Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Polska waluta otrzymała na przestrzeni ostatnich godzin wsparcie w postaci zarówno danych makroekonomicznych z kraju, ale i również gołębich komentarzy ze strony prezesów banków centralnych Anglii oraz Szwajcarii. Choć perspektywa podwyżek stóp procentowych w Polsce pozostaje dość odległa, ...

W środę notowania ropy naftowej zakończyły sesję na 3-procentowym plusie, docierając do najwyższego poziomu od przełomu listopada i grudnia 2014 r. Osiągnięcie nowych lokalnych maksimów ożywiło stronę podażową – wczoraj cena ropy delikatnie spadała, odreagowując wspomnianą zwyżkę.

Złoty pozostaje niewrażliwy na globalny wzrost rynkowych stóp procentowych, spadki cen akcji na chińskich giełdach czy lekko mocniejszego dolara. Jest i pozostanie w rejonie 3,5-letnich maksimów wobec koszyka 4 głównych walut. W najbliższych dniach stabilne kursy.

Piątkowy, poranny handel na rynku walutowym przynosi lekkie podbicie notowań złotego po wyhamowaniu korekty spadkowej. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,1627 PLN za euro, 3,3743 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,4708 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,7507 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 3,048% w przypadku obligacji 10-letnich.

Wąskie wahania: Oczywiście w ujęciu dłuższym, obejmującym czas od drugiej połowy stycznia, zakres wahań eurodolara jest nawet szeroki. Kto sprzedał euro w lutym przy kursach rzędu 1,2550, a potem odwrócił pozycje na przełomie lutego i marca przy 1,2160 – mógł się cieszyć. Taki mniej więcej jest zakres wahań.

Kluczowe informacje z rynków: USA/ FED: Zdaniem odchodzącego w czerwcu na emeryturę szefa oddziału FED w Nowym Jorku (William Dudley), Rezerwa Federalna powinna powrócić do tzw. neutralnego poziomu stóp procentowych zanim dojdzie do wyraźnej poprawy na rynku pracy. Dudley jest optymistą odnośnie dynamiki wzrostu gospodarczego, a także nie dostrzega ryzyk spowolnienia popytu ze strony konsumentów.

Wczorajsza sesja była niezwykle interesująca na rynku ropy naftowej. Cena tego surowca gatunku WTI w Stanach Zjednoczonych zwyżkowała aż o 3%, docierając do okolic 68,50 USD za baryłkę – a tym samym, wybijając się na nowe tegoroczne maksima. Dzisiaj rano cena ropy WTI przekroczyła już poziom 69 USD za baryłkę, podczas gdy ostatnio tak wysokie ceny ropy naftowej były obserwowane na przełomie listopada i grudnia 2014 roku.

Rynki finansowe pozostają w trybie umiarkowanego risk-on, kiedy prezydent Trump nie przypomina o wojnie handlowej, a inwestorzy praktycznie już zapomnieli o Syrii. EUR/USD kontynuuje senny handel gdzieś pomiędzy 1,23 a 1,24; nudno jest też na rynku złotego. Ale tematy makro są żywe dla AUD, NZD, GBP i CAD.

Złoty wzrósł do najwyższego poziomu od września 2014 r. w relacji do 4 najważniejszych walut. Stabilizuje się na wysokich poziomach do euro i dolara, mocno zyskuje do franka i funta. Na świecie mocny także chiński juan, a waluta USA nie znajduje trwałego wsparcia, pomimo dobrych danych bieżących z gospodarki i rosnących oczekiwać na podwyżki stóp procentowych.

Będą sankcje czy ich nie będzie? W Białym Domu, chciałoby się powiedzieć „jak zwykle”, panuje spore zamieszanie i różni przedstawiciele administracji Trumpa wydają różne oświadczenia. Ta niepewność widoczna jest na rykach surowców, gdzie w ostatnich dniach dochodzi do ogromnych wahań cen. Sytuacja ta może nie pozostać obojętna dla światowej gospodarki.

Abe i nie tylko: Japoński premier Abe stwierdził, że handel z USA będzie rozwijany, podobnie jak amerykańskie inwestycje w Japonii, a wszystko to z korzyścią dla obu państw czy też narodów. Premier gotów jest rozmawiać o wolnej, obustronnej wymianie, prowadzonej na równych zasadach.

Od kilku dni możemy być świadkami napływających raportów finansowych spółek notowanych na na giełdach w USA. Poprzeczka oczekiwań zawieszona jest wysoko, jako że jest to pierwszy kwartał, w którym w życie wcielona zostaje nowa reforma podatkowa.

Wydarzenia dnia: Para CAD/USD przed 16:00 dobiła do 0,7970, po czym w szybkim tempie spadła, obecnie klaruje się przy 0,79. Można na to spojrzeć inaczej: para USD/CAD wzrosła z 1,2550 do 1,2656. Tak czy inaczej, oznacza to, że dolar się wzmocnił.

Kluczowe informacje z rynków: USA/DANE: Opublikowane wczoraj po południu dane nt. dynamiki wydanych pozwoleń i rozpoczętych budów w marcu przewyższyły oczekiwania rynku (odczyty wyniosły odpowiednio 1,354 mln i 1,319 mln wobec szacowanych 1,323 mln i 1,262 mln). Lepiej wypadła też dynamika produkcji przemysłowej, która wzrosła w ubiegłym miesiącu o 0,5 proc. m/m.

Frank szwajcarski zwykle lata poniżej zasięgu radarów, ale gdy tylko daje się zauważyć, robi ogromne wrażenie. W ciągu ostatniej doby EUR/CHF zahaczył o 1,1970, czyli znalazł się o krok od niewidzianego do 15 stycznia 2015 r. poziomu 1,20, kiedy to SNB przestał bronić franka i zapewnił jedno z największych załamań kursu w historii rynku walutowego. Osłabienie ma jednak dość dziwne podstawy.

Główna para i świat: Eurodolar lokuje się obecnie na poziomie 1,2350, jeszcze ok. ósmej rano notował 1,2380. Na razie więc dolar trochę zarabia, wszelako nadal są to wahania konsolidacyjne. Mówimy tu zarówno o konsolidacji ostatnich kilku dni (ok. tygodnia), jak i o tej szerszej, wszczętej w styczniu.

W cieniu Wojen Handlowych, Syrii i podwyżek stóp w USA rozgrywa się inna tendencja, która w Polsce jest obserwowana z dużą uwagą. Mowa o kursie franka, który w ostatnim czasie zauważalnie traci na wartości. Być może jeszcze w tym tygodniu osiągnięty zostanie milowy poziom.

Poranny, środowy handel na rynku FX przynosi podtrzymanie lekkiej korekty na PLN, jednak w dalszym ciągu są to relatywnie mocne poziomy na wykresach. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,1615 PLN za euro, 3,3630 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,4762 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,8040 PLN w relacji do funta szterlinga.

Fed i wieści makro: O cierpliwości mówił dziś Charles Evans z FOMC – który jednak w tym roku nie głosuje. Owszem, jego zdaniem stopy procentowe mogą być stopniowo podnoszone – tym niemniej Fed w zasadzie może sobie pozwolić na politykę jeszcze bardziej umiarkowaną niż obecna. Po prostu inflacja wciąż jest jeszcze zbyt niska, nie ma też dostatecznego parcia na wzrost płac.