Indeks ISM dla przemysłu tąpnął we wrześniu do 47,8 z 49,1 w sierpniu, wypadając nie tyle poniżej konsensusu prognoz (50), co nawet najbardziej pesymistycznych szacunków. Szokujący efekt ma też etykieta najgorszego wyniku do 10 lat. Szczegóły były równie słabe: nowe zamówienia dalej się kurczą, a subindeks zatrudnienia wskazał na najszybsze tempo redukcji miejsc pracy od stycznia 2016 r.

W tym miejscu trzeba jednak zaznaczyć, że pogorszenie sytuacji w przemyśle USA wydaje się bardziej jako coś, co prędzej czy później musiało wystąpić. W obliczu wojny handlowej i zapaści przemysłu w ujęciu globalnym, osłabienie zamówień i popytu inwestycyjnego w końcu musiało dotknąć amerykańskie firmy. Ale przemysł odpowiada za trochę ponad 10 proc. PKB USA, za to motorem gospodarki jest sektor usługowy (ok. 80 proc. PKB). Stąd ważniejsze będzie, czy ISM dla usług (publikowany w czwartek) wskaże, że problemy przemysłu przenikają do innych segmentów gospodarki.

Na razie główny wniosek z wczorajszych danych płynie taki, że spokój decydentów Fed z postawy gospodarki krajowej może szybko wyparować i bilans ryzyk przechyli się ku dalszemu łagodzeniu polityki pieniężnej. Od jakiegoś czasu podkreślaliśmy to jako główny czynnik ryzyka dla USD. Dolar ma najwięcej do stracenia na zwrocie w polityce monetarnej, biorąc pod uwagę jak głęboko w gołębim nastawieniu siedzą inne banki centralne. Do tego dochodzi polityczne zamieszanie wokół prezydenta Trumpa, a także jego ataki werbalne na Fed. Nawet w przypadku narastania obaw o globalną recesję wykorzystywanie USD jako bezpiecznej przystani stało się wyjątkowo niewygodne.

Nikt nie spodziewa się niespodzianki po decyzji Rady Polityki Pieniężnej i stopy procentowe powinny pozostać bez zmian. Dyskusja na posiedzeniu może być żywa, gdyż w ostatnich miesiącach ujawniły się skrajne stanowiska jastrzębi (Gatnar) i gołębi (Łon), co skutkowało też zgłoszeniami wniosków za podwyżką (w lipcu) i obniżką (wrzesień). Jednak większość członków popiera stanowisko prezentowane przez prezesa Glapińskiego, który najlepiej nie zmieniałby kosztu pieniądza do końca kadencji. Zagrożenia globalnym spowolnieniem powinny być łagodzone przez ekspansję fiskalną. Z kolei obawy o akcelerację inflacji nie znalazły potwierdzenia we wczorajszych danych – CPI we wrześniu spowolnił do 2,6 proc. r/r z 2,9 proc. Złoty powinien pozostać obojętny na sygnały z RPP z całą uwagą skupioną na jutrzejszym wyroku TSUE ws. kredytów frankowych.

Źródło: Konrad Białas, Dom Maklerski TMS Brokers S.A.