To najwyższe ceny miedzi od 2011 roku, a więc już od dekady. Jeszcze ciekawsze jest jednak to, że historyczne rekordy notowań tego metalu nie są już daleko od obecnych poziomów – 10 lat temu ukształtowały się one bowiem w okolicach 4,60 USD za funt. Biorąc pod uwagę obecną dynamikę notowań miedzi, ten poziom jest w zasięgu kupujących nawet w perspektywie kilku dni.

Notowania miedzi od dłuższego czasu są wspierane przez kilka głównych czynników. Po pierwsze, konsumpcja i import w Chinach w ostatnich miesiącach utrzymywały się na wysokich poziomach. Po drugie, ogromny program stymulacyjny w Stanach Zjednoczonych powinien przyczynić się do większej aktywności lokalnego przemysłu i rozwoju inwestycji w infrastrukturę, co jest korzystne dla popytu na miedź.

Po trzecie, miedź jest ważnym beneficjentem transformacji energetycznej – jest wykorzystywana w branży energii odnawialnej, przy produkcji samochodów elektrycznych, itp. Po czwarte, w ostatnim czasie pojawiały się obawy o stabilność produkcji miedzi w Ameryce Południowej, w tym w Chile, czyli kraju odpowiadającym za prawie jedną trzecią globalnego wydobycia tego metalu.

Niemniej, w ostatnim czasie z Chin zaczyna napływać coraz więcej niepokojących wiadomości, które budzą obawy o rychłe wyhamowanie rajdu cen miedzi. Wiele niepewności na rynek wprowadziły sugestie przedstawicieli chińskich władz o konieczności kontrolowania cen miedzi w kraju ze względu na jej strategiczne znaczenie dla rozwoju gospodarczego Państwa Środka.

Ponadto, obecnie zaczynają pojawiać się sygnały, że popyt na miedź w Chinach wyhamowuje. Kontrakty w Szanghaju zaczęły być notowane z dyskontem w stosunku do tych z LME, co sugeruje, że chińscy traderzy wykorzystują obecny rajd cen miedzi do tego, aby sprzedawać ten metal. Poza tym w ostatnim czasie inwestycje infrastrukturalne w Chinach zaczęły wyhamowywać, głównie ze względu na rosnące ceny surowców, co sugeruje, że dalsze zwyżki cen miedzi musiałyby być napędzane popytem w innych krajach.

Pszenica w USA najdroższa od 2013 roku

O ile w ostatnich dniach uwagę inwestorów na rynkach towarów rolnych przyciąga przede wszystkim sytuacja na wykresie cen kukurydzy, to nie jest to bynajmniej jedyne zboże, notujące dynamiczne wzrosty. Także na rynku pszenicy strona popytowa jest rozpędzona – po pięciu wzrostowych sesjach z rzędu, bieżąca sesja także na razie przynosi zwyżki. Cena pszenicy w USA znajduje się już w okolicach 7,50 USD za buszel, czyli na najwyższych poziomach od 2013 roku (a więc od 8 lat).

Zwyżka notowań pszenicy w dużej mierze jest powiązana z sytuacją na rynku kukurydzy. Popyt na oba zboża jest w ostatnich miesiącach wyjątkowo duży, głównie za sprawą zapotrzebowania ze strony Chin. O ile notowania kukurydzy są już blisko historycznych rekordów, to cenom pszenicy jeszcze do tych poziomów sporo brakuje – maksima z 2008 roku oscylowały w okolicach 13,50 USD za buszel.

Oczywiście to jeszcze nie oznacza, że notowania pszenicy dotrą do tych poziomów – niemniej, w ostatnim czasie widać większe zapotrzebowanie na pszenicę jako alternatywę dla kukurydzy w przypadku pasz dla zwierząt. Azjatyccy producenci pasz przerzucają się w coraz większym stopniu na pszenicę w produkcji pasz dla kurczaków oraz świń – widać to na takich rynkach jak Chiny, Wietnam oraz Korea Południowa.

Technicznie, rynek pszenicy znajduje się już w rejonie wykupienia, co sugeruje duże prawdopodobieństwo korekty spadkowej. Jednak na razie fundamenty rynku są solidne w średnioterminowej perspektywie.

Źródło: Dorota Sierakowska, Analityk surowcowy DM BOŚ SA