W piątek po południu mamy 1,3390, a to i tak rezultat lekkiego odreagowania wzrostowego, bowiem faktyczne minima w tym tygodniu wypadły przy 1,3335.

Oczywiście eurodolar już od I połowy maja osuwa się na południe, warto jednak zastanowić się nad tym, co bezpośrednio w ostatnich dniach pchało go w tym kierunku. Na pewno swój udział miała ogólna sytuacja międzynarodowa, skutkująca zwiększoną awersją do ryzyka. Mowa tu przede wszystkim o wojnie w Noworosji (jak chcieliby ten obszar nazywać Rosjanie – lub też we wschodnich rejonach Ukrainy, jak wolałby o tym myśleć rząd kijowski). Istotna jest nie tyle sama wojna (choć na kryzysie tracą np. liczne polskie firmy, acz to raczej temat z parkietu giełdowego), ile groźba jawnej interwencji rosyjskiej (a więc wojny na całego, mówiąc kolokwialnie) – oraz sankcje, jakimi już szachują się obie strony. Sankcje te mogą mieć negatywny wpływ na gospodarkę Strefy Euro, co tym bardziej nie pomaga euro.

Dane makroekonomiczne z USA (np. tygodniowa liczba wniosków o zasiłek czy dynamika zamówień) były w ostatnich dniach całkiem niezłe, a to także głos za wzmacnianiem dolara. Co prawda teoria rynku forex mówi, że przy dobrych wynikach amerykańskich i tak powinno zyskiwać euro, ale to dotyczy sytuacji "normalnej", a nie połączenia napięcia geopolitycznego z perspektywą wygaszania operacji QE. Otóż dobre dane z USA to głos za tym, że dodruk dolara (jak się to potocznie określa) może być redukowany szybciej niż dotąd, a to oczywiście oznacza, że pieniądza nie będzie na rynku aż tyle i zyska on na wartości.

Dodajmy do tego, że Strefa Euro powoli zmierza w odwrotnym kierunku, tj. w kierunku powtórzenia działań USA, ale tych sprzed lat kilku, gdy QE wprowadzano. Potwierdził to w czwartek Mario Draghi, szef Europejskiego Banku Centralnego, jakkolwiek na razie QE dla euro jeszcze nie ma. Tym niemniej cały czas wypowiedzi szefostwa EBC działają na niekorzyść mocnego euro. I rzeczywiście działają, chciałoby się dodać.

W uspokojeniu nastrojów nie pomoże także wieść o kolejnym zaangażowaniu USA w Iraku – dzisiejsze newsy podają, że bombardowane są pozycje Islamskiego Państwa Iraku i Lewantu. Z drugiej strony pamiętajmy, że teza o parciu EUR/USD na południe nie musi oznaczać, że z dnia na dzień przekraczać będziemy kolejne wsparcia czy "okrągłe" granice, do mocniejszych ruchów za każdym razem potrzebne będą czynniki fundamentalne. Powiedzmy więc już teraz, że w przyszłym tygodniu w środę pojawią się dwa ciekawe odczyty: ze Strefy Euro o produkcji przemysłowej i z USA o sprzedaży detalicznej.

W górę wykresy, w dół wartości (złotego)

USD/PLN i EUR/PLN zasadniczo wędrują na północ, co oznacza, że złoty traci na wartości. Tak właśnie było w tym tygodniu. Na EUR/PLN w najlepszych (wtorkowych) momentach mieliśmy 4,1635, ale w najgorszych (dzisiejszych) nawet 4,2250. Określeń "najlepszy" / "najgorszy" używamy tu oczywiście z perspektywy strony długiej, osób kupujących obce waluty za złotówki.

Na USD/PLN testowano już 3,16, to naprawdę sporo (miesiąc temu byliśmy niekiedy nawet 10 – 13 groszy niżej), pod koniec tygodnia lekkie odreagowanie zbiło kurs w kierunku 3,14. Polska waluta w relacji do euro i dolara zależna była tak naprawdę od pary EUR/USD oraz od ogólnych nastrojów, które mówią, że w sytuacji niepewnej lepiej gromadzić pieniądz amerykański i europejski (strefowy) – niż podbijać cenę walorów bardziej ryzykownych. Ogólna tendencja jest więc raczej na osłabianie złotego, ale w obrębie tego krótkoterminowego, rodzącego się trendu możliwe są duże wahania, np. na USD/PLN mógłby to być (ale raczej już nie dziś) ruch nawet do 3,1340 czy do 3,1170. Trzeba jednak trzymać rękę na pulsie i sugerować się dość mocno wykresem EUR/USD.

Źródło: Tomasz Witczak, FMC Managment