Amerykański PKB przyspieszył w I kw. br. po słabości w ostatnich 3 miesiącach ubiegłego potwierdzając wcześniejsze szacunki, jednak rosnący eksport przy spadającym imporcie oraz narastanie zapasów wskazują na osłabienie popytu krajowego. Tendencje te zostały prawdopodobnie pogłębione w II kw. Dynamika PKB zwiększyła się między styczniem a marcem 2019 r. o 3,1 proc. w ujęciu anualizowanym wobec 2,2 proc. poprzednio. Szacunki oddziału Fed z Atlanty wskazują na jego spadek w II kw. do 1,9 proc.

Struktura wzrostu PKB w poprzednim kwartale była niekorzystna. Duży wpływ miały wydatki publiczne, zapasy oraz wspomniany eksport netto. Z wyłączeniem tych kategorii wzrost gospodarczy wyniósł zaledwie 1,3 proc. i był to najgorszy wynik o II kw. 2013 r. Dynamika wydatków na konsumpcję – najważniejsza część amerykańskiego PKB – obniżyła się do 0,9 proc. z 1,3 proc. poprzednio. Inwestycje firm spadły o 1,0 proc. (najgorszy wynik od 3 lat). Publiczne nakłady inwestycyjne wzrosły natomiast o 2,8 proc. (przy dużym udziale wydatków na zbrojenia). Eksport netto kontrybuował we wzrost na poziomie 0,9 pkt proc.

Wysoki udział komponentów, które – by wyrazić to słowami J. Powell – „nie dają wiarygodnych wskazań co do siły gospodarki” we wzroście PKB I kw., ale i zapewne całej pierwszej połowie roku jest wymieniany, obok zagrożeń płynących z konfliktu handlowego z Chinami, jako jeden z najważniejszych czynników uzasadniających planowaną obniżkę stóp procentowych w lipcu. Jest nim także niska inflacja. W II kw. wskaźnik dynamiki cen na bazie wydatków na konsumpcję (PCE) spadł do 1,4 proc. (najniżej od 3 lat), zaś w ujęciu bazowym wyniósł 1,7 proc. Spadek inflacji w ocenie Fed ma trwały charakter.

Dane nie wpłynęły w istotny sposób na wycenę dolara, który w relacji do euro pozostawał na stabilnym poziomie. Przed spotkaniem Trump-Xi ponownie umacniać zaczyna się natomiast chiński juana oraz niektóre inne waluty emerging markets. Sprzyja to także dobrej postawie złotego, który w czwartek zyskał najbardziej w tym tygodniu testując w relacji do euro poziom 4,25. Spodziewamy się odbicia, które na razie nie następuje. Wysoka wycena franka szwajcarskiego przy sygnale krótkoterminowych wzrostów obowiązującym na USDPLN, nakazują dalsze cierpliwe wyczekiwanie na wyższe ceny wspólnej waluty w lipcu.

Źródło: Damian Rosiński, Dom Maklerski AFS