Wydarzeniem weekendu była decyzja Moody’s: utrzymanie ratingu Polski na poziomie A2/P-1 przy jednoczesnym obniżeniu perspektywy do „negatywnej”. Agencja wskazała na ryzyka fiskalne i polityczne, w tym napięcia instytucjonalne oraz niepewność związaną z cyklem wyborczym. Rynek złotego nie zareagował jednak w sposób materialny — inwestorzy przyjęli werdykt jako potwierdzenie wcześniej zarysowanego scenariusza bazowego. W praktyce oznacza to, że koszyk złotego nadal porusza się w ramach znanych pasm, a punkty zwrotne wyznaczają nie tyle nagłówki, co konkretne dane i przepływy portfelowe.

Dealerzy FX podkreślają, że komunikacja ze strony Ministerstwa Finansów oraz konsekwentna praca na rynku długu obniżyły ryzyko gwałtownego „odkotwiczenia” wycen. Jeden z nich zwraca uwagę, że „to nie jest nowy sygnał, raczej spójny z tym, co rynek wyceniał od kilku tygodni — wyzwania fiskalne są znane, a ścieżka konsolidacji będzie oceniana przez pryzmat budżetu i danych miesięcznych”. Polski złoty pozostaje więc funkcją przewidywalności: im mniej niespodzianek po stronie polityki fiskalnej i monetarnej, tym ciaśniejsze korytarze w parach z USD, EUR czy CHF.

Z punktu widzenia bieżących notowań kluczowe są dziś dwa wątki. Po pierwsze, sentyment globalny wobec ryzykownych aktywów pozostaje konstruktywny, co ogranicza popyt na franka szwajcarskiego jako „parasol” i skłania inwestorów do podtrzymania ekspozycji na waluty rynków wschodzących. Po drugie, dolar amerykański po ostatnich decyzjach Rezerwy Federalnej oddał część premii bezpieczeństwa, ale bez gwałtownego osłabienia; rynek zdaje się grać narrację „łagodniej, ale w ślad za danymi”. W tym układzie PLN zachowuje umiarkowaną przewagę wobec USD i neutralność wobec euro, co dobrze widać w stabilnym EUR/PLN.

Strona brytyjska dokłada swoją dawkę niepewności. Bank Anglii wstrzymał dalsze cięcie stóp po letnim obniżeniu do 4 proc., sygnalizując jednocześnie wolniejsze tempo zacieśniania ilościowego. Inflacja CPI na poziomie 3,8 proc. przypomina, że proces schładzania cen usług trwa wolniej niż oczekiwano. Funt brytyjski pozostaje więc w relacji do złotówki relatywnie wysoki jak na standardy minionych miesięcy, ale bez wyraźnego trendu kierunkowego. Dla importerów oznacza to potrzebę dyscypliny w zabezpieczeniach, dla eksporterów — wykorzystywanie krótkich podbić do sprzedaży transzowych, szczególnie że zmienność wokół komunikacji BoE jest wyraźnie niższa niż jeszcze na wiosnę.

Warto odnotować, że korona norweska i dolar kanadyjski dostarczają dodatkowych wskazówek o nastrojach na rynku towarowym. NOK zwykle reaguje na zmiany w cenie ropy i na sygnały z szerokiego rynku energii, a obecne poziomy wokół 0,365–0,366 na NOK/PLN sugerują, że inwestorzy nie widzą powodu do korekty surowcowej narracji. Dolar kanadyjski w rejonie 2,62–2,63 na CAD/PLN domyka obraz „spokojnego koszyka”: brak zaskoczeń po stronie Banku Kanady oraz umiarkowane ruchy na ropie tworzą PLN przyjazne tło, w którym różnice groszowe częściej wynikają z charakteru płynności w poszczególnych godzinach niż z fundamentalnej zmiany tezy.

W lokalnym kalendarzu uwagę przyciąga dzisiejsza sprzedaż detaliczna za sierpień oraz podaż pieniądza M3. Konsensus zakłada wyhamowanie dynamiki rok do roku, co wpisywałoby się w opowieść o stopniowym wygaszaniu popytu i powrocie gospodarki do bardziej zrównoważonej trajektorii. Jeżeli odczyty nie zaskoczą w górę, rynek złotego może pozostać w reżimie niskiej zmienności, z kontynuacją wąskich pasm na EUR/PLN i USD/PLN. Z kolei silniejsza od oczekiwań sprzedaż przy jednoczesnym wzroście M3 mogłaby na moment podbić oczekiwania inflacyjne i „podkręcić” złotowe rentowności, co historycznie bywało mieszanym sygnałem dla kursu.

Wśród cytowanych dziś komentarzy analityków przewija się teza, że „reakcja PLN na Moody’s była podręcznikowa”: kiedy ruch jest zgodny z bazowym scenariuszem i nie zmienia parametrów finansowania zagranicznego, kurs dostosowuje się niechętnie. „Niewykluczone, że kursy walut przeniosą ciężar na dane i politykę banków centralnych, a nie na ratingi, dopóki nie pojawi się sygnał o realnych zmianach w ścieżce fiskalnej” — mówi strateg w jednym z międzynarodowych banków. To spójne z doświadczeniem regionu CEE: dopóki rentowności nie wymuszają gwałtownej rewizji przepływów, złotówka i sąsiednie waluty utrzymują korytarze i reagują przede wszystkim na globalny dolar.

Techniczna mapa dla PLN na dziś pozostaje klarowna. W parach dolarowych 3,60–3,65 na USD/PLN to strefa, w której od kilku sesji krystalizują się krótkie pozycje i realizacje zysków; zejście poniżej dolnego brzegu wymagałoby jednoczesnego miękkiego sygnału z amerykańskiego rynku długu i wyciszenia zmienności na Wall Street. 4,24–4,27 na EUR/PLN pełni rolę „kotwicy” dla rozliczeń w handlu zagranicznym, a wzrost płynności w godzinach przedpołudniowych sprzyja zawieraniu większych transakcji bez istotnego „ślizgu”. CHF/PLN nadal jest barometrem globalnej awersji do ryzyka: każde zaostrzenie tonu w geopolityce lub w danych o inflacji bazowej w strefie euro podbija popyt na franka szybciej niż na euro.

W tle pozostaje perspektywa budżetowa i ścieżka długu. To ten element będzie w kolejnych tygodniach najbaczniej oceniany przez inwestorów instytucjonalnych. Jeśli projekt budżetu i komunikacja fiskalna wpiszą się w narrację stabilizującą wskaźniki, rynki będą skłonne ignorować „negatywną” perspektywę do czasu kolejnej rewizji. Jeśli natomiast kolejne dane pokażą rozjazd celów dochodowych i wydatkowych, wtedy rating stanie się bardziej namacalnym czynnikiem ryzyka i może wywołać kosztowniejszą premię za finansowanie. Na dziś jednak bazowy scenariusz pozostaje niezmienny: perspektywa obniżona, rating bez zmian, a złotówka stabilna.

Warto dodać praktyczną uwagę dla firm. Rozdział między kursem referencyjnym a transakcyjnym bywa dziś szerszy rano i wieczorem niż w południe; to efekt mikropłynności i sezonowości przepływów. Najlepsze efekty przynoszą kaskadowe zabezpieczenia w krótkich terminach, bez „strzelania” jednym wielkim zleceniem w momencie, gdy rynek jest cienki. W takim środowisku konsekwencja wygrywa z widowiskowością: regularny hedging, przejrzyste progi decyzyjne i trzymanie ręki na pulsie danych są ważniejsze niż próby „złapania” idealnego grosza.

Jeżeli nic nie popsuje globalnego apetytu na ryzyko, dzisiejszy obraz powinien się utrzymać do popołudnia: kursy walut pozostaną uporządkowane, a PLN będzie korzystał z przewidywalności polityki pieniężnej i neutralnego tła fiskalnego w krótkim terminie. Zmienność może wzrosnąć przy publikacjach z realnej gospodarki i w komentarzach do budżetu, ale to odczyty, nie ratingi, wydają się dziś ważniejszym paliwem dla rynku. Rynek złotego ma więc szansę domknąć sesję w reżimie stabilizacji, z lekkim przechyłem wynikającym z miękkiego dolara i obojętności na jednorazowe „nagłówki” o perspektywie ratingowej.

Źródło: Jarosław Wasiński, MyBank.pl