Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

We wtorek dolar pozostaje mocniejszy, gdyż na nastrojach nieco zaciążyły komentarze Donalda Trumpa dotyczące Chin. Wprawdzie rynek odebrał je bardziej jako retorykę związaną ze zbliżającymi się wyborami w listopadzie, to jednak nie budują one pozytywnego klimatu. Prezydent USA zasugerował, że należy uniezależnić się gospodarczo od Chin (decoupling gospodarki USA), gdyż nie można na nich polegać, gdyż budują one potęgę za amerykańskie pieniądze.

USA wraca do gry po długim weekendzie i dopiero dziś na poważnie zaczyna się tydzień. Kalendarz makro wciąż jednak oferuje więcej pustki niż treści, co oznacza, że rynki pozostają na pastwie nagłówków medialnych generujących przejściowy szum.

Święto w USA pozwoliło inwestorom otrząsnąć się z wyprzedaży spółek technologicznych z ubiegłego tygodnia, która uderzyła rykoszetem w inne rynki. W Europie, pomimo bardzo słabych danych z Niemiec, panowały bardzo dobre nastroje, co pozwoliło złotemu odrobić część strat.

Wtorkowy, poranny handel na rynku FX nie przynosi większego ruchu na PLN po wczorajszym odbiciu. Eurodolar oscyluje blisko 1,18 USD. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,4329 PLN za euro, 3,7540 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,0877 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,9297 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 1,404% w przypadku obligacji 10-letnich.

Status “bezpiecznej przystani” został dawno zatarty, a złoty metal zaczął być wykorzystywany jako ryzykowny instrument z ceną wyrażoną w dolarze. Słabość USD oznaczała wzrosty cen złota, nawet mimo rajdu rynku akcji. Jednak złoto i rynek akcji mają jedno wspólne źródło paliwa: banki centralne.

W poniedziałek rano dolar znów zyskuje na szerokim rynku, a na rynkach nadal wyczuwalne jest większe napięcie. Wprawdzie dzisiaj mamy handel bez inwestorów z USA i Kanady (święto pracy) i może być nieco ospale, to jednak brakuje pozytywnych informacji mogących przełamać nieco minorowe nastroje. Piątkowy wieczór dobrze jednak pokazał, że klucz tkwi w dalszym rozwoju wypadków na Wall Street.

Przy braku intersujących informacji z weekendu i świadomości święta w USA, rynki w poniedziałek zachowują względny spokój. Mimo to pozycja aktywów ryzykownych pozostaje krucha przy nerwowości zasianej przez wyprzedaż spółek technologicznych na Wall Street. Inwestorzy potrzebują dowodów, że rajd ryzyka ma wsparcie w gołębich bankach centralnych.

Druga połowa minionego tygodnia na rynkach przyniosła mnóstwo emocji. Silna korekta rozgrzanego rynku akcji na Wall Street odbiła się niekorzystnie na notowaniach złotego. Za wszystkim może stać japoński Softbank. Notowania EURPLN od dłuższego czasu niebyły w stanie istotnie zejść poniżej poziomu 4,40 mimo szampańskich nastrojów na rynkach akcji.

Pierwsza połowa tygodnia to umocnienie dolara, dla którego pretekstem okazał się lepszy odczyt przemysłowego ISM za sierpień (co szybko wykorzystano w analizie porównawczej z innymi krajami na korzyść USA). Kiedy już wczoraj usługowy ISM nie przyniósł pozytywnej niespodzianki, dolar nie stracił.

W tym dziwnym tygodniu pęd ku redukcji ryzyka w końcu dosięgnął rynek akcji. Silne spadki na Wall Street rozkręciły spiralę awersji do ryzyka na skalę globalną, ale przy pozostających bez odpowiedzi pytaniach „dlaczego?” i „jak długo jeszcze?”. Za to rynek FX jest względnie stabilny, odwdzięczając się za niewrażliwość rynku akcji na wcześniejszą korektę USD.

Wczorajszy dzień na rynkach był istną karuzelą. Rozpoczął się w szampańskich, zakończył w panicznych nastrojach. Patrząc na to z pewnego dystansu nic wielkiego się nie stało. Jest to jednak sygnał ostrzegawczy. Europejskie rynki rozpoczęły wczorajszy handel w wybornych nastrojach.

Piątkowy, poranny handel na rynku FX przynosi lekką korektę na PLN po wczorajszym „tąpnięciu” na Wall st. Sam Eurodolar pozostaje stabilny. Złoty kwotowany jest następująco: 4,4339 PLN za euro, 3,7407 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,1123 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,9673 PLN oraz 4,9673 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 1,368% w przypadku obligacji 10-letnich.

Za mocniejszym dolarem w ostatnich dniach raczej nie stoi nic poza pokrywaniem nadmiaru krótkich pozycji, czemu pretekst dał lepszy ISM dla przemysłu. Analiza porównawcza z innymi wypadła na korzyść USA - to dlatego nie skorygowała się amerykańska giełda, dodatkowo wsparta "utartym" schematem szczepionki na COVID-19.

Wtorek 3,66, dziś już 3,75 – cena dolara gwałtownie wzrosła w ciągu ostatnich dwóch dni. To zapewne tylko korekta, ale pokazuje ona, że nie tak łatwo uzyskać korzyść z dodatkowego luzowania monetarnego. We wtorek pisałem o tym, że Europa ma problem i wygląda na to, że EBC się obudził.

Nie hamuje korekta wakacyjnej słabości dolara, na czym cierpią zarówno waluty G10, jak i rynków wschodzących. Trwa debata, na ile mamy do czynienia z efektem kuli śnieżnej pozycji krótkich w dolarze, a na ile jest to cos większego. Komentarze z EBC podsycają zamieszanie. Niezależnie od sytuacji na FX rynek akcji kontynuuje rajd.

Czwartkowy, poranny handel na rynku FX przynosi kolejną próbę wygenerowania korekty na eurodolarze, co skutkuje pośrednio lekkim osłabieniem PLN. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,4144 PLN za euro, 3,7384 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,0935 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,9768 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 1,363% w przypadku papierów 10-letnich.

Dolar kontynuuje odbicie rozpoczęte wczoraj po południu po lepszych od spodziewanych danych ISM dla przemysłu w USA, które kontrastowały z brakiem dynamiki europejskich PMI. Koncentrację na wspomnianych danych widać też na Wall Street, która zakończyła wcześniejszą, krótką korektę i indeksy ustanowiły nowe, historyczne maksima.

Wtorek przyniósł sporą dawkę danych makroekonomicznych. Dla rynku walutowego największe znaczenie mają te, które często nie budzą zbyt dużych emocji. Ceny w strefie euro spadły po raz pierwszy od ponad czterech lat. Tymczasem kurs EURUSD przekroczył poziom 1,20 po raz pierwszy od ponad dwóch lat.

Lipiec był najgorszym miesiącem dolara od dekady. Sierpień nie przyniósł wyraźnej odmiany sytuacji w notowaniach głównych walut: nie odegrała się wyraźna korekta tego rekordowego osłabienia. Wbrew szablonom sezonowym nie doszło również do pogorszenia nastrojów inwestycyjnych.