Parę ostatnich dni to korekta na rzecz dolara, zupełnie naturalna po intensywnym osłabianiu waluty amerykańskiej. Ten proces osłabiania był zresztą nieco na wyrost w stosunku do fundamentów. Oczywiście – pewne uzasadnienia były, ale czy aż takie? W każdym razie generalny obraz od wakacji to szeroka konsolidacja, u dołu znaczona przez 1,1560-80, u góry właśnie przez 1,2080.

Dziś o 21:30 wypowie się William Dudley z Fed, a wcześniej mamy parę danych makro. Tak np. o 10:00 poznamy dynamikę PKB Niemiec za cały rok 2017, ale tylko w formie szacunkowej. O 11:00 pojawi się odczyt nt. produkcji przemysłowej w Eurolandzie za listopad, zaś o 13:30 ukaże się protokół z obrad EBC. Może on mieć pewne znaczenie: zdaje się, że rynek traktuje politykę Fed na rok 2018 jako wycenioną, a nawet chwilami powątpiewa w wizję trzech podwyżek, tymczasem EBC po swojej stronie ma jeszcze pole do tego, by zabrzmieć bardziej jastrzębio. Parę dni temu takie podejście przedstawił np. E. Nowotny.

O 14:30 mamy w USA tygodniowe dane o wnioskach o zasiłek oraz inflację PPI za grudzień. Na tym w zasadzie koniec, choć o 20:00 ukaże się jeszcze informacja nt. grudniowego budżetu federalnego Stanów.

Polskie wątki

EUR/PLN jest przy 4,17, tak więc złoty po procesie korekcyjnego osłabienia (ruch do 4,1930) trochę odzyskał. To osłabienie miało rozmaite przyczyny, trochę spekulacyjno-techniczne, a trochę wynikające ze zmian na głównej parze; pewnym czynnikiem było też przekonanie, że komunikat RPP i jej konferencja prasowa okażą się dość gołębie.

Tak faktycznie było, w związku z czym można było sprzedać fakty. Adam Glapiński dopuścił myśl o tym, by arcy-niskie stopy procentowe utrzymać aż do roku 2019. Dość ironicznie wypowiedział się też o analitykach bankowych liczących na ruch w górę jeszcze w roku 2018.

USD/PLN jest na 3,4930. Przy 3,48 mamy pierwsze wsparcie, okolica 3,4540 też zdaje się mieć pewne znacznie, a jeszcze niżej mamy 3,43 – minima z 5 stycznia. Opór to ok. 3,5140-50.

Źródło: Tomasz Witczak, FMC Management