Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Sytuacja się zmienia? Jeszcze rano pokładaliśmy pewne nadzieje w linii spadkowej na wykresie eurodolara, biegnącej przez maksima z 4 listopada i 8 grudnia. Wydaje się jednak, że ta nadzieja musi zmaleć w znaczący sposób albo wręcz całkowicie ustąpić miejsca.

Ostatnie dni na rynku ropy naftowej przynoszą podwyższoną zmienność notowań tego surowca. Po dwóch spadkowych sesjach na początku bieżącego tygodnia, środa przyniosła dynamiczny odwrót notowań ropy naftowej w górę – cena amerykańskiej ropy WTI zwyżkowała o ponad 3%, powracając ponad poziom 52 USD za baryłkę.

Trump na wczorajszej konferencji miał dużo do powiedzenia, ale nie powiedział nic nowego w kwestii stymulacji fiskalnej i gospodarczych priorytetów na pierwsze sto dni prezydentury. Rozczarowanie przyczyniło się do mocnej wyprzedaży dolara i spadku rentowności długu USA.

Dolar nie zyskał w reakcji na konferencję D. Trumpa (nie odniósł się do kluczowych tematów dotyczących polityki gospodarczej), co potwierdza wyczerpanie potencjału wzrostowego w krótkim terminie. Najbliższe dni upłyną pod dyktando sprzedających amerykańską walutę, co powinno wzmocnić złotego.

Czwartkowy, poranny handel na rynku walutowym przynosi nam próbę rozegrania mocniejszego PLN na bazie spadków na wycenie dolara amerykańskiego po wystąpieniu D. Trump’a. Polska waluta wyceniana jest następująco: 4,3675 PLN za euro, 4,1195 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,0661 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 5,0301 PLN w relacji do funta szterlinga.

Na wykresie głównej pary: Eurodolar klaruje się przy 1,06. W nocy wybiegał zarówno powyżej, jak i poniżej tego poziomu. Cała sytuacja nadal nie może zostać określona jako przełomowa względem kilku czy nawet kilkunastu ostatnich dni.

Główna para i nowy prezydent: Przed dzisiejszym wystąpieniem Donalda Trumpa eurodolar pozycjonował się dość nisko, a więc dolar nabierał siły. Chwilami notowano nawet 1,0455. Cóż, przez rynek najwyraźniej przetoczyło się przeświadczenie, że Trump to czynnik pro-dolarowy.

Kluczowe informacje z rynków: Bank Światowy obniżył globalne prognozy wzrostu gospodarczego na lata 2017-18 o 0,1 p.p. do 2,7 proc. i 2,9 proc. Dla gospodarek rozwiniętych spadły one też o 0,1 p.p. do 1,8 proc. w ciągu najbliższych 2 lat, dla strefy euro do 1,5 proc. i 1,4 proc., a USA zostały utrzymane na poziomie 2,2 proc. i 2,1 proc.

Po poniedziałkowych dynamicznych spadkach, wtorkowa sesja przyniosła na rynku ropy naftowej powtórkę z przecen. Wczoraj notowania amerykańskiej ropy naftowej WTI spadły o niemal 2%, schodząc na koniec dnia poniżej poziomu 51 USD za baryłkę.

Rajd dolara w tym roku wytracił impet. Dobry sentyment na giełdach, krzepiące nastroje umocnienie CNY, 5 – procentowe wzrosty cen miedzi sprawiają, że najsilniejszy jest dolar australijski. Wyraźnie zyskują też CAD i NZD.

Oczy inwestorów zwrócone dziś będą na pierwszą po wyborze na prezydenta konferencję prasową D. Trumpa. Można spodziewać się zapowiedzi pierwszych działań tuż po zaprzysiężeniu. Czy dolar zyska w reakcji na to wydarzenie? Jeśli nie, a tego się spodziewamy, będzie to sygnał wyczerpania potencjału jego aprecjacji w krótkim terminie.

Dolarze, broń się: I broni się – faktycznie, jakby wiedziony tego rodzaju wezwaniem. O ile np. wczoraj notowano wyjścia głównej pary w rewiry rzędu 1,0625, o tyle dziś rano mamy ok. 1,0545. Jak widać, amerykańska waluta nie daje za wygraną.

Poranny, środowy handel na rynku walutowym nie przynosi większych zmian na wycenie PLN. Wydaje się, iż podobnie jak na szerokim rynku inwestorzy czekają na konferencję prasową D. Trump’a, która może zmienić układ sił na USD do końca tygodnia.

Co z tym dolarem? Weźmy wykres eurodolara z interwałem dziennym (tj. ze świecami dziennymi). Co prawda 9 istopada widać było nagły wyskok do ok. 1,0875 – ale był to jedynie efemeryczny ruch górnego knota. Pomińmy zatem ten wyjątek i poprowadźmy linię przez maksima z 4 listopada (1,1140) i 8 grudnia.

Po wczorajszym naruszeniu bariery 2000 pkt. otwartym było dziś o poranku pytanie o jej trwałe przełamanie. Pozytywnych informacji z otoczenia nie było. Główne parkiety pozostają w trendzie bocznym i tym większe zdziwienie musiało wywołać to, co się potem stało.

W środę o godz. 10:30 zaplanowano odczyt dynamiki produkcji przemysłowej za listopad. Oczekiwania zakładają odbicie o 0,7 proc. m/m i 0,6 proc. r/r, co jednocześnie zanegowałoby złą passę z października. Dane byłyby też pretekstem do odbicia słabego w ostatnim czasie funta (poprzez niefortunne wypowiedzi polityków związane z Brexitem).

USA: Przemawiający wieczorem Dennis Lockhart z oddziału FED w Atlancie (odchodzi jednak w lutym z FED) nie wykluczył, że inflacja może osiągnąć cel 2 proc. na przełomie 2017/18 r. Jego zdaniem gospodarka może rozwijać się w tempie 2 proc. rocznie (szacunki te nie uwzględniają jednak ewentualnej stymulacji ze strony administracji Trumpa).

Początek tygodnia na rynku ropy naftowej był dowodem rosnącej siły sprzedających. Notowania amerykańskiej ropy naftowej WTI, które jeszcze na początku sesji poruszały się w wąskiej konsolidacji w okolicach piątkowego zamknięcia, później dynamicznie ruszyły w dół, docierając na koniec dnia do okolic 51,70-51,80 USD za baryłkę.

Wymowa handlu z ostatnich 24 godzin sugeruje, że realizacja zysków (głównie na USD i ropie) bierze górę nad odwagą dla budowania nowych pozycji. Przebudzone strachy o „twardy Brexit” dodają szczyptę awersji do ryzyka, dodatkowo mącąc obraz. Brak istotnych danych w najbliższych godzinach przemawia za dominacją wątpliwości, co nigdy nie wychodzi na dobre.