Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Dzień przed czwartkiem: Środa wita nas kursami oscylującymi w zakresie 1,0970-80, jeżeli mówimy o głównej parze walutowej, czyli o eurodolarze. Wpisuje się to w postawioną przez nas kilka dni temu hipotezę, że aż do czwartku będziemy poruszać się w konsolidacji, mniej więcej w zakresie 1,0940 – 1,1060.

Poranny, środowy handel na rynku walutowym nie przynosi mocniejszych zmian na wycenie złotego wobec zagranicznych walut. PLN notowany jest następująco: 4,3213 PLN za euro, 3,9363 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,9392 PLN w relacji do franka szwajcarskiego oraz 5,5785 PLN względem funta szterlinga. Rentowności krajowego długu wynoszą 2,912% w przypadku obligacji 10-letnich.

Wtorek przebiegał pod hasłem korekty na rynku funta. Wprawdzie przemawiający w parlamencie szef Bank Anglii nie powiedział nic nowego nt. ryzyk związanych z Brexitem (temu było poświęcone jego wystąpienie), to jednak dał do zrozumienia, że ryzyka związane z tym scenariuszem są spore i nie zawsze można je wszystkie zdiagnozować.

Państwo Środka nie daje o sobie zapomnieć za sprawą kolejnego słabego odczytu gospodarczego. Tym razem opublikowane zostały dane dotyczące handlu zagranicznego, który po raz kolejny pokazuje stan przedzawałowy. Eksport z Chin spadł w lutym rok do roku aż o 25,4% przy oczekiwanym spadku o 12,5%, zaś import skurczył się o 13,8% przy oczekiwanych -10%.

Drugi miesiąc z rzędu Chiny notują znaczny spadek obrotów handlowych, którego nie da się przypisać, choć pojawiają się takie opinie, efektowi związanemu ze świętowaniem nowego roku. Popyt na chińskie towary się zmniejsza, a władze starają się uniezależnić gospodarkę od eksportu i inwestycji.

Dzień dopiero się rozpoczyna, ale najważniejsze odczyty danych makro są już za nami. W centrum uwagi inwestorów zaczynających dzień na rynkach znajdą się opublikowane w nocy dane z Chin, które rozwiewają nieco obserwowany wczoraj optymizm.

Wtorkowy, poranny handel na rynku walutowym nie przynosi istotniejszych zmian na wycenie złotego wobec zagranicznych walut. Polska waluta wyceniana jest przez inwestorów następująco: 4,3335 PLN za euro, 3,9329 PLN względem dolara amerykańskiego, 3,9565 PLN wobec franka szwajcarskiego oraz 5,6100 PLN w relacji do funta szterlinga.

Gdzie jesteśmy? Wczoraj, jak pamiętamy, eurodolar notował momentami kursy w okolicach 1,0940, ale po południu zaczął rosnąć. Dziś para znajduje się – wczesnym rankiem – przy 1,1025. Nie oznacza to jednak wybicia ponad ostatnie szczyty, tj. ponad te, które notowano w piątek.

Poniedziałek rozpoczął się wzrostami na rynkach surowcowych. Od początku dnia ropa typu Brent zyskała ponad 2,5%, ale bohaterem dzisiejszego dnia jest ruda żelaza, która zanotowała największy, jednodniowy wzrost w historii. Tona tego surowca podrożała dzisiaj o 9,99 USD, czyli 18,6%, co jest najlepszym wynikiem od początku historii notowań w 2008 r.

Co można dostrzec? Wczesnym rankiem eurodolar spadł, obniżył lot z poziomów bliskich 1,10 do wartości rzędu 1,0940. Stało się tak pomimo dość dobrych danych o zamówieniach w przemyśle, które np. w relacji m/m spadły o 0,1 proc., a zakładano -0,3 proc. W dodatku podwyższono rezultaty grudniowe.

Na taki scenariusz wskazuje bynajmniej model FEDWatch bazujący na kontraktach na FED Funds notowanych na giełdzie CME, szacując prawdopodobieństwo takiego ruchu na 59 proc. To zasługa „dobrych” danych Departamentu Pracy USA, jakie poznaliśmy w miniony piątek.

Seria optymistycznych informacji z gospodarki USA została w ubiegłym tygodniu przedłużona przez wszystkie najważniejsze publikacje: oba indeksy ISM, raport ADP i oczywiście zmianę zatrudnienia poza rolnictwem.

Podczas weekendu kluczowe informacje rynkowe napływały z Chin, a to za sprawą Kongresu tamtejszej partii rządzącej. Jest to wydarzenie o tyle istotne, że podczas tej okazji został przedstawiony nowy pięcioletni plan gospodarczy, który jest ważny nie tylko dla Azji, ale również dla całego świata.

Wydźwięk ostatniego raportu z rynku pracy w USA jest taki, że zatrudnienie nadal rośnie w szybkim tempie, ale ze strony płac nie ma presji na wzrost. Przekaz dla banku centralnego: należy kontynuować politykę normalizacji polityki pieniężnej, lecz nie ma konieczności podnoszenia stóp już na najbliższym posiedzeniu.

Czekając na czwartek: W czwartek – czyli 10 marca – Europejski Bank Centralny ogłosi swe decyzje w sprawie polityki monetarnej. O 14:30 rozpocznie się, zgodnie z tradycyjnym harmonogramem, konferencja prasowa Mario Draghiego, zaś trzy kwadranse wcześniej powinniśmy poznać decyzję Banku w sprawie stóp procentowych.

Wydawało się, że po zeszłotygodniowym lepszym odczycie PKB z USA inwestorzy z większym optymizmem zaczną patrzeć na kondycję amerykańskiej gospodarki, co przełoży się na kontynuację umocnienia dolara. Jednak nic bardziej mylnego – pomimo kolejnych niezłych danych dolar w ubiegłym tygodniu znalazł się w całkowitym odwrocie.

Główna para – ostatecznie w górę: Eurodolar co do zasady szedł w dół już od 11 lutego, kiedy to zaznaczył szczyt w pobliżu 1,1375. Wykres posuwał się później na południe – w myśl nie tyle wiary w marcową podwyżkę stóp przez Fed (bo takiej wiary raczej nie ma), ile w nadziei na to, że EBC pogłębi luzowanie monetarne, ropa będzie drożeć, a Chiny nie zaskoczą czymś tragicznym.

Piątkowe notowania na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie odbywały się w kontekście, który ułatwił rynkowi schowanie się w klasycznym scenariuszu konsolidacyjnym. Po mocnym, czwartkowym wzroście WIG20 o blisko 3 procent, który stał w kontrze do skromnych zmian indeksów na rynkach bazowych, konsolidacyjne wyciszenie było łatwe do wykreowania.

Najważniejszym wydarzeniem ostatniego dnia tygodnia była publikacja danych z amerykańskiego rynku pracy. Zmienność na rynku walutowym w pierwszej połowie sesji europejskiej była mocno ograniczona, jako że inwestorzy z niecierpliwością czekali na wyniki zmiany zatrudnienia oraz poziomu stopy bezrobocia w największej gospodarce świata.