Natychmiast po ogłoszeniu prognozy kurs EURPLN wzrósł o 2 grosze. Inwestorzy uznali osłabienie dynamiki płac za sygnał zmniejszenia się presji inflacyjnej i oczekują szybkich obniżek stóp procentowych przez NBP. Dotychczas uważaliśmy, że na najbliższym posiedzeniu Rada obniży stopę referencyjną o 50 pb, niewykluczone jednak, że cięcia będą szybsze. W dniu wczorajszym w wypowiedziach dla mediów członkini RPP, Halina Wasilewska-Trenkner, powiedziała że obniżki stóp powinny być dokonywane w sposób zdecydowany, o więcej niż 25 pb na raz, jednak Rada nie powinna swoimi decyzjami przyczyniać się do dalszego osłabienia złotego. Według Wasilewskiej-Trenkner obecne notowania złotego nie odzwierciedlają fundamentów naszej gospodarki. Cóż jednak z tego, jeśli nominalne kursy walutowe częstokroć na długie okresy odbiegać mogą od realnego kursu równowagi.

Komisja Europejska opublikowała w dniu wczorajszym prognozę makroekonomiczną dla krajów Unii Europejskiej. Według Komisji tempo wzrostu gospodarczego w Polsce w 2009 roku spadnie do 2%, a inflacja do 2,9%. Najbardziej niepokojącą wiadomością są przewidywania dotyczące wielkości deficytu budżetowego jako odsetka PKB: według prognoz Komisji deficyt sięgnie 3,6% PKB Polski, co oznacza, że nasz kraj nie będzie spełniać kryteriów z Maastricht, co opóźni dołączenie do strefy euro. Prognoza wskazuje również na fakt, że najbliższe dwa lata będą trudnym okresem i wymagającym testem dla wspólnej waluty. Już teraz notowania obligacji Włoch, Grecji czy Hiszpanii znacząco odbiegają od notowań obligacji Niemiec, mimo że denominowane są one w tej samej walucie i pochodzą z tego samego obszaru walutowego. Lokalne egoizmy i nieskoordynowane sposoby walki z kryzysem doprowadzą do powstania (lub pogłębienia) deficytów budżetowych (według prognoz Komisji 10 państw strefy euro nie spełni w ciągu najbliższych dwóch lat kryterium budżetowego). Sytuacja przekładać się będzie na notowania obligacji przez zmianę postrzegania ryzyka inwestycyjnego poszczególnych obligacji, a to będzie prowadzić również do zmniejszenia skuteczności polityki pieniężnej ECB.

Źródło: Piotr Orłowski, Analityk rynków finansowych AFS