Dolar ma za sobą trzydniową passę aprecjacyjną. Tym samym wykres indeksu USD przedstawia interesujący układ techniczny.

W styczniu przyrost miejsc pracy w USA wyniósł 517 tys. i był znacznie większy od oczekiwań (185 tys.). Rewizje do poprzednich miesięcy zwiększyły zatrudnienie o kolejne 813 tys. Jednocześnie stopa bezrobocia zaskakująco spadła z 3,5 proc. do 3,4 proc. – to najniższy poziom od 1969 roku.

Rzadko kiedy pojedynczy raport o zatrudnieniu zmieniał obraz sytuacji w tak dużym stopniu jak dane z przed weekendu. Rynek pracy w USA jest w znacznie lepszej kondycji niż wcześniej podawano. Wynika to nie tylko z silnej kreacji miejsc pracy w styczniu, ale również wzrosty w przeszłości są znacznie wyższe niż podawane wcześniej po rocznej rewizji. Jednocześnie, niektóre z oznak słabości, które były widoczne w zeszłym miesiącu, również wyblakły. Wówczas zatrudnienie pracowników tymczasowych, którzy zazwyczaj są zwalniani jako pierwsi w okresie spowolnienia, spadało przez pięć miesięcy z rzędu. Teraz pozostały z tego tylko dwa miesiące zniżek, a styczeń przyniósł wzrost o 26 tysięcy. Dodatkowo odwrócił się niepokojący wcześniej spadek przeciętnego tygodnia pracy.

Rynek pracy jeszcze mocniej się zacieśnił na co wskazuje stopa bezrobocia. Jedynie presja płacowa wskazuje na kierunek złagodzenia. Średnie zarobki godzinowe wzrosły zaledwie o 0,3 proc. w stosunku do poprzedniego miesiąca, a wskaźnik rok do roku spadł z 4,9 proc. do 4,4 proc., potwierdzając tendencję.

Do tej pory Fed liczył na to, że sytuacja na rynku pracy pogorszy się, co wpłynie na opanowanie presji inflacyjnej. Jak na razie tak się nie dzieje. Nierównowaga dodatkowo wzrosła w ostatnich miesiącach. Tworzone miejsca pracy znacznie przekraczają poziom ok. 70 tys. wakatów potrzebnych każdego miesiąca aby wchłonąć nowe osoby wchodzące na rynek pracy. Na ten moment na każdego bezrobotnego przypadają dwa miejsca pracy.

Piątkowe dane utwierdzają Fed w przekonaniu, że dalsze podwyżki powinny być kontynuowane. W reakcji na publikację waluta amerykańska umocniła się zdecydowanie. Na wykresie indeksu dolarowego odbicie nastąpiło w bardzo charakterystycznym miejscu. Spadki, które trwały przeszło 4 miesiące, zakończyły się w okolicy poziomu 100,7 pkt. Na uwagę zasługuje wielkość tych zniżek. Są one bowiem bardzo zbliżone do ruchu „w dół” w okresie od końca marca 2020 do przełomu roku 2020 i 2021.

Zmieniła się również wycena rynkowa przyszłej ścieżki stóp procentowych w USA. Kontrakty futures wskazują na koniec cyklu w okolicy 5,1 proc. i zakładają mniejsze cięcia kosztu pieniądza w II połowie 2023 i na początku 2024 roku.

Już pojawiają się „jastrzębie” komentarze z Fed. Raphael Bostic z Atlanty przyznał, że Rezerwa Federalna może być zmuszona do podniesienia stóp wyżej niż wcześniej oczekiwano. Amerykański bank centralny z pewnością będzie musiał mocniej przyjrzeć się odczytowi NFP z piątku i stwierdzić, czy dane o zatrudnieniu były pewnego rodzaju anomalią. Dziś Powell zabierze głos (wywiad dla Davida Rubensteina z The Economic Club of Washington) a inwestorzy będą szukać wszelkich wskazówek i komentarzy dotyczących silnego raportu.

Źródło: Łukasz Zembik, (OANDA TMS Brokers)