Wydarzenia z przełomu czerwca i lipca b.r. pokazały jednak, że chyba nie jest to właściwa droga – rentowności obligacji po „zapowiedzi” ze strony Bernanke poszły mocno w górę, wyraźnie zyskał też dolar i mieliśmy „trzęsienie ziemi” na rynkach wschodzących. Wydaje się, zatem, że FED nie powinien określać żadnych ram czasowych dla wychodzenia z programu QE3 i starać się wyraźnie rozdzielać ten fakt, od czasu pierwszej podwyżki stóp procentowych (jeżeli inflacja pozostanie niska, to taki ruch nastąpi później niż w II połowie 2015 r.). To jednak nie temat na dziś, kiedy to liczyć się będą tylko odczyty Departamentu Pracy USA. Tandem Yellen-Bernanke dawał ostatnio do zrozumienia, że tylko seria bardzo dobrych danych może skłonić FED do rozważenia scenariusza szybszego odchodzenia od stymulantów. Tylko, czy mamy dzisiaj szanse na odczyt rzędu 250 tys. nowych etatów poza rolnictwem, który mógłby zadowolić optymistów? Oficjalna mediana oczekiwań wynosi 180 tys. Tymczasem ostatnie dane były mieszane – dobry ISM dla przemysłu, ale słaby dla usług, które pokrywają znacznie większą część gospodarki. Dość optymistycznie wyglądały wczorajsze dane nt. cotygodniowego bezrobocia, które spadło poniżej nie widzianej od dawna bariery 300 tys. wniosków.

Wydarzeniem czwartku była niewątpliwie konferencja prasowa szefa Europejskiego Banku Centralnego. Po listopadowym zaskoczeniu w postaci cięcia stóp procentowych, Mario Draghi dał do zrozumienia, że kupił sobie tym dodatkowy czas, który pozwoli ocenić czy i kiedy, dodatkowe działania będą potrzebne. Innymi słowy – ECB ma narzędzia, ale na razie nie planuje ich użyć. Opublikowane przez ECB prognozy inflacyjne do 2015 r. wskazały wprawdzie na nieco niższe od szacowanych wcześniej odczyty na 2014 r., ale nie można tu mówić o żadnym zagrożeniu deflacją, czyli tym, czego obawiano się w I połowie listopada. Tym samym kwestia wprowadzenia ujemnej stopy od depozytów do „pieśń przyszłości”, lub jak kto woli „ostateczność”. Draghi odniósł się wczoraj też do kwestii wprowadzenia kolejnego programu LTRO dla banków. Tak jak to donosiła w ostatnich tygodniach prasa, ECB chciałby, aby kolejne LTRO nie było wykorzystywane do spekulacji, a raczej do zwiększenia akcji kredytowej. To oznacza jednak, że program ten nie zostanie wprowadzony prędko – bo jak zmusić banki do tego, co ich zdaniem może być mniej rentowne?
Efektem mniej „gołębiego” nastawienia Mario Draghiego była wyraźna zwyżka euro. Ale, jeżeli przyjrzymy się uważnie parom powiązanym z dolarem, to amerykańska waluta była słabsza wczoraj wieczorem. I co ciekawe pomimo zaskakująco dobrego odczytu PKB w III kwartale (3,6 proc.) i spadku cotygodniowego bezrobocia do 298 tys. Dane nie są tak dobre jak powinny?
Na wykresie dziennym BOSSA USD widać, że jesteśmy na ostatniej linii obrony przed większym spadkiem dolara względem głównych walut – to linia trendu w rejonie 68,25 pkt. o którą oparliśmy się wczoraj. Wskaźnik MACD pokazuje rosnące prawdopodobieństwo zaistnienia spadkowego scenariusza. Lokalny opór na dzisiaj to 68,50 pkt. Złamanie 68,25 pkt. otworzy drogę do 68,00 pkt. W perspektywie przyszłego tygodnia może to być nawet 67,50 pkt.

Źródło: Marek Rogalski, analityk DM BOŚ (BOSSA FX)