Bezpieczne przystanie, jak JPY i CHF, są w czwartek słabsze, a odbicie zaliczają AUD i NZD – ryzykowne waluty o dużej wrażliwości na Chiny. Rynek akcji w Europie notuje zielone otwarcie po wzrostach o ok. 1 proc. w Szanghaju i Tokio. Katalizatorem poprawy sentymentu stały się medialne doniesienia, że według których USA i Chiny wstępnie uzgodniły umowę handlową, które elementem będzie zawieszenie wprowadzenia nowych ceł. Informacja nie została potwierdzona, a z oficjalnych źródeł wiemy tylko, że spotkanie prezydentów Trumpa i Xi odbędzie się w sobotę. Stąd reakcja rynku z ostatnich godzin tylko potwierdza, jak duża uwaga jest skupiona na tym spotkaniu i jak wiele od niej zależy dla przyszłych trendów.

Mimo że w ostatnich dniach przede wszystkim mówiło się o polityce Fed i jej implikacjach dla rynków finansowych, rezultat rozmów w trakcie szczytu G20 ma tutaj istotne znaczenie. Jeśli wojna celna między USA i Chinami zostanie powstrzymana, Fed utraci silny argument za obniżkami stóp procentowych. Jednak nie porzucałbym za szybko dotychczasowej wizji trendu osłabienia dolara. Prędkie porozumienie handlowe między USA i Chinami wydaje się mało prawdopodobne. Prezydentowi Trumpowi zawsze o chodzi o zwycięstwo, na każdym polu, a na starcie kampanii prezydenckiej przed przyszłorocznymi wyborami im większy sukces tym lepiej. Kompromis z uznaniem połowy warunków do takich rozwiązań się nie zalicza. W efekcie szybkie zakończenie negocjacji jest możliwe tylko przy pełnej kapitulacji Pekinu – trudno mi w to uwierzyć. Po weekendzie możemy usłyszeć, że strony są otwarte do rozmów z odroczeniem wprowadzenia nowy ceł. Ale taka elastyczna deklaracja pozostawia pełną dowolność do zmiany zdania i odnowienia gróźb wprowadzenia ceł. Inwestorzy będą sobie zdawać sprawę z tego zagrożenia, a to nie pozwoli na niepohamowany wzrost apetytu na ryzyko.
Z drugiej strony, jeśli Trump faktycznie szykował się na szybkie zakończenie sporu handlowego z Chinami, nie widziałby potrzeby w tak agresywnym atakowaniu Fed za ich politykę. Tymczasem jego wczorajsze komentarze sugerują co innego. Trump oskarżył szefa Fed Powella o wykonywanie „złej roboty”, a polityka banku centralnego nie pozwala na osłabienie dolara, podczas gdy inne kraje dewaluują swoje waluty. Dodał, że ma prawo zwolnić Powella. Nieustanna krytyka Fed nie pomaga ustabilizowaniu rynków, gdyż zakłóca interpretację decyzji w polityce monetarnej. Jeśli Fed uzna za zasadne silniejsze (o 50 pb) cięcie stóp procentowych, może zostać posądzony o utratę niezależności i wykonywanie poleceń Trumpa. Jeśli dla ratowania niezależności będzie opóźniał obniżki, może nie uchronić gospodarki przed recesją. Wszystko pomiędzy będzie polem do dyskusji, co naprawdę kieruje decyzjami Fed. Największym koszmarem banku centralnego jest nieumiejętność wiarygodnego komunikowania się z rynkiem.

Źródło: Konrad Białas, Dom Maklerski TMS Brokers S.A.