Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Oprócz inflacji oraz rynku pracy, które to powszechnie są uznawane za barometr i wskaźnik do tego, czy FED powinien podnosić stopy i jeśli tak, to w jakim tempie, warto także zwrócić uwagę na rynek kredytowy w Stanach Zjednoczonych.

Po kilku dniach umocnienia USD ( także na poziomie koszyka kursu efektywnego i indeksu dolarowego) może przyjść czas na krótkoterminową korektę EUR/USD, ale przestrzeń do osłabienia USD jest naprawdę skromna. Wystarczy odnotować, że po piątkowych danych z rynku pracy wykluczających czerwcową podwyżkę stóp przez Fed dolar nie tracił na wartości.

Pomimo globalnego załamania walut rynków wschodzących złoty utrzymuje stabilną wartość. Wsparciem stała się wypowiedź wicepremiera M. Morawieckiego, który zasugerował jakoby Moody’s miał nie obniżać ratingu. Na notowaniach rodzimej waluty ciąży także spadek apetytu na ryzyko i pewne napięcie, które utrzymuje się na rynkach. Cisza przed burzą?

Wtorkowy, poranny handel na rynku walutowym przynosi kontynuację konsolidacji złotego wobec zagranicznych dewiz. Polska waluta wyceniana jest przez rynek następująco: 4,4294 PLN za euro, 3,8928 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,0040 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 5,6020 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności krajowego długu spadły do poziomu 3,06% w przypadku obligacji 10-letnich.

Ku silniejszemu dolarowi? Francois Villeroy, szef banku centralnego Francji, ale poza tym także członek zarządu EBC, powiedział, że w Strefie Euro nie są obecnie potrzebne tzw. "pieniądze z helikoptera". Mowa tu o koncepcji pieniędzy sztucznie tworzonych i de facto rozdawanych obywatelom, aby rozwijać popyt na rynku i zwiększać inflację. Byłaby to skrajna forma luźnej polityki monetarnej.

Główna para: Zakres wahań eurodolara nie był dziś zbyt duży. Formalnie to ok. 1,1375 – 1,1415. Można zatem powiedzieć, że cena oscylowała przy charakterystycznym poziomie 1,14. Gdyby wartość ta padła, to kolejną blokadą mogłaby być linia 1,1335. Niżej wypada rozważać 1,1220-35 jako zakres obrony.

Nowy tydzień rozpoczął się w rytm potężnego pogorszenia nastrojów na rynku surowcowym, które swoje źródło ma w ostatnich danych makroekonomicznych z chińskiej gospodarki. W kwietniu dynamika eksportu w ujęciu rocznym spadła o 1,8%, a więc znacznie bardziej od oczekiwań ekonomistów i przede wszystkim od wyniku z marca, kiedy eksport wzrósł o 11,5%.

Koszyk dolara BOSSA USD zbliżył się w poniedziałek w okolice ważnego oporu, jaki stanowi linia spadkowa trendu rysowana od końca stycznia – obecnie przy 79,80 pkt. Wraz z dawnymi oporami z kwietnia b.r. przy 80,20 pkt. stanowi ona kluczowy rejon, ...

Chiny: Ludowy Bank Chin ustalił średni kurs USD/CNY na poziomie 6,5105 wobec 6,5202 wczoraj (pierwsze umocnienie juana od 4 sesji). Opublikowane w niedzielę dane nt. bilansu handlowego nieco rozczarowały. Nadwyżka wzrosła w kwietniu do 45,56 mld USD z 29,86 mld USD (oczekiwano 40 mld USD), to import spadł o 10,9 proc. r/r, a eksport o 1,8 proc. r/r (oczekiwano odpowiednio -5,0 proc. r/r i -0,1 proc. r/r).

Najważniejsze dane poniedziałku, czyli informacje o zamówieniach w niemieckim przemyśle, pojawiły się wczesnym rankiem, więc dalsza część dnia powinna przebiegać w klimacie analizowania tego, co już się wydarzyło albo co może się jeszcze wydarzyć w najbliższej przyszłości. Poza Niemcami, niedziela przyniosła ciekawy pakiet danych z Chin (giełdy, po pierwszej negatywnej reakcji, przyjęły je pozytywnie).

Piątek na większości europejskich parkietów przyniósł uspokojenie po silnej czwartkowej wyprzedaży. Dzień rozpoczął się od wzrostów, i mimo że szybko do głosu doszła podaż, końcówka sesji należała do strony popytowej. Pomogły temu dane z USA, które wbrew oczekiwaniom, były mocno zaskakujące.

Poniedziałkowy handel na rynku walutowym jak na razie pozostaje spokojny z dolarem amerykańskim pozostającym w zawieszeniu po nic nierozstrzygających danych z rynku pracy. Spokojnie (jeszcze) jest na rynku złotego przy odliczaniu dni do decyzji Moody’s o polskim ratingu.

Strona popytowa na rynku ropy naftowej była silna w drugiej połowie minionego tygodnia – i taka sytuacja utrzymała się także na początku bieżącego tygodnia. Notowania ropy naftowej WTI rozpoczęły poniedziałkową sesję powyżej na poziomie 45 USD za baryłkę i obecnie utrzymują się powyżej tej bariery.

Dane z rynku pracy w USA nie były słabe, lecz nie dostarczyły też argumentów za podwyżką stóp procentowych w czerwcu. Oddala się scenariusz dwóch ruchów w górę w 2016 r. Dolar przestaje być w tym scenariuszu niedowartościowany przy 1,15 do euro. W krótkim terminie jednak zyska wobec rosnących niepewności dla rynków finansowych.

Początek nowego tygodnia handlu na rynku walutowym nie przynosi istotniejszych zmian na złotym, gdzie wycena EUR wobec PLN oscyluje blisko najwyższych poziomów od ponad 3-miesięcy. Polska waluta kwotowana jest na rynku następująco: 4,4297 PLN za euro, ...

Co w Europie, co w USA? Eurodolar sytuuje się dziś rano przy 1,14 – a momentami schodzi poniżej tej granicy. Ba, w nocy notowano nawet 1,1380. Widać, że dolar jest dość mocny, a gwałtowne umocnienie euro, obserwowane tydzień temu i szczególnie nasilone 3 maja (gdy wykres sięgał 1,16) – to już przeszłość.

Wiele oczekiwano po dzisiejszym raporcie z rynku pracy USA, a finalnie nie jesteśmy bliżej odpowiedzi, czy Fed zdecyduje się na podwyżkę stóp procentowych jeszcze przed wakacjami. Z jednej strony trudno doszukać się silnych argumentów, by powrócić do sprzedaży dolara na rynku walutowym, ale ciężko też zyskać przekonanie, że już nadszedł czas odwrotu.

Wojaże głównej pary: Ten tydzień (roboczy) kończy się na eurodolarze w okolicach 1,1420 – chyba że późny wieczór i noc przyniosą jeszcze jakieś zaskoczenia. Polska była wyłączona z gry we wtorek, tj. 3 maja, a to właśnie wtedy można było kupować dolary po 3,77 zł (przez moment), zaś główna para walutowa przekraczała chwilami linię 1,16.

Piątkowe notowania na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie zaczęły się od optymistycznej próby odreagowania dwudniowej przeceny. Rynek stabilizowało uspokojenie na rynku złotego i dobra postawa banków, których ceny akcji rosły w odpowiedzi na sygnał ze strony polityków o łagodniejszej i nieprzymusowej dla sektora bankowego formie przewalutowania kredytów frankowych.