W tle "pracuje" czytelna narracja amerykańska. Po pierwszym w tym cyklu ścięciu stóp przez Rezerwę Federalną dolar amerykański na początku tygodnia oddał część wcześniejszych zwyżek. Nie jest to jednak jednokierunkowy trend: w komentarzach członków FOMC widać różnice zdań co do skali i tempa kolejnych obniżek. Padły ostrożne, „jastrzębie” akcenty podkreślające ryzyka inflacyjne, ale nie brakuje też głosów, by kontynuować łagodzenie, jeśli dane z realnej gospodarki będą się pogarszać. Rynek wycenia zatem scenariusz „dane ponad deklaracje”, co z punktu widzenia PLN sprzyja umiarkowanej stabilizacji, a nie gwałtownym ruchom kierunkowym.

Dzisiejszym testem nastroju będą wskaźniki PMI. Dla strefy euro istotne są odczyty dla przemysłu i usług, a szczególna uwaga dotyczy Niemiec, gdzie panel przemysłowy może zbliżyć się do granicy 50 punktów. Dla wspólnej waluty potencjalny rozkład sił jest prosty: lepsze PMI wzmacniają argumenty za spokojną polityką EBC i wspierają euro, słabsze – otwierają pole do rozważań o doraźnym luzowaniu na przełomie roku, jeśli dane realne nie poprawią się trwale. Dla rynek złotego oznacza to, że ruchy na EUR/PLN będą dziś bardziej „danymi sterowane” niż informacjami politycznymi, a każda różnica względem konsensusu może szybko przełożyć się na 1–2 grosze w obie strony.

Brytyjski wątek pozostaje równie ciekawy. Z jednej strony funt brytyjski reaguje na mieszankę słabszych perspektyw fiskalnych i umiarkowanej inflacji usług, z drugiej – na prognozy PMI dla przemysłu i usług, które pokażą, czy ożywienie ma szansę złapać oddech bez pomocy dalszych obniżek stóp. Bank Anglii, po letnim ruchu i spowolnieniu zacieśniania ilościowego, wysyła sygnały ostrożności. W praktyce dla GBP to środowisko sprzyjające konsolidacji, w którym krótkie, jednorazowe odchylenia kursu wynikają raczej z kalendarza publikacji niż ze zmiany długoterminowej tezy. W relacji do PLN skutkuje to zachowaniem rejonu 4,87–4,89 na GBP/PLN, co eksporterzy na Wyspy kontynuują wykorzystywać do realizacji sprzedaży transzami.

Po stronie dolara kanadyjskiego układ sił w ostatnich dniach był wyraźniejszy. Dolar kanadyjski tracił relatywnie mocniej w G10, co rynek wiąże z miękkimi danymi z rynku pracy, niepewnością handlową i rosnącymi oczekiwaniami, że Bank Kanady będzie w kolejnych miesiącach nadal ciąć stopy. W efekcie CAD osłabiał się wobec euro, a na parze CAD/PLN ruchy były stonowane dzięki ogólnie spokojnemu tle dla walut rynków wschodzących. To przypomnienie, że waluty surowcowe — w tym CAD i NOK — są dziś bardziej „cyklicznym termometrem” globalnych nastrojów niż autonomicznym kierowcą zmian na złotym.

W kontekście złotówki kluczowy pozostaje mechanizm przenikania impulsów: dolar i rentowności USA wpływają na wyceny EM, EBC i europejskie PMI porządkują oczekiwania wobec euro, a brytyjskie dane – wobec funta. W takich warunkach kursy walut wobec PLN zwykle poruszają się w niewielkim zakresie aż do publikacji, po czym reagują krótkim, skokowym ruchem. Dla przedsiębiorstw praktycznym wnioskiem jest złapanie rytmu godzin, w których płynność w parach z PLN jest największa – rano i wczesnym popołudniem w Europie – oraz unikanie dużych zleceń wtedy, gdy arkusze są cienkie. To detal, który w rozrachunku miesiąca poprawia średnią cenę realizacji tak samo skutecznie jak trafiona prognoza.

Warto odnotować, że po stronie krajowej nie ma dziś nowych informacji, które same z siebie mogłyby wytrącić PLN z równowagi. Inflacja ogółem zsunęła się w okolice pasma celu NBP, a dynamika bazowa wygasa wolniej, ale konsekwentnie. Z tej perspektywy Rada Polityki Pieniężnej ma komfort wyczekiwania i reagowania na dane, bez pośpiechu i bez deklaracji wybiegających w przyszłość. Taka przewidywalność jest dla złotówki korzystna: obniża premię za ryzyko i ogranicza dobową zmienność, co naturalnie widać w dzisiejszych, dość ciasnych widełkach na parach z USD i EUR.

Od strony komentarzy rynkowych przewija się dziś spójne przesłanie: „liczą się niuanse w wystąpieniach, ale ciężar dowodu przenosi się na PMI”. Jeden z analityków zwraca uwagę, że „Powell najpewniej powtórzy mantrę zależności od danych, a rynek będzie bardziej czuły na każdy sygnał spowolnienia aktywności w Europie i USA”. Inny dodaje, że „po słabszym początku roku dla wielu gospodarek wskaźniki miękkie mogą zagrać rolę kompasu, zanim pojawią się twardsze dane o produkcji i sprzedaży”. Jeśli PMI rozczarują w strefie euro, eurodolar może oddać część ostatniego wzrostu, a EUR/PLN lekko podskoczyć; w scenariuszu odwrotnym – lepszych odczytów – Środkowa Europa zwykle korzysta przez kanał przepływów portfelowych.

Rzut oka na mapę poziomów „tu i teraz”. USD/PLN broni wsparć w okolicach 3,60–3,61 i do czasu nowego impulsu z USA trudno o trwałe odejście niżej. EUR/PLN przy 4,26 wskazuje, że euro nie zbiera dodatkowej premii z tytułu różnicy stóp; inwestorzy czekają, czy PMI potwierdzą stabilizację. CHF/PLN wokół 4,55 nie wysyła sygnału wzmożonej awersji do ryzyka – frank jest dziś bardziej „walutą kontrolną” niż kierowcą ruchu. GBP/PLN pozostaje wyżej niż wiosną, ale w krótkim terminie ryzyko wybicia ograniczają właśnie PMI i ostrożna retoryka BoE. NOK/PLN nie zdradza większej zmienności, co sugeruje, że rynek ropy i energii nie dokłada dziś presji na koszyk CEE.

W tym układzie podstawowym scenariuszem na resztę dnia jest spokojna sesja do czasu publikacji PMI i wystąpień członków FOMC, z możliwym krótkim wzrostem zmienności w godzinach popołudniowych. Jeżeli dolar amerykański osłabnie po gorszych danych z USA, złotówka może zyskać jeszcze kilka groszy względem USD; jeśli natomiast PMI w Europie rozczarują, przejściowe podbicie EUR/PLN nie powinno zaskakiwać. W obu wariantach kluczowe będzie, czy sygnały z danych ułożą się w spójną historię na kolejne tygodnie, czy pozostaną jedynie epizodem.

Na koniec praktyczna obserwacja dla firm i gospodarstw domowych. Różnica między kursem referencyjnym a transakcyjnym bywa dziś najmniejsza w południe, gdy aktywni są uczestnicy z Europy i Londynu, a jednocześnie nie weszła jeszcze w grę zmienność amerykańska. Dla zarządzania ekspozycją najskuteczniejsze pozostają krótkie, kaskadowe zabezpieczenia w miejsce jednorazowych „strzałów”. To podejście sprowadza ryzyko do zarządzalnego poziomu, szczególnie gdy „waluty” żyją kalendarzem publikacji tak gęstym jak dziś.

PLN wchodzi w dzisiejsze popołudnie z umiarkowaną przewagą nad USD, neutralny wobec euro i bez oznak ucieczki do franka, a rynek złotego pozostaje wrażliwy na dane wysokiej częstotliwości. Jeśli odczyty PMI nie popsują globalnego apetytu na ryzyko, złotówka ma przestrzeń, by utrzymać stabilność do końca sesji. Odwrotny zestaw – słabe PMI w Europie i USA oraz twardszy ton wybranych decydentów – to ścieżka, na której dolar i frank odzyskują część strat, a polska waluta przechodzi w tryb defensywny. Na dziś bazowa narracja sprzyja jednak scenariuszowi spokojnych wahań, gdzie o wyniku dnia zdecydują niuanse w zdaniach i przecinki w komunikatach.

Źródło: Jarosław Wasiński, MyBank.pl