatywnymi statystykami dotyczącymi rozprzestrzeniania się koronawirusa i związanego z tym procesu kwarantanny uderzającego w globalną gospodarkę, nie przekłada się na wyraźniejsze umocnienie dolara. Amerykańskiej walucie nieco szkodzą przepychanki polityczne w Kongresie pomiędzy  Demokratami, a Republikanami – w efekcie czego gigantyczny pakiet fiskalny nie został jeszcze przyjęty.

Awersja do ryzyka przejmuje kontrolę na starcie tygodnia w obliczu fatalnych statystyk ekspansji pandemii, do czego dokłada się frustracja politycznymi targami w USA nad pakietem fiskalnym. Wkrótce dane coraz mocniej będą pokazywać ekonomiczny koszt paraliżu aktywności gospodarczej, podczas gdy po pozytywnej stronie mamy tylko nadzieję, że tempo przyrostu nowych zachorowań niedługo zacznie słabnąć.

Nowy tydzień na rynkach rozpoczynamy od razu w bardzo złych nastrojach. Inwestorów mógł zszokować przyrost nowych przypadków koronawirusa w USA, gdzie dodatkowo Kongres na razie nie potrafi się porozumieć w kwestii programu pomocowego. A to oznacza kontynuację presji na złotego. Ubiegły tydzień przyniósł wiele niekorzystnych zmian. Stało się absolutnie jasne, że realizuje się najgorszy scenariusz rozwoju pandemii, wymuszający paraliż globalnej gospodarki.

Dane makro stały się drugorzędne, gdyż historyczne odczyty nie znaczą już nic, a bieżące badania nastrojów są niezaskakująco fatalne. W konsekwencji inwestorzy będą wypatrywać posunięć rządów w walce z wirusem i oceniać środki zaradcze łagodzące szkody wynikające z zastopowania funkcjonowania gospodarek.

Inwestorzy ponad pesymistyczne statystyki związane z COVID-19 zaczynają przedkładać działania podejmowane przez decydentów, czyli banki centralne i rządy. A ich skala w ostatnich dniach była gigantyczna, chociaż efekt przyniosły dopiero uruchomione wczoraj przez FED potężne linie swapowe z pozostałym bankami centralnymi zapewniające finansowanie w dolarze. Efekt? Dzisiaj dolar wyraźnie koryguje się na szerokim rynku.

Rynek akcji kontynuuje rajd ulgi po pozytywnej sesji w czwartek i zdaje się, że zmęczenie spadkami i chęć równoważenia pozycji przed weekendem stwarza wrażenie ulgi. Trzeba jednak pamiętać, że w kwestii walki z pandemią niewiele uległo zmianie na lepsze i choć władze fiskalne i monetarne dokładają starań, szkody dla gospodarki globalnej wyrządzone przez kryzys będą olbrzymie.

Kolejny szalony tydzień na rynkach powoli dobiega końca. Tak jak jeszcze na początku marca nadzwyczajna obniżka stóp procentowych przez Fed uważana była za coś niezwykłego, tak teraz niemal codziennie mamy nowe działania. Są one potrzebne, bo niestety do kryzysu ekonomicznego doszedł również ten finansowy.

Decyzja ECB o uruchomieniu nadzwyczajnego programu QE (na pandemię) w wysokości 750 mld EUR do końca roku doprowadziła do wyraźnego cofnięcia się rentowności obligacji krajów euro, zwłaszcza tych, których dług w ostatnich dniach był wyprzedawany (np. Włochy). Notowania EUR na głównych relacjach próbują się stabilizować, EURUSD nie zszedł dzisiaj poniżej wczorajszego dołka przy 1,08.

Brak wiary w skuteczność działań monetarnych i fiskalnych i nieuchronność globalnej recesji przynoszą morze czerwieni na rynki finansowe z jedynym dolarem pozostającym po zielonej stronie, gdyż inwestorzy poszukują płynności w walucie rezerwowej siata. W ostatnim zrywie szefowa EBC Christine Lagarde podejmuje się powtórzyć manewr Mario Draghiego z 2012 r. – Whatever it takes 2.0.

Niestety realizuje się czarny scenariusz. Do jednej wielkiej blokady globalnej gospodarki doszedł w ostatnich dniach paraliż rynków finansowych, bliźniaczo podobny do tego sprzed 12 lat. Wtedy bez koronawirusa wystarczył, aby wpędzić globalną gospodarkę w recesję, a banki centralne miały więcej możliwości działania.

W ciągu ostatnich kilku dni politycy oferują środki ekonomiczne mające na celu złagodzenie skutków COVID-19: Prezydent Francji Emmanuel Macron oświadczył, że państwo „toczy wojnę” z wirusem i zapowiedział, że zrobi „wszystko, co tylko jest możliwe bez względu na koszty”, aby uratować gospodarkę. We wczorajszym orędziu złożył odważną obietnicę, że „nikt nie zbankrutuje”, a rząd udzieli małym i średnim przedsiębiorstwom gwarancji państwowej w wysokości 300 mld EUR.

Ogłoszony wczoraj późnym popołudniem polskiego czasu przez amerykańską administrację gigantyczny, bo przekraczający 1 bln USD program wsparcia gospodarki (w jego skład wchodzi też dosłowne przekazywanie czeków pieniężnych obywatelom – tzw. helicopter money) okazał się krótkotrwałym wsparciem dla indeksów na Wall Street i globalnych nastrojów.

Rządy i banki centralne ogłaszają coraz to większe plany w obliczu zagrożenia koronawirusem, które prowadzi do zastopowania gospodarek. Rynki są w poszukiwaniu punktu przegięcia, za którym wprowadzone środki zaradcze zrównoważą negatywne skutki zamykania szkół, restauracji i innych miejsc pracy. Jeszcze tam nie jesteśmy, ale dobrze, że decydenci już są gotowi na najgorsze.

Pamiętam jak niemal dekadę temu internet obiegła karykatura Bena Bernanke lecącego helikopterem i rozrzucającego pieniądze. Była to swoista krytyka poczynań Fed, który nie potrafił na czas zakończyć programów ilościowych. Co więcej Bernanke zasugerował prawdziwy „helikopter money” Japończykom, więc na swój wizerunek zapracował. Teraz znajduje naśladowców.