Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Jeszcze w zeszłym tygodniu, a w zasadzie wczoraj wydawało się, że podwyżka stóp procentowych w Nowej Zelandii jest niemal pewna. Jeszcze wczoraj prawdopodobieństwo oceniane przez rynek wskazywało na potencjał ponad jednej podwyżki podczas środowego posiedzenia. Teraz jednak sytuacja wygląda zupełnie inaczej, przez jeden czynnik – koronawirus. Dodatkowo dzisiaj może zaważyć się szansa na zmianę polityki monetarnej w USA – Powell będzie przemawiał pierwszy raz od momentu publikacji ostatnich świetnych danych z rynku pracy z amerykańskiej gospodarki.

Notowania ropy naftowej rozpoczęły wczorajszą sesję od tąpnięcia, a pesymistyczne nastroje dominowały praktycznie przez cały dzień. Dopiero pod koniec poniedziałkowej sesji na rynku ropy naftowej pojawiła się kontra kupujących – jednak nie trwała ona długo. Dzisiaj rano ceny ropy naftowej znów spadają. W przypadku ropy gatunku WTI, zeszły one poniżej 67 USD za baryłkę, a w przypadku ropy Brent poruszają się w rejonie 69 USD za baryłkę.

Po ostatnich danych z amerykańskiego rynku pracy i wypowiedziach wielu członków FOMC w ostatnim czasie, inwestorzy nie powinni mieć wątpliwości, że decyzja o rozpoczęciu ograniczenia skupu obligacji przez Fed jest coraz bliższa. Urzędnicy nadal jednak nie zgadzają się co do terminu i tempa normalizacji. Dlatego też dzisiejsze wystąpienie prezesa Powella jest szczególnie mocno wyczekiwane przez uczestników rynku.

Wśród inwestorów wdarła się niepewność. Kolejny raz ją wywołującym jest przede wszystkim koronawirus. Dodatkowo świat finansowy nie wie w jaki sposób będzie rozwiązany problem inflacji. Czy powinniśmy szykować się na powtórkę sytuacji z września i października zeszłego roku? Azja stanowiła wzór do naśladowania pod względem radzenia sobie z koronawirusem na świecie. W zasadzie nie tylko, gdyż na Antypodach życie toczyło się normalnie w momencie katastrofalnej sytuacji koronawirusa w Europie czy w Stanach Zjednoczonych.

Poprzedni tydzień na rynku amerykańskiego dolara zakończył się wyraźnym spadkowym akcentem. Zniżki przyspieszyły przede wszystkim po publikacji rozczarowującego odczytu indeksu nastrojów konsumentów Uniwersytetu Michigan, który zwrócił uwagę na coraz większe obawy Amerykanów, dotyczące kolejnej fali pandemii. Jednocześnie, słaby odczyt poddał w wątpliwość to, czy Fed faktycznie zdecyduje się rychło na tapering QE.

Dolar osłabił się w ubiegłym tygodniu. Rynek ostatnie dane inflacyjne zinterpretował w ten sposób, że został osiągnięty szczyt a kolejne miesiące mogą przynieść spadek dynamiki – tak jak to prognozuje Rezerwa Federalna. Deprecjacyjny ruch został podsycony bardzo słabymi nastrojami konsumentów. Indeks Uniwersytetu Michigan uplasował się na poziomie najniższym od 2011 roku. Wielokrotnie wspominany przeze mnie poziom 1,17 na EUR/USD został obroniony i na jego przełamanie będzie potrzebny kolejny twardy argument, za szybszą normalizacją polityki monetarnej w USA.

Poniedziałkowa sesja na globalnych rynkach finansowych rozpoczęła się serią danych makro z Azji. O ile dane z Japonii zaskoczyły na plus, to dane z Chin przyniosły niemałe rozczarowanie. Lipcowa dynamika produkcji przemysłowej w Państwie Środka wyniosła jedynie 6,4% rdr przy oczekiwaniach 8% rdr, a dynamika sprzedaży detalicznej wyniosła 8,5% rdr, podczas gdy spodziewano się 11,5% rdr.

Ten tydzień może być bardzo ważny z perspektywy banków centralnych na całym świecie. Bank centralny z Nowej Zelandii może zdecydować się na podwyżkę stóp procentowych, czym da sygnał dla innych krajów rozwiniętych. Z drugiej strony sytuacja pod względem koronawirusa na świecie pogarsza się, co może niektóre rejony skłonić do nakładania dalszych restrykcji, a banki centralne do dalszego wspierania ożywienia gospodarczego. Co wobec tego może zrobić Fed czy również Ludowy Bank Chin?

Podczas gdy sytuacja na rynkach azjatyckich jest wciąż bardzo napięta, co ma związek z sytuacją koronawirusa w tej części globu, a na Wall Street zaskakująco najgorzej radzi sobie Nasdaq, to w Europie trwa 10 wzrostowa sesja z rzędu. Dzisiaj DAX przebił poziom 16 tys. punktów, co może być uważane za kolejny kamień milowy na tym rynku. Co stoi za wzrostami w Europie? Czy widmo możliwych działań Fed psuje perspektywy dla Wall Street?

Kalendarz publikacji ekonomicznych w nadchodzącym tygodniu jest zdecydowanie bardziej rozbudowany, aniżeli w przypadku mijającego, a co za tym idzie wpływ publikacji na rynki finansowe będzie większy. Na ogólne nastroje inwestorów najsilniej wpłynie publikacja tzw. „minutek” z ostatniego posiedzenia FOMC. Kluczowy z punktu widzenia rynków finansowych będzie fragment dyskusji dotyczący potencjalnego terminu rozpoczęcia zacieśniania warunków finansowych.

Rynek zastygł w miejscu w wąskim paśmie wahań - w przestrzeni G-10 najsłabszy wobec dolara jest funt, który traci zaledwie 0,06 proc., a najsilniejszy jen z wynikiem 0,11 proc. Widoczne jest wyczekiwanie na nowe impulsy, chociaż te raczej nie pojawią się dzisiaj - kalendarz dla USA jest ubogi: o godz. 14:30 poznamy lipcową dynamikę cen importu i eksportu, a 90 minut później wstępne szacunki indeksu nastrojów konsumentów.

Notowania miedzi zwyżkowały w pierwszej połowie bieżącego tygodnia. Stronie popytowej na tym rynku sprzyjały m.in. obawy o strajk w kopalni Escondida w Chile, będącej największą kopalnią miedzi na świecie. Po nieudanych próbach osiągnięcia kompromisu na linii związki zawodowe – spółka BHP (zarządca kopalni), musiały rozpocząć się mediacje z udziałem chilijskiego rządu.

Najważniejsze dane z USA za lipiec już za nami. W najbliższym czasie poznamy inne publikacje, jednak będą one drugiego kalibru. Jakichkolwiek zmian w polityce monetarnej w tym momencie możemy oczekiwać dopiero w Jackson Hole podczas sympozjum bankierów centralnych w Górach Skalistych. Z kolei ceny ropy zaczynają być pod większa presją na skutek ostatnich żądań USA skierowanych do OPEC+.

Przesądni inwestorzy najprawdopodobniej odpuszczą sobie dzisiejszy handel, niemniej pytanie, czy jest faktycznie czego się obawiać? Ostatnia sesja w tym tygodniu handlowym nie zapowiada się szczególnie ciekawie. Kalendarz makroekonomiczny jest właściwie pusty, przez co nie powinniśmy spodziewać się większej zmienności na rynku.

Amerykański dolar dosyć wyraźnie zareagował na dane inflacyjne ze Stanów Zjednoczonych. Inflacja pozostała w zasadzie bez zmian, choć w przypadku inflacji bazowej mamy lekki spadek. Z drugiej strony coraz większa ilość bankierów w Stanach Zjednoczonych wskazuje na zmianę w polityce monetarnej, która teoretycznie mogłaby nastąpić jeszcze w tym roku. Czy to oznacza, że przed nami okres dominacji dolara?

W czwartek dolar powraca do wzrostów na szerokim rynku, najgorzej radzi sobie południowoafrykański rand, oraz waluty naszego regionu ze złotym na czele. W grupie G-10 słabość dotyka waluty Antypodów, koronę szwedzką i dolara kanadyjskiego. Wczorajsza korekta po danych nt. inflacji CPI w USA okazała się być płytka, niewiele cofnęły się też rentowności amerykańskich obligacji (10-letnie są teraz przy 1,34 proc.).

Notowania ropy naftowej w ostatnich dniach odrobiły część wcześniejszych strat. Niemniej, na rynku tym nadal utrzymuje się pesymizm, związany z pogarszającymi się perspektywami popytu na ropę naftową, wynikającymi z kolejnej fali pandemii. Jeszcze wczoraj oczekiwania związane z popytem były całkiem spore, zwłaszcza biorąc pod uwagę przegłosowany ogromny program infrastrukturalny w Stanach Zjednoczonych, będący częścią szerszego planu gospodarczego Joe Bidena.

Po raz pierwszy od czterech miesięcy dane na temat cen konsumpcyjnych w USA nie zaskoczyły na plus. Wszyscy Ci, którzy grali pod mocnego dolara mogli czuć się rozczarowani. Obóz dolarowych byków po ostatnim raporcie NFP był bardzo silny. Teraz być może wkradło się zwątpienie o dalszą aprecjację USD. W Polsce ponownie ryzyko polityczne ciąży na złotym.

Dolar kontynuuje umocnienie na szerokim rynku w oczekiwaniu na dane nt. inflacji CPI za lipiec, które poznamy dzisiaj o godz. 14:30. W grupie walut G-10 nadal słabe są scandies (SEK i NOK), oraz Antypody (AUD i NZD) ze względu na swoją większą wrażliwość na ryzyko. W szerszym ujęciu słabo wypadają forint i złoty, co można wiązać też z rosnącym ryzykiem politycznym w tych krajach i kontekstem wydatkowania unijnych środków pomocowych.