Rynki po wczorajszej sesji z dużą nadzieją na zachowanie szeroko pojętego status quo, jeśli za takie uznać zwycięstwo H. Clinton w wyborach prezydenckich. Większość aktywów zniosła zmiany cen z 3 ostatnich sesji ubiegłego tygodnia, co daje ok. 1/3 fali zapoczątkowanej 25 października – dnia, kiedy zaczęła topnieć przewaga kandydatki Demokratów w wyścigu prezydenckim.

Dzisiejsza sesja upłynie najpewniej w tonie podobnym do poniedziałkowego. Spora część Amerykanów oddała już głos w wyborach drogą korespondencyjną. Można mniemać, że wśród nich przewagę ma kandydatka Demokratów. Zachowania inwestorów nie należy jednak interpretować jako zmniejszenia ryzyka związanego z wyborami prezydenckimi w USA. To raczej wyraz nadziei, a że wynik głosowania Amerykanów nie będzie miał silniejszego przełożenia na rynki w terminie dłuższym, niż kilka sesji. Wysoce prawdopodobne jest wręcz powtórzenie scenariusza po Brexit’cie, tj. 1-2-dniowej przeceny/euforycznych zakupów w przypadku wygranej Trumpa/Clinton i powrót do normalnego trybu handlu wyznaczanego przez bieżące doniesienia z gospodarek i ich potencjalnego wpływu na politykę pieniężną. A te wskazują na kontynuowanie procesu ożywienia w Stanach Zjednoczonych w stabilnym tempie wzrostu PKB o 2 proc. rocznie z utrzymującą się korzystną sytuacja na rynku pracy i rosnącą presją na wzrost cen (presja inflacyjna).

W Europie zaś odnotowujemy przyspieszenie procesu ożywienia gospodarczego obniżającego presję na kontynuowanie ultra łagodnej polityki pieniężnej Europejskiego Banku Centralnego (EBC), z czym wiążemy największe ryzyka dla obowiązującego (zbyt?) powszechnie scenariusza dalszego umocnienia amerykańskiego dolara w średnim horyzoncie (1-6 miesięcy). Wydłużenie programu QE przez EBC poza marzec jest w zasadzie przesądzone. Ale co, jeśli M. Draghi i spółka dojdą do wniosku, że należy to zrobić, ale ze zmniejszoną kwotą przeznaczaną na skup aktywów (obecnie 80 mld EUR miesięcznie). To opcja w niewielkim stopniu uwzględniona w cenach, a im lepsze odczyty z gospodarki, tym większe prawdopodobieństwo jej realizacji. Przy niskich póki co perspektywach, że normalizacja polityki pieniężnej w USA będzie przebiegać szybciej, niż w tempie 1 podwyżka stóp o 25 pkt bazowych raz na 9-12 miesięcy, to czynnik, który może przesądzić, że I poł. 2017 r. upłynie pod dyktando kupujących euro za dolary, a nie odwrotnie.

Źródło: Damian Rosiński, Dom Maklerski AFS