Rentowności obligacji rosną tak jakby inwestorzy uważali, że banki centralne nie poradzą sobie już z dalszym, sztucznym podtrzymywaniem niezłej sytuacji gospodarczej poprzez skup rządowych papierów (intensywnie prowadzony np. przez EBC, BoJ czy BoE) oraz ultra-niskie stopy procentowe (nawet w USA, mimo podwyżki sprzed roku i zapowiadanego ruchu grudniowego, wciąż są one i długo jeszcze będą niskie). Z drugiej strony, trzeba mieć świadomość, że na przestrzeni minionych kilkunastu lat już wiele razy czytaliśmy o tym, że "cały ten system pęknie i runie", a pisali to zarówno lewicowi antyglobaliści, jak i libertarianie ze szkoły austriackiej – i system jeszcze jako tako chodzi, a "dzień sądu" trzeba za każdym razem odsuwać.

Poza tym są też czynniki bardziej bezpośrednie i tymczasowe. Rynek faktycznie może w jakimś stopniu wierzyć w to, że w USA wzrośnie inflacja, a administracja Trumpa będzie wypuszczać nowe serie obligacji dla sfinansowania obietnic wyborczych. Poza tym obstawiany jest co najmniej grudniowy ruch stóp w górę, a niektórzy wierzą nawet w dwa kolejne ruchy w roku 2017 (tak przewidywał niedawno Charles Evans z Fed). Do tego mamy aspekt techniczny – od prawie dwóch lat na wykresie eurodolara funkcjonuje konsolidacja 1,05 – 1,17 (w przybliżeniu). Jeśli w początkach maja testowano górne ograniczenia, a potem notowania zaczęły stopniowo przeć na południe – to wszystko układa się w sensowny obraz. Czyli "zero piątka" na horyzoncie. Co najmniej ona.

Dziśo 10:30 poznamy dane z Wielkiej Brytanii o sprzedaży detalicznej za październik. Prognozy to +0,4 proc. m/m oraz +5,3 proc. r/r. O 11:00 mamy inflację HICP za październik dla Strefy Euro, zaś o 13:30 poznamy protokół z ostatniego posiedzenia EBC. O 14:00 wypowie się publicznie William Dudley z Rezerwy Federalnej, zaś o 14:30 poznamy inflację CPI dla Stanów. W tym samym momencie pojawią się dane o pozwoleniach na budowę domów i rozpoczętych budowach, jak też indeks Fed z Filadelfii i tygodniowa liczba wniosków o zasiłek. O 16:00 wystąpi publicznie Janet Yellen, szefowa amerykańskiej bankowości centralnej.

Słaby orzeł

Jeszcze kilka tygodni temu byli tacy, którzy nie dowierzali w możliwość osłabienia złotego na większą skalę. My od dłuższego czasu opisywaliśmy generalną tendencję, trwającą od wakacji 2015 czy nawet od początków roku 2015 – a mianowicie coraz wyższe minima na EUR/PLN czy USD/PLN.

Fakt faktem, że ostatnie osłabienie PLN było cokolwiek zaskakujące i nie wynikało całkiem bezpośrednio z owej, skądinąd łagodnej, tendencji – tym niemniej w największej ogólności wpisało się w nią. Jeśli więc ktoś ostrzegał, że złoty może się osłabić, to może sobie winszować, choć z pewnym zakłopotaniem, patrząc na przejmująco dużą skalę ruchu.

I tak na EUR/PLN mamy dziś rano 4,4535, zaś na USD/PLN już 4,1640. GBP/PLN pozycjonuje się przy 5,1730. Rentowność 10-letnich obligacji polskich to niemal 3,6 proc. Złotemu nie pomaga ani sytuacja globalna, związana z eurodolarem (tam poniżej 1,07), ani czynniki lokalne, takie jak słabe dane o PKB czy decyzja Sejmu o obniżeniu wieku emerytalnego.

Senat powołał do RPP nowego członka – Rafała Surę. To prawnik (doktor habilitowany), pracownik KUL, sędzia Trybunału Stanu, autor pracy doktorskiej o bankowym tytule egzekucyjnym i habilitacyjnej o bezpieczeństwie finansowym Polski. Optuje on za utrzymaniem obecnej polityki monetarnej i za tym, by na razie nie sięgać po niekonwencjonalne narzędzia.

Źródło: Tomasz Witczak, FMC Management