Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Dolar czeka na raport z rynku pracy USA, ale poprzeczka dla pozytywnego zaskoczenia jest ustawiona bardzo wysoko. USD potrzebuje agresywniejszego Fed, ten czeka na inflację, która ma znaleźć impuls we wzrostowym trendzie płac, czego jeden raport NFP nie może potwierdzić. W międzyczasie Bank Japonii przypomina, że nie zamierza prędko pójść w ślady EBC i Fed na polu zmiany polityki.

Po słabym początku bieżącego tygodnia, od środy notowania ropy naftowej odrabiają straty. Po wczorajszej sporej zwyżce, cena amerykańskiej ropy gatunku WTI wzbiła się dzisiaj rano z powrotem ponad poziom 66 USD za baryłkę, a więc do rejonów widzianych na początku tygodnia.

Rosnące oczekiwania inflacyjne utrzymują nastroje na rynkach wschodzących na wysokim poziomie. Zyskujące towary szkodzą dolarowi, który do większości walut jest najtańszy od kilku lat. Wątpliwe, by dzisiejsze dane z rynku pracy spowodowały zmianę postrzegania sytuacji w tym zakresie.

Kiedy USA kicha, świat ma grypę. To stare powiedzenie dość dobrze było widoczne w tym tygodniu na światowych giełdach. Dostało się też GPW, ale już złoty trzyma się naprawdę dobrze, nieco tylko zdrożał frank. Dziś ważny raport z amerykańskiego rynku pracy. Styczeń na globalnych rynkach akcji był wyśmienity i niewątpliwie był to czynnik, który wspierał notowania złotego.

Zwyczajny rytm: Pierwszy piątek miesiąca – i przed nami tradycyjnie non-farm payrolls, czyli dane z rynku pracy USA: o zmianie zatrudnienia w styczniu, o bezrobociu, płacy godzinowej i wykorzystaniu mocy produkcyjnych. Te odczyty poznamy o 14:30, będą one istotne dla eurodolara i giełd. Czysto teoretyczny, standardowy opis jest taki: im lepsze dane, tym lepiej dla dolara.

Poranny, piątkowy handel na rynku walutowym nie przynosi większych zmian na wycenie złotego, pomimo relatywnie dużego ruchu na eurodolarze. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,1545 PLN za euro, 3,3263 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,5861 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,7397 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 3,519% w przypadku obligacji 10-letnich.

Główna para: Na głównej parze dolar oczywiście nie jest silniejszy, a nawet wyraźnie słabszy – oto bowiem wykres EUR/USD dochodzi w przybliżeniu do 1,25. Takie poziomy już notowano w ostatnich dniach (a nawet wyższe), ale mimo wszystko nie należy tego bagatelizować.

Początek miesiąca tradycyjnie przyniósł serię odczytów koniunktury w sektorach przemysłowych państw Starego Kontynentu. Zgodnie z naszymi oczekiwaniami indeks PMI dla Polski uplasował się na poziomie 54,6 pkt, co rozczarowało część analityków decydujących się na nieco wyższe zawieszenie konsensualnej poprzeczki (55,2 pkt).

Od początku tygodnia nad rynkami akcji wiszą czarne chmury. Rozpoczętą korektę miała szansę zatrzymać wczorajsza sesja na Wall Street, gdzie kilka dużych spółek ogłosiło swoje wyniki pobijające oczekiwania analityków.

Kluczowe informacje z rynków: USA / DANE: Opublikowany wczoraj po południu odczyt ADP wypadł lepiej od prognoz na poziomie 185 tys. W styczniu szacunki wskazały na wzrost etatów w sektorze prywatnym o 234 tys. Poznaliśmy też kwartalne dane nt. kosztów pracy (ECI), które wzrosły o 0,6 proc. k/k (jak oczekiwano).

Po dynamicznych zniżkach notowań ropy naftowej na początku bieżącego tygodnia, wczoraj cena tego surowca delikatnie odbiła w górę. Dzisiaj rano cena amerykańskiej ropy naftowej WTI porusza się blisko środowego zamknięcia, w rejonie 64,70-65,00 USD za baryłkę.

Dolar ma za sobą najgorszy miesiąc od blisko dwóch lat, ale optymizm Fed pozwala na nowe otwarcie, gdyż rynek odczytał komunikat FOMC lekko jastrzębio. Czwartkowy kalendarz kipi od odczytów PMI/ISM.

Czwartek – czekamy na PMI: O godzinie 9:30 poznamy PMI dla przemysłu Szwajcarii – finalny odczyt za styczeń. Godzinę później taki odczyt pojawi się dla Wielkiej Brytanii, zaś w międzyczasie mamy analogiczne wskaźniki dla Włoch (9:45), Francji (9:50), Niemiec (9:55) i całej Strefy Euro (równo o 10:00).

Za nami pierwsze posiedzenie Fed w tym roku i zarazem ostatnie pod wodzą Janet Yellen. Zostawia ona swojemu następcy gospodarkę w wyśmienitym stanie, ale jednocześnie też ból głowy związany z drugą fazą zacieśnienia pieniężnego, która często przynosi niemiłe zaskoczenia. Dolar żegna Yellen niewielkim umocnieniem, ale na rynku złotego jest spokojnie.

Jednogłośna decyzja FED w sprawie stóp i towarzyszący jej, dość jastrzębi, komunikat nie wpłynęły istotnie na notowania dolara. Także złoty na razie bez większych zmian. Ignoruje jednak kolejne pozytywne informacje (realizacja budżetu za ub. r.). Krótkoterminowy potencjał wzrostowy polskiej waluty został naszym zdaniem wyczerpany. Kursy walut będą powoli piąć się w górę.

Poranny, czwartkowy handel na rynku walutowym nie przynosi większych zmian na PLN, pomimo podbicia zmienności na dolarze amerykańskim. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,1509 PLN za euro, 3,3440 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,5862 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,7424 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 3,464% w przypadku obligacji 10-letnich.

Co powiedział FOMC? Eurodolar jest w okolicach poziomu 1,24. W gruncie rzeczy to mniej więcej te same okolice, które notowano u progu dzisiejszej doby, tak więc z tej perspektywy wzmocnienie jest niewielkie. Ba, w stosunku do wczorajszych minimów to nawet osłabienie.

Przemowa Trumpa nie przyniosła żadnego przełomu. W zasadzie można stwierdzić, że rozczarował on rynki nie wskazując na żadne konkrety. Niemniej, reakcja rynkowa na giełdach jest zupełnie odwrotna. Widać pewne pobudzenie, którego dawno nie widzieliśmy na rynkach finansowych, a w szczególności na Wall Street. Czy dobre nastroje na zachodzie przeniosą się również na polski parkiet?

Tuż przed nocnym orędziem Donalda Trumpa mówiło się o występowaniu ryzyk o czysto asymetrycznym charakterze mogących jedynie uderzyć w wycenę dolara. Na przestrzeni ostatnich tygodni obserwuje się wyraźną zmianę retoryki prezydenta USA, który po przyjęciu przez Kongres reformy podatkowej zdecydował się na wielokrotne eksponowanie osiągnięć swojej administracji.