Przecena tureckiej liry i chińskiego juana pociągnęła za sobą pogorszenie nastrojów i wyraźny spadek notowań większości walut rynków wchodzących (EM) w środę. Złoty nie oparł się tym trendom oddając całość zysków wypracowanych od początku tygodnia. Zamieszanie nasiliła informacja o tym, że Argentyna poprosiła Międzynarodowy Fundusz Walutowy o przyspieszenie wypłaty środków z umowy pożyczki opiewającej na łączną kwotę 50 mld USD z uwagi na rosnącą presję na walutę oraz obawy, że może nie sprostać bieżącym zobowiązaniom.

Zyskiwał, choć nieznacznie, amerykański dolar. Taka tendencja krótkoterminowo (raczej nie dłużej niż do początku przyszłego tyg.) powinna być kontynuowana. Ostatniego dnia miesiąca zaplanowany jest termin kolejnego rozliczenia instrumentów w ramach prowadzonego od października procesu zmniejszania sumy bilansowej Rezerwy Federalnej (odwrotne QE). Dotychczas, w okolicach tych dni (ostatnio 15.08) w przeważającej ilości przypadków dolar zyskiwał na wartości, a waluty EM słabły. Gorzej zachowują się wówczas statystycznie także giełdy w USA (15.08 – S&P500 -0,8 proc.). Pomimo osłabienia, złoty pozostaje w czołówce płynnych walut świata licząc od początku kwartału (+2 proc. do USD). Lepiej w tym okresie (+4,8 proc.) zachowywało się jedynie meksykańskie peso.

Departament Handlu USA potwierdził, że w II kw. br. amerykańska gospodarka rozwijała się najszybciej od blisko 4 lat (od III kw. 2014 r.). Wynik na poziomie 4,2 proc. daje dynamikę o 2 pkt proc. wyższą niż kwartał wcześniej. Wstępny szacunek mówił o wzroście o 4,1 proc., a mediana oczekiwań analityków sytuowała się jeszcze 0,1 pkt proc. niżej. Nieco słabiej od prognoz (3,8 proc. wobec 3,9 proc.) rosła największa część gospodarki – konsumpcja. Inwestycje we własność intelektualną zrewidowano mocno na korzyść, tak jak import, który spadł o 0,4 proc., a nie jak szacowano pierwotnie wzrósł o 0,5 proc. Eksport netto ostatecznie pozytywnie kontrybuował do PKB na poziomie 1,17 pkt proc.. Zapasy odjęły niecały 1 pkt. W II kw. dynamicznie rosły także wydatki rządowe (2,3 proc.). To w największym stopniu zasługa zwyżkujących najszybciej od 2009 r. nakładów na obronę.

Dane nie zmieniają obrazu sytuacji, jeśli chodzi o perspektywy gospodarki na najbliższe kilka kwartałów (oczekiwane łagodne spowolnienie wzrostu), ani decyzje Rezerwy Federalnej (podwyżka 26 września). Powyżej 60 proc. kształtuje się także nadal prawdopodobieństwo wzrostu stóp w grudniu. Dziś kolejna seria danych z gospodarki USA.

Źródło: Damian Rosiński, Analityk AFS