Szybko okazało się, iż poniżej psychologicznej bariery podaż gaśnie i już w drugiej połowie pierwszej godziny sesji układ sił został określony. W kolejnych rynek oscylował wokół równego poziomu, by w końcówce podnieść indeks największych spółek w rejon 2325 pkt. Zwyżka WIG20 o 0,7 procent wygląda nieco lepiej niż przebieg handlu, ale jest sygnałem, iż wtorkowy spadek o 1,5 procent był w największym stopniu ruchem bez poważnych konsekwencji technicznych. W istocie spojrzenie na wykres WIG20 pozwala na tezę, iż obraz techniczny kształtuje teraz seria konsolidacji, które w różnych perspektywach zamykają indeks w swoich granicach. Duża konsolidacja pomiędzy 2422-2363 pkt. zawiera w sobie mniejszą pomiędzy 2350 i 2300 pkt., a mniejsza jeszcze mniejszą, którą są dwa ramiona formacji trójkąta. Ostatnia ogranicza zmienność i będzie pierwszą, którą rynek musi pokonać. Wybicie z trójkąta górą będzie jednoznaczne z połamaniem linii korekty, ale ledwie wstępem do kolejnego spotkania z poziomem 2350 pkt. Wybicie dołem z trójkąta, który ogranicza zakres wahań na południu, będzie zaproszeniem do kolejnego spotkania z 2300 pkt. Jednak żaden z tych scenariuszy nie przesądzi jeszcze o wybiciu z dużej konsolidacji, która rozciąga się na około 160 punktów pomiędzy 2422 i 2263 pkt. Z tej perspektywy patrząc dzisiejsze zamknięcie w rejonie 2325 pkt. oznacza, iż rynek jest położony blisko środka dużej półki, która kształtuje szeroki układ sił na wykresie indeksu. Przy zmienności liczonej ATR z 14 dni – wynoszącej dziś 37 punktów – rynek potrzebuje przeszło dwóch standardowych sesji, by testować granice trendu bocznego. W efekcie zasadnym jest założenie, iż do końca tygodnia nie dojdzie już do przesilenia i zawieszenie przeniesie się na kolejny tydzień.

Źródło: Adam Stańczak, Analityk DM BOŚ SA